1.ພຣະ ເຕເມໃບ້ (ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍ ເນກຂັມມະ ປາຣະມີ)
ເປັນເວລາອັນເຫິງນານມາແລ້ວ ຍັງມີພະລາຊາຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ອົງໜຶ່ງ ຊື່ວ່າ: ເຈົ້າກາສິກະລາດ ຜູ້ເປັນເຈົ້າປົກຄອງເມືອງພະລານະສີ ພ້ອມດ້ວຍມະເຫສີຜູ້ມີພະນາມວ່າ ພຣະນາງຈັນທາເທວີ.
ເຖິງວ່າກະສັດອົງນີ້ຈະມີມະເຫສີທີ່ງາມເລີດພ້ອມດ້ວຍສະໜົມເປັນຈຳນວນຫລາຍກໍຕາມ ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ມີຄວາມສຸກຍ້ອນວ່າບໍ່ມີ ໂອລົດ ຫລື ທິດາທີ່ຈະມາສືບເຊື້ອແທນແນວ. ມາວັນໜຶ່ງຊາວເມືອງທັງຫລາຍຮີບຮ້ອນໃຈຢ້ານຣາດຊະວົງຈະສູນສິ້ນບໍ່ມີຜູ້ສືບແທນຕໍ່ໄປຈຶ່ງກາບທູນໃຫ້ພະອົງເຮັດພິທີບວງສວງສັງເວີຍເທບທິດາຟ້າດິນເພື່ອຂໍບຸດໂດຍທົ່ວກັນ. ແຕ່ປາກົດວ່າບໍ່ມີໃຜຈະໄດ້ສົມປະສົງຈັກຄົນ. ສ່ວນນາງຈັນທາເທວີ ຜູ້ເປັນອັກຄະມະເຫສີ ໄດ້ຖືປະຕິສົນທິແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ. ໂດຍແມ່ນເທບພະບຸດຜູ້ທີ່ເຄີຍເປັນເຈົ້າກຸງພະລານະສີມາກ່ອນ. ເມື່ອເຈົ້າກາ ສິກະລາດຊົງຊາບກໍ່ປື້ມປິຕິຍິນດີເປັນຢ່າງຍິ່ງ
ເມື່ອຄົບ 10 ເດືອນ ນາງກໍໄດ້ປະສູດໂອຣົດອອກມາ ພ້ອມດ້ວຍເມຍຂອງເຫຼົ່າອຳມາດທັງ 500 ຄົນກໍປະສູດບຸດພ້ອມກັບນາງຈັນທາເທວີ, ພະເຈົ້າກາສິກະລາດຈິ່ງເອົາກຸມມານເຫຼົ່ານັ້ນມາເປັນເພື່ອນຂອງໂອລົດຕົນທັງໝົດພ້ອມກັບເອົານາງນົມມາລ້ຽງເຖິງ 65 ຄົນ. ຈາກນັ້ນພະອົງກໍໃຫ້ໂຫນຣາຈານທັງຫລາຍມາໃສ່ຊື່ໃຫ້ໂອຣົດ. ໂຫຣາຈານທູນພະຍາກອນວ່າເປັນຜູ້ຊົງບຸນຍາທິການອັນປະເສີດອາດເປັນພະຣາຊາທິລາດເຖິງ 4ທະວີບທັງຈະບໍ່ມີອັນຕະລາຍມາພ້ອງພານດ້ວຍ, ດັ່ງນັ້ນໃນການທີ່ພຣະຣາດຊະກຸມມານປະສູດມີຝົນຕົກທົ່ວລາຊະອານາຈັກໃຫ້ຄວາມຊຸ່ມເຢັນແກ່ຄົນ, ສັດ ແລະ ພືດຕ່າງໆໂຫຣາຈານຈິ່ງພ້ອມກັນຖວາຍພຣະນາມວ່າ: ພຣະເຕເມ.
ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 11ເດືອນ ພຣະເຕເມພ້ອມດ້ວຍນາງນົມທັງຫຼາຍມາເຂົ້າເຝົ້າພະລາດຊະບິດາ,ເມື່ອນັ້ນພຣະເຕເມເຫັນພໍ່ຂອງຕົນຕັດສັ່ງໃຫ້ລົງໂທດອາຍາແກ່ໂຈນທັງ 4, ຈິ່ງນຶກໄດ້ວ່າ: ໂອ! ພະລາດຊະບິດາຂອງເຮົາຕ້ອງໄປສະເຫວີຍທຸກຢູ່ທີ່ນະຣົກແນ່ນອນ.
ຄັນແລ້ວເມື່ອກັບທີ່ຂອງຕົນເອງ ຈຶ່ງລະລຶກຊາດປາງກ່ອນຂອງຕົນເອງໄດ້ວ່າ ໃນຊາດອາດີດຕະການຕົນເຄີຍເປັນເຈົ້າຄອງນະຄອນແຫ່ງນີ້ ແລະ ໄດ້ເຫັນພໍ່ຂອງຕົນຕັດສິນອາຍາແກ່ໂຈນນັ້ນອີກອັນເປັນເຫດໃຫ້ເຮົາໄປຕົກນະຣົກແນ່ນອນ. ເມື່ອຊົງດຳຣິເຊັ່ນນັ້ນຈິ່ງສະດຸ້ງຕື່ນຢ້ານກວາເປັນຍິ່ງໜັກ ແລ້ວຈິ່ງຄິດຕໍ່ໄປວ່າເຮັດແນວໃດນໍເຮົາຈິ່ງຈະພົ້ນຈາກລາດຊະມົນທຽນແຫ່ງນີ້. ຄາວໜຶ່ງກໍ່ມີເທບພະທິດາຜູ້ເຄີຍເປັນແມ່ຂອງພະອົງໃນຊາດ ປາງກ່ອນປະກົດຕົວອອກມາແລ້ວຕັດໃຫ້ຄຳແນະນຳວ່າ: ໃຫ້ທຳຕົນເປັນຄົນເປ້ຍລ່ອຍງ່ອຍງະບ້າໃບ້ ແລ້ວເຂົາກໍຈະເຂ່ຍອອກລາດສົມບັດໄປດັ່ງປະສົງແທ້ແລ້ວ.
ຕໍ່ນັ້ນມາລາດຊະກຸມມານກໍບໍ່ສະແດງອາການໃດໆທັງສິ້ນ ແມ້ກະທັ້ງຢາກນົມກໍ່ບໍ່ຮ້ອງບໍ່ໄຫ້ ແລະ ກໍ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວໃດໆທັງສິ້ນຈົນນາງນົມທັງຫລາຍລົງຄວາມເຫັນວ່າເປັນຄົນເປ້ຍລ່ອຍງ່ອຍໃບ້, ດັ່ງນັ້ນຈິ່ງທົດລອງໃຫ້ສະເຫວີຍນົມທິບເປັນເວລາ 1 ປີກໍຍັງຄົງເຊັ່ນນັ້ນ. 2 ປີ ຕໍ່ມາທົດລອງດ້ວຍການເອົາເຂົ້າໜົມມາອອຍ ກໍຍັງເຊັ່ນເຄີຍ ບໍ່ມີທ່າທີໃດໆ. 3 ປີທົດລອງດ້ວຍຜົນລະໄມ້. 4 ທົດລອງດ້ວຍຂອງຫລິ້ນ. 5 ປີ ທົດລອງດ້ວຍດົນຕີມະໂຫລີຕ່າງໆ ແຕ່ກຸມມານກໍຍັງບໍ່ສົນພະໄທ. 6 ປີ ທົດລອງດ້ວຍການເອົາກຸມມານ ແລະ ເດັກທັງ 500 ຄົນໄປໄວ້ເຮືອນໃບລານ ແລ້ວຈູດໄຟຂຶ້ນ, ເດັກນ້ອຍຄົນອື່ນແລ່ນໜີອອກມາໝົດ ແຕ່ກຸມມານຍັງນິ້ງເສີຍ. 7 ປີ ທົດລອງດ້ວຍຊ້າງຕົກມັນ. 8 ປີ ທົດລອງດ້ວຍໃຫ້ງູກ້ຽວພັນ.
ເຖິງວ່າພະລາຊາຜູ້ເປັນພໍ່ຈະໃຫ້ການທົດລອງດ້ວຍວິທີການຕ່າງໆນາເຊິ່ງອັນເປັນຜົນຮ້າຍໃຫ້ແກ່ກຸມມານແຕ່ກຸມມານກໍຍັງນິ້ງເສີຍ. ຈົນມາຮອດອາຍຸໄດ້ 14 ປີ ພະລາຊາ ກໍຍັງບໍ່ລົດລະຄວາມພະຍາຍາມຈິ່ງທົດລອງດ້ວຍໃຫ້ໄປນອນເກືອກກົ້ວອຸດຈະລະ. ອາຍຸ 15 ປີ ໃຫ້ໄປນອນເທິງແທ່ນທີ່ມີຖ່ານໄຟແຕ່ພະກຸມມານກໍຍັງອົດກັ້ນໄດ້.
ຈົນລ່ວງເຂົ້າອາຍຸໄດ້ 16 ປີ ຕອນນີ້ພະກຸມມານເປັນໜຸ່ມແລ້ວພະລາຊາຈິ່ງ ໃຫ້ເອົາສາວທີ່ສວຍທີ່ສຸດຫລາຍຕໍ່ຫລາຍຄົນມາປະເລົ້າປະລົມແຕ່ສຸດທ້າຍກໍບໍ່ໄດ້ຜົນອີກເຊັ່ນເຄີຍ. ພະເຈົ້າກາສິກະລາດຈິ່ງໄດ້ໃຫ້ໂຫຣາຈານມາທຳນາຍອີກຄັ້ງ ໂຫຣາຈານຈິ່ງຕັດວ່າ ຖ້າຂືນລ້ຽງໄວ້ຈະເປັນກາລະກີຈະເກີດອາເພດຂຶ້ນສາມປະການ: ໜຶ່ງ ຈະເປັນອັນຕະລາຍແກ່ພະຊົນຊີບຂອງພະອົງ ສອງ ຈະເປັນອັນຕະລາຍແກ່ເສດຕະສັດຂອງພະອົງ ແລະ ສາມ ແມ່ນອັນຕະລາຍແກ່ມະເຫສີຂອງພະອົງ ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນພະລາຊາຈິ່ງ ຕັດສັ່ງຂັບໄລ່ໜີອອກຈາກວັງແຕ່ນາງຈັນທາເທວີຈິ່ງອ້ອນວອນຂໍໄວ້ຖ້າຈະຂັບໄລ່ໄສສົ່ງກໍຂໍໃຫ້ລູກຂອງຕົນເອງໄດ້ສະເຫວີຍລາດໄດ້7ປີກ່ອນ. ແຕ່ພະລາຊາບໍ່ຍອມ. ມະເຫສີກໍບໍ່ລົດລະຄວາມພະຍາມ,ດ້ວຍເຫດນັ້ນພະລາຊາຈິ່ງຕັດໃຫ້ສະເຫວີຍ ລາດພຽງ 7ວັນ ຕາມຄຳອ້ອນວອນຂອງມະເຫສີ.
ຕໍ່ມາພະຊາລາຊາກໍໄດ້ທຳພິທີລາຊາພິເສກໃຫ້ແກ່ກຸມມານຂອງຕົນ ຈົນເຖິງວັນຖ້ວນເຈັດແຫ່ງການຄອງລາດຊະສົມບັດ ແລະ ເປັນວັນແຫ່ງຄວາມຕາຍຂອງພະເຕເມກໍມາເຖິງ. ນາຍສຸນັນ ສາຣະຖີ ໄດ້ຮັບລາດຊະອົງການໄປຝັງເສຍທີ່ປ່າຊ້າຜີດິບ ຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂຫຣາຈານແຕ່ເຊົ້າໆ ທ່າມກາງສຽງຮ້ອງໄຫ້ອາໄລອາ ວອນຂອງຜູ້ເປັນແມ່. ເມື່ອນາຍສາຣະຖີຂັບລົດອອກມາແທນທີ່ຈະໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກກັບໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ. ເມື່ອຣົດຂອງກຸມມານພົ້ນຈາກປະຕູເມືອງ ກໍປື້ມພະໄທ ຄວາມປະສົງຂອງເຮົາໄດ້ມາເຖິງທີສຸດແລ້ວ. ຝ່າຍນາຍສາຣະຖີຂັບລົດມາໄກແລ້ວ ກໍແວະເຂົ້າປ່າຊ້າອີກແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນປ່າຊ້າຜີດິບ,ແລ້ວລົງຈາກລົດໄປຂຸດຂຸມເພື່ອທີ່ຈະຈັດການຝັງສົບຂອງເຕເມກຸມມານ. ພະເຕເມກໍທົດລອງເຄື່ອນໄຫວທຸກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍເບິ່ງເມື່ອເຫັນວ່າຍັງໃຊ້ການໄດ້ຢູ່ຈິ່ງໂດດລົງຈາກລົດ ແລ້ວມຸ່ງໜ້າໄປຫານາຍສາຣະຖີ ແລ້ວຖາມວ່າ : ທ່ານຂຸດຂຸມສີ່ຫຼ່ຽມນີ້ເພື່ອອັນໃດ? ນາຍສາຣະຖີຈິ່ງຕອບວ່າ ຈະຝັງສົບ ພຣະກຸມມານບ້າໃບ້ ພ້ອມທັງແຫງນໜ້າຂຶ້ນເບິ່ງແຕ່ກໍ່ຍັງຈຳບໍ່ໄດ້ແລ້ວຖາມວ່າ ທ່ານເປັນເທວະດາ ຫລື ວ່າຄົນຫັ້ນ. ເຮົາກໍເປັນຜູ້ທີ່ທ່ານຈະຝັງນັ້ນແຫລະ.ບໍ່ຕ້ອງສົງໄສດອກທ່ານ ເຮົາຄືເຕເມຜູ້ທີ່ທ່ານຈະຝັງນັ້ນແຫຼະ ພະກຸມມານຫົວຂຶ້ນແລ້ວຕັດສັ່ງຕໍ່ໄປວ່າ : ຄວາມຈິ່ງແລ້ວເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນເປ້ຍລ່ອຍງ່ອຍໃບ້ດອກ ເຮົາບໍ່ຢາກຈະເປັນພະເຈົ້າແຜ່ນດິນ ເພາະກົວຈະຕົກນະຣົກຈິ່ງໄດ້ແກ້ງທຳເພື່ອໃຫ້ລາດຊະບິດາເຂ່ຍອອກຈາກລາດຊະສົມບັດເສຍ ຊຶ່ງທຸກຢ່າງກໍສຳເລັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງເຮົາ. ນາຍສາຣະຖີທັງງົງພ້ອມທັງຫຼຽວໄປເບິ່ງທີ່ລົດເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈ. ເພື່ອຄວາມແນ່ໃຈພະເຕເມຈິ່ງຕັດສັ່ງໃຫ້ນາຍສາຣະຖີໄປສຳຫຼວດເບິ່ງທີ່ລົດ. ຈາກນັ້ນພະເຕເມຈິ່ງໄດ້ດຳລິໃຫ້ນາຍສະຣະຖີ ເຖິງເລື່ອງການກະທຳຂອງພະເຈົ້າແຜ່ນດິນທີ່ຈະສົ່ງຜົນໄປຕົກນະຣົກໃຫ້ຟັງ.
ຄັນແລ້ວພະເຕເມກໍ່ເວົ້າອີກວ່າ ເຮົາຈະຂໍບວດດີກວ່າ ຈະບໍ່ໄດ້ຕົກນະຣົກອີກຕໍ່ໄປເຮົາບໍ່ຢາກເປັນດອກພະເຈົ້າແຜ່ນດິນນັ້ນ. ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນນາຍສາຣະຖີກໍຂໍບວດຕາມ. ແຕ່ພະເຕເມກໍບໍ່ປະຕິເສດແຕ່ວ່າຕ້ອງໄດ້ໄປບອກບິດາມານດາຂອງເຮົາກ່ອນແລ້ວທ່ານຈິ່ງກັບມາບວດນຳເຮົາ ເຮົາຈະລໍທ່ານຢູ່ທີ່ນີ້.
ເມື່ອນາຍສາຣະຖີກັບໄປແລ້ວ ພະເຕເມກໍໄດ້ບວດເປັນລືສີ ຢູ່ໃນອາສົມທີ່ພະວິສະນຸ ໄດ້ສ້າງຖວາຍນັ່ງບຳເພັນພຽນຢູ່. ນາຍສາຣະຖີໄດ້ເຂົ້າໄປກາບທູນແລ້ວເລົ່າເລື່ອງທີ່ຕົນໄດ້ພົບໃຫ້ພະລາຊາ ແລະ ມະເຫມີຟັງທຸກປະການ ເມື່ອຮູ້ດັ່ງນັ້ນມະເຫສີກໍດີໃຈເປັນທີ່ສຸດ ຈິ່ງອອກເດີນທາງໄປຫາພະເຕເມກ່ອນໝູ່ ຮວມທັງສະໜົມ 16 000 ນາງ. ສ່ວນພະລາຊາກໍຕາມຫລັງມາເຊັ່ນກັນ ແລ້ວພະລາຊາກໍໄດ້ວອນໃຫ້ພະເຕເມກັບໄປສະເຫວີຍລາດຕື່ມ, ແຕ່ພະເຕເມກໍປະຕິເສດແລ້ວຍັງໄດ້ເລົ່າເລື່ອງຜົນແຫ່ງກຳທີ່ຈະເປັນເຫດໃຫ້ໄປຕົກນະຣົກໃຫ້ທຸກຄົນຟັງໃນນະທີ່ນັ້ນ.ເມື່ອ ທຸກຄົນໄດ້ຟັງແລ້ວກໍສະລົດໃຈ ຈາກນັ້ນກໍພາກັນບວດນຳລືສີເຕເມໝົດທຸກຄົນລວມທັງພະລາຊາ ແລະ ມະເຫສີນຳ ຈົນເຮັດໃຫ້ພະນະຄອນຈະຫວ່າງເປົ່າໄປດ້ວຍຜູ້ຄົນ. ປະຊາຊົນໃນເມືອງ ເມື່ອຮຼ້ຂ່າວວ່າ ພະເຈົ້າແຜ່ນດິນຂອງຕົນອອກບວດກໍ່ຄ້ອຍຕາມໄປບວດນຳກັນໝົດທຸກຄົນ. ນະປ່າແຫ່ງ ນັ້ນກໍເຕັມໄປດ້ວຍອາສົມລືສີສ່ວນສັດສາວາສິ່ງຕ່າງໆກໍປ່ອຍເຂົ້າປ່າໄປໝົດ. ລືສີທັງໝົດພາຍໃຕ້ການນຳ ພາຂອງພະເຕເມໄດ້ພາກັນຕັ້ງໃຈບຳເພັນພຽນຈົນໄດ້ຊານສະມາບັດ ແລ້ວໄດ້ໄປເກີດໃນພົມມະໂລກໃນທີ່ສຸດ.
2 ພຣະມະຫາຊະນົກ (ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍ ວິຣິຍະ ປາຣະມີ)
ໃນຊາດນັ້ນພະອົງຊົງເກີດເປັນໂອລົດຂອງພະເຈົ້າ ອະລິດຖະຊະນົກ ແຫ່ງເມືອງມິຖິລາ, ພະບິດາສະ ຫວັນນະຄົດຕັ້ງແຕ່ພະອົງຍັງຢູ່ໃນພະຄັນເນື່ອງຈາກເຮັດສົງຄາມກັບພະເຈົ້າໂປລະຊະນົກຜູ້ເປັນພະອານຸຊາແລ້ວເສຍໄຊໃນສະໜາມຮົບ, ພະມານດານຊົງລົບລີ້ໄພແລ້ວເດີນທາງໄປເມືອງ ກາ ລະຈໍາປາ. ອາຈານທິສາປາໂມກ ເດີນທາງຜ່ານມາພົບພະນາງແລ້ວເກີດສົງສານເລີຍຮັບເອົາເປັນນ້ອງສາວໃຫ້ດຳລົງຊີວິດຢູ່ກັບຄອບຄົວຂອງຕົນ.
ຕໍ່ມາບໍ່ນານພະນາງກໍປະສູດໂອຣົດອອກມາ ແລ້ວໃສ່ຊື່ໃຫ້ໂອຣົດຊື່ວ່າ ພຮະມະຫາຊະນົກກຸມມານ ເມື່ອຈະເລີນເຕີບໂຕຂຶ້ນກໍຊົງມີພວກເດັກນ້ອຍ ໃນ ໝູ່ ບ້ານນັ້ນເປັນເພື່ອນຫລິ້ນແຕ່ເຖິງຄາວອາລະວາດຜິດຖຽງກັນພວກເດັກນ້ອຍກໍເວົ້າໃຫ້ວ່າ ລູກກໍາພ້າ ພະອົງກໍຖາມພະມານດາຢູ່ຕະຫລອດເຖິງເຫດ ຜົນທີ່ຖືກເອີ້ນວ່າລູກກໍາພ້າ ພະນາງເຫັນທີ່ຈະສຸດທີ່ຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ຈິ່ງຊົງເລົ່າເລື່ອງຄວາມຈິງໃຫ້ຟັງ, ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາພະມະຫາຊະນົກຈິ່ງຕັ້ງພະໄທສຶກສາສິລະປະວິທະຍາທີ່ເກື້ອກຸນຕໍນາມພະອົງໃນພາຍພາກໜ້າຈົນສຳເລັດ.
ວັນໜຶ່ງພະມະຫາຊະນົກຕັດສິນພະໄທວ່າ ຈະສະເດັດໄປຍັງເມືອງມິຖິລາເພື່ອແກ່ແຄ້ນແທນພະລາດຊະບິດາໃຫ້ໄດ້ແຕ່ຈະເດີນທາງໂດຍໄວກໍຄືເດີນເຮືອທາງທະເລ ພະອົງຊົງຄິດເຖິງການຄ້າຂາຍເພື່ອຈະຊ່ວຍໃຫ້ມີທຶນພໍເຕົ້າໂຮມພົນແລະຫາຊື້ອາວຸດໄວ້ໃຊ້ ຂະບວນເຮືອແລ່ນອອກຈາກທ່າໄດ້ 7 ວັນ ກໍເກີດລົມພະຍຸຮ້າຍພັດຢ່າງແຮງຈົນເຮັດໃຫ້ເຮືອເພພັງພວກພໍ່ຄ້າຕ່າງກໍຕົກໃຈເປັນອັນມາກ ສ່ວນພະຊະນົກບໍ່ໄດ້ຕົກພະໄທໄປຕາມຄົນອື່ນເວລາເຮືອຈົມນ້ຳກໍປີນຂຶ້ນໄປເສົາໃບລົມຂອງເຮືອແລ້ວຫລຽວໄປເບິ່ງທິດທາງຂອງເມືອງມິຖິລາແລ້ວກໍໂດດລົງສູ່ແມ່ນ້ຳທະເລ. ວັນທີເຮືອຂອງພະມະຫາຊະນົກຫລົ້ມຈົມນັ້ນ ທີ່ເມືອງມິຖິລາພະເຈົ້າໂປລະຊະນົກຊົງສະຫວັນນະຄົດ ພະມະຫາຊະນົກຊົງລອຍນໍ້າຢູ່ກາງທະເລໄດ້ເຈັດວັນ ພໍເຖິງວັນອຸໂປສົດພໍດີ ພະອົງກໍຊົງບ້ວນປາກດ້ວຍນ້ຳທະເລແລ້ວຊົງສະມາທານອຸໂປສົດສິນ. ວັນນັ້ນນາງມະນີເມກຂະຫລາເທບທິດາຜູ້ກວດທອ້ງທະເລ ໄດ້ບິນມາພົບພະມະຫາຊະນົກຊົງລອຍນ້ຳຢູ່ ຈິ່ງຊົງຖາມພະມະຫາຊະນົກ ພະອົງຈິ່ງຕອບນາງມະນີເມກຂະຫລາວ່າ ເຊື່ອຫມັ້ນວ່າຄວາມພະຍາຍາມຈະເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຜົນພະອົງຈິ່ງເລົ່າຄວາມຈິງໃຫ້ຟັງ ນາງສົງສານຈິ່ງຊ່ວຍອູ້ມເອົາພະມະຫາຊະນົກໄປສົ່ງທີ່ສວນອຸທິຍານໃນເມືອງມິຖິລາແລ້ວຊົງວາງພະອົງລົງໄວ້ແຜ່ນຫີນແຜ່ນໜຶ່ງ.
ພະເຈົ້າໂປລະຊະນົກມີພະທິດາອົງໜຶ່ງຊື່ ສີວະລີ ເຈົ້າຍິ່ງອົງນີ້ມີຮູບໂສມງົດງາມ ຊາຍໃດໄດ້ເປັນພະສາມີ ຈະໄດ້ເປັນກະສັດປົກຄອງລາດຊະສົມບັດສືບຕໍ່ພະເຈົ້າໂປລະຊະນົກທີ່ເມືອງມິຖີລາແຕ່ຊາຍທີ່ຈະໄດ້ເປັນພະສາມີຂອງນາງນັ້ນ ຕ້ອງມີຄຸນສົມບັດຄື 1ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຍິງໂປດປານ 2 ສາມາດຍົກຄັນທະນູຂະໜາດ1000ຄົນຍົກໄດ້ 3 ຮູ້ຈັກຫົວນອນບັນລັງສີ່ຫລ່ຽມ 4 ຊາຍທີ່ຊີ້ຂຸມຊັບ 16ແຫ່ງໄດ້. ແຕ່ບໍ່ມີຊາຍຄົນໃດທຳຕາມເງື່ອນໄຂໄດ້ເລີຍ ຈົນກະທັ້ງປ່ອຍລາດຊະລົດສ່ຽງທວາຍຄູ່ລາດຊະລົດກໍແລ່ນໄປຢຸດບົນພະແທ່ນບ່ອນພະມະຫາຊະນົກນອນຢູ່. ພະມະຫາຊະນົກຈິ່ງໄດ້ອະພິເສກສົມລົດກັບພະນາງສີວະລີຕາມເງື່ອນໄຂທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ ດ້ວຍຄວາມປິຕິຍິນດີຂອງຂ້າພະລາດຊະບໍລິພານແລະ ຊາວເມືອງເປັນອັນມາກ. ພະເຈົ້າມະຫາຊະນົກຊົງຄອງລາດສະສົມບັດມານານ ເລີຍນຶກເຖິງພະລາດຊະມານດາແລະອາຈານທິສາປາໂມກທີເມືອງກາລະຈຳ ວັນໜຶ່ງຈິ່ງຊົງໃຫ້ທະຫານອຳມາດໄປຮັບທັງສອງມາຢູ່ນຳທີ່ເມືອງມິຖີລາ. ຄັ້ງໜຶ່ງພະມານດາປະທານໂອວາດຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າມະຫາຊະນົກຊົງປົກຄອງແຜ່ນດິນດວ້ຍສິນທຳແລະໃຫ້ສ້າງໂຮງທານຂຶ້ນ 6 ແຫ່ງ ແລະຕັ້ງພະໄທບຳລຸງບ້ານເມືອງບຳບັດທຸກບຳລຸງສຸກແກ່ປະຊາລາດຊະດອນ ອີກຍັງນິມົນພະປັດເຈກພຸດທະເຈົ້າມາສັນພັດຕາຫານທີ່ພະລາດຊະວັງເລື້ອຍໆ. ພະເຈົ້າມະຫາຊະນົກຈິ່ງມີພະລາດຊະໂອລົດອົງໜຶ່ງມີພະນາມວ່າທີຄາອຸ ພະອົງຊົງແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນມະຫາອຸປະລາດ ແລະ ຊົງໃຫ້ປະຕິບັດລາດຊະການແທນພະອົງຢູ່ສະເໝີໆ. ວັນໜຶ່ງພະອົງຊົງຄິດປຽບທຽບກັບການເປັນກະສັດແລະການອອກບວດ ພະອົງຈິ່ງລະລຶກເຖິງພະປັດເຈກພຸດທະເຈົ້າຈິ່ງຕັດສິນພະໄທອອກບວດໂດຍມອບໝາຍພະລາດຊະກິດໃຫ້ແກ່ພະໂອລົດ ແລະ ກ່າວລາພະນາງສີວະລີ ສະເດັດມຸງໜ້າໄປເຖິງປ່າຫິມມະພານກໍຕັ້ງພະໄທຈະເລີນສິນເປັນເວລາແປດວັນໄດ້ສຳເລັດອະພິນຍາຊະມາບັດແລ້ວກໍຂຶ້ນໄປສະເຫວີຍສຸກໃນພົມມະໂລກຕໍ່ໄປ.
3.ພຣະສຸວັນນະສາມ (ຊາດທີ່ຍິງດ້ວຍ ເມຕຕາ ປາລະມີ)
ຄັ້ງອາດີດຕະການເມື່ອພະພຸດທະເຈົ້າເປັນພະໂພທິສັດສະເຫວີຍຊາດເປັນພະສຸວັນນະສາມ ມີເລື່ອງເລົ່າວ່າຊາຍໜຸ່ມຊື່ ທຸກຸນຣະ ກັບ ຍິງສາວຊື່ ປາຣິກາ ທັງສອງເປັນລູກຂອງນາຍພານ ແລະ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ແຕ່ງງານກັນ ແຕ່ຊາຍໜຸ່ມ ແລະ ຍິງສາວບໍ່ຕ້ອງການ ເພາະເຫັນວ່າ ການມີຄູ່ເປັນທຸກແຕ່ບໍ່ສາມາດຫລີກລຽງໄດ້ ເມື່ອແຕ່ງງານແລ້ວ ຈິ່ງຊວນກັນອອກບວດເປັນຣືສີ ແລະ ຣືສີນີ ໃນປ່າຫິມະພານ ແຕ່ເຂົາທັງສອງກໍ່ບໍ່ເຄີຍຄິດເລີຍທີ່ຈະລ່ວງລະເມີດປະເວນີກັນ. ພະອິນຢູ່ທີ່ສວງສະຫວັນຊົງເບິ່ງເຫັນວ່າໃນອະນາຄົດຮືສີທັງສອງຈະຕາບອດຊີວິດຈະລຳບາກເພາະບໍ່ມີຄົນເບິ່ງແຍງດູແລ ຈິ່ງບອກໃຫ້ຮືສີທຸກຸນຣະລູບທ້ອງຂອງຣືສີນີປາຣິກາໃນເວລານາງຈະມີລະດູຄົບຮອບເດືອນ ໃຫ້ມີລູກທັງສອງເຫັນວ່າບໍ່ໄດ້ປະພຶດພົມມະຈາລີຈິ່ງປະຕິບັດຕາມ ຕໍ່ມາບໍ່ນານຣືສີນີປາຣິກາຈິ່ງຕັ້ງຄັນ ແລະ ຄອດບຸດອອກມາເປັນຊາຍຊື່ວ່າ ສຸວັນນະສາມ. ສຸວັນນະສາມເປັນເດັກມີບຸນ ຈິດໃຈດີມີເມດຕາ ສັດໃນປ່າກໍ່ລ້ວນແຕ່ເປັນມິດຂອງສຸວັນນະສາມໝົດທັງສິ້ນ. ວັນໜຶ່ງພໍ່ແມ່ຂອງສຸວັນນະສາມອອກໄປຫາເກັບໝາກໄມ້ຄະນະເດີນທາງກັບກໍເກີດມີຝົນຕົກໜັກ ທັງສອງຈິ່ງລົບຝົນໄປຊົ້ນຢູ່ທີ່ຈອມປວກກ້ອງຫົ່ມໄມ້ແຫ່ງໜຶ່ງ ທັນໃດນັ້ນງູເຫົ່າໄດ້ອອກມາຈາກຈອມປວກແລ້ວກໍພົ່ນພິດໃສ່ເຮັດໃຫ້ທັງສອງຕາບອດທັນທີ, ສຸວັນນະສາມເປັນຫ່ວງພໍ່ແມ່ຫລາຍຈິ່ງໄດ້ອອກໄປຕາມຊອກຫາພົບວ່າທັງສອງຕາບອດເສຍແລ້ວ. ສຸວັນນະສາມເສຍໃຈຫລາຍຈິ່ງຮ້ອງໄຫ້ເພາະສົງສານແລ້ວກໍຫົວອອກມາດ້ວຍຄວາມດີໃຈທີ່ຈະໄດ້ລ້ຽງດູພໍ່ແມ່ຢ່າງເຕັມທີ, ຕອນນັ້ນສຸວັນນະສາມມີອາຍຸໄດ້ 16 ປີ . ສຸວັນນະສາມຕັ້ງໃຈເຝົ້າບົວລະ ບັດຮັບໃຊ້ພໍ່ແມ່ຢ່າງໃກ້ສິດແລະມີຄວາມສຸກຕະຫລອດມາ.
ສຸວັນນະສາມໄດ້ມັດເຊືອກເນັ່ງຈາກສາລາໄປສະຖານທີ່ຕ່າງໆເຊັ່ນ:ບ່ອນຖ່າຍໜັກແລະຖ່າຍເບົາ,ບ່ອນພັກຜ່ອນກາງເວັນແລະບ່ອນພັກ ຜ່ອນກາງຄືນ,ບ່ອນຍ່າງຈົງກົມເພື່ອເປັນຮາວໃຫ້ແກ່ບິດາມານດາຂອງຕົນໄດ້ຈັບກ້າວເດີນໄປ. ສຸວັນນະສາມໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງຕົນໄດ້ແອບຝຶກຈັບຍ່າງໄປຕາມສະຖານທີ່ຕ່າງໆຈົນຊິນເຄີຍ ແລ້ວບອກໃຫ້ພໍ່ແມ່ສະບາຍໃຈ ແລະ ໃຫ້ຢູ່ຢ່າງບໍ່ຕ້ອງກັງວົນໃຈ. ບິດາມານດາມີຄວາມຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈ ແຕ່ໃນຂະນະດຽວກັນຈິ່ງຮູ້ສຶກສົງສານລູກທີ່ຕ້ອງມາຮັບພາລະອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຄືລ້ຽງດູບິດາມານດາ.
ວັນໜຶ່ງພະເຈົ້າກະບິນຣະຍັກຣາຊາແຫ່ງເມືອງພະຣານະສີສະເດັດປະພາດອອກໄປລ່າສັດຢູ່ທີ່ປ່າຫິມະພານຕາມລຳພັງຈິ່ງໄດ້ເຫັນສຸວັນ ນະສາມກຳລັງຕັກນ້ຳໃຫ້ຝູງໝູ່ກວາງທີ່ກຳລັງກິນນ້ຳຢູ່ແລ້ວສົງໄສວ່າເປັນເທວະດາຫລືວ່ານາກ ຈິ່ງໄດ້ຍິງທະນູໃສ່ຖືກຂ້າງຂອງສຸວັນນະສາມເຮັດໃຫ້ສຸວັນນະສາມລົ້ມລົງເລືອດໄຫລນອງເຕັມພື້ນດິນ ຝູງສັດກໍສະເດີດຕື່ນແລ່ນໜີໄປໝົດ ພະຣາຊາກະບິນຣະ ຍັກ ອອກມາເບິ່ງແລ້ວແນະນຳຕົນເອງຕໍ່ສຸວັນນະສາມ. ສ່ວນສຸວັນນະສາມຈິ່ງໄດ້ກາບທູນເຖິງຄວາມເປັນຫ່ວງບິດາມານດາວ່າ ຖ້າຕົນເອງຕາຍ ແລ້ວບິດາມານດາຈະຕ້ອງທຸກກໍຕ້ອງລຳບາກເພາະບໍ່ມີຄົນເບິ່ງແຍງດູແລ, ສ່ວນພະຣາຊາຮູ້ວ່າຕົນເອງມີຄວາມຜິດຢ່າງຍິ່ງທີ່ໄດ້ກະທຳລົງໄປຈິ່ງໄດ້ໃຫ້ສັດຈະສັນຍາຕໍ່ສຸວັນນະສາມວ່າຈະເບິ່ງແຍງດູແລພໍ່ແມ່່ໃຫ້ດີທີ່ສຸດ. ແລ້ວຖາມທາງໄປສາລາ ຈາກນັ້ນສຸວັນນະສາມກໍ່ສະລົບໄປ. ພະຣາຊາກໍ່ໄດ້ສາລະພາບທີ່ຕົນເອງມີຄວາມຜິດຕໍ່ຣືສີທັງສອງ. ຣືສີທັງສອງບໍ່ໄດ້ຄິດຄຽດແຄ້ນແຕ່ຢ່າງໃດ, ແຕ່ກໍຮ້ອງໄຫ້ດວ້ຍຄວາມທຸກໂສກແລ້ວຂໍໃຫ້ຊ່ວຍພາໄປຫາສຸວັນນະສາມ ເມື່ອໄປເຖິງນາງປາຣິກາຣືສີນີລູບຄຳເບິ່ງກໍຮູ້ວ່າສຸວັນນະສາມຍັງບໍ່ຕາຍຈິ່ງຕັ້ງສັດຈະອາທິ ຖານຂໍໃຫ້ຢາພິດໄດ້ເຫືອດຫາຍໄປຈາກຮ່າງກາຍຂອງລູກຊາຍ, ໃນຂະນະນັ້ນເທບທິດາສູນທະລີຊຶ່ງເຄີຍເປັນມານດາຂອງສຸວັນນະສາມ ແຕ່ຊາດອາດີດມາແລ້ວເຖິງເຈັດຊາດ ແລະ ຄອຍຄຸ້ມຄອງຊ່ວຍເຫຼືອສຸວັນນະສາມຢູ່ ກໍກາບຄຳສັດຈະອາທິຖານ ສຸວັນນະສາມຈິ່ງຟື້ນຂຶ້ນ ມາຢ່າງໜ້າອັດສະຈັນ ອີກຍັງເຮັດໃຫ້ດວງຕາຂອງພໍ່ແລະແມ່ຫາຍເປັນປົກກະຕິ ທັງສີ່ມີຄວາມດີອົກດີໃຈຫຼາຍແລ້ວກັບໄປທີ່ສາລາ. ສຸວັນ ນະສາມກາບທູນພະຣາຊາໃຫ້ຕັ້ງຢູ່ໃນສິນກິນໃນທຳ ພະຣາຊາຈິ່ງນ້ອມຮັບເອົາຄຳເວົ້າຂອງສຸວັນນະສາມໄປປະຕິບັດຕາມ ແລ້ວຂໍຂະມາສຸວັນນະສາມ ຈາກນັ້ນກໍອຳລາຣືສີແລະຣືສີນີກັບໄປທີ່ພະນະຄອນຂອງຕົນ ພະຣາຊາກະບິນຣະຍັກຊົງບຳເພັນກຸສົນຕ່າງໆຕະ ຫລອດຈົນເຖິງພະຊົນຊີບ ຝ່າຍສຸວັນນະສາມແລະບິດາມານດາກໍຕັ້ງໃຈຈະເລີນບຳເພັນທຳຈົນໄດ້ຊານຊະມາບັດຢູ່ມາຈົນຄວນແກ່ອາຍຸໄຂແລ້ວໄປເກີດໃນພົມມະໂລກ.
4.ພຣະ ເນມິລາຊ (ຊາດທີ່ຍິງດ້ວຍ ອາທິຖານ ປາລະມີ)
ເມື່ອຄັ້ງອາດີດຍັງຕະການຍັງມີພະເຈົ້າເນມີຣາດເປັນຣາຊາທີ່ສືບເຊື້ອສາຍຮາຊວົງມາແຕ່ພະຣາຊາມະຄະເທວະ ພະອົງສືບຮາດຊະສົມບັດທີເມືອງມິຖິລາແຄວ້ນວິເທຫະ ເມື່ອຊົງຈະເລີນເຕີບໂຕຂຶ້ນກໍຊົງຍິນດີໃນການບໍລິຈາກທານແລະຮັກສາສິນ ພະຣາຊາເນມີຣາດສັ່ງໃຫ້ສ້າງໂຮງທານຢູ່ທີ່ທ່າມການເມືອງແລະທີ່ປະຕູອ້ອມພະນະຄອນ. ພະອົງຊົງສະຫລະຣາຊສົມບັດເພື່ອໃຊ້ຈ່າຍໃນການບຳເພັນທານທຸກວັນຊົງຮັກສາສິນຫ້າແລະໂບສົດເລື້ອຍໆມາ ຊາວເມືອງກໍພາກັນເຮັດບຸນໃຫ້ທານຮັກສາສິນເຊັ່ນກັນ, ຊາວເມືອງເຫລົ່າ ນັ້ນເມື່ອຕາຍໄປແລ້ວກໍໄປເກີດຢູ່ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງໆ ແລະ ຕ່າງຄົນກໍເວົ້າຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພະກຽດຕິກຸນຂອງພະເຈົ້າເນມີຣາດໃຫ້ຖວາຍເທບເທວາຟັງ. ຢູ່ມາວັນໜຶ່ງພະເຈົ້າເນມີຣາດຊົງສົງໄສຢູ່ວ່າຄວາມດີທີ່ພະອົງຊົງບຳເພັນຢູ່ນັ້ນຄືການໃຫ້ທານກັບການຮັກສາສິນຢ່າງໃດມີຜົນຫລາຍກວ່າກັນ, ເຖິງເວລາໃກ້ຈະຮຸ່ງຂອງວັນ15ຄໍ່າວັນໜຶ່ງ ພະອິນໄດ້ສະເດັດມາຫາພະອົງທີຫ້ອງບັນທົມ ແລ້ວພະເຈົ້າເນມີຣາດຈິ່ງຖາມຂໍ້ສົງໄສ, ພະອິນຊົງຕອບວ່າ: ການຮັກສາສິນມີຜົນຫລາຍກວ່າການໃຫ້ທານ ການໃຫ້ທານສົ່ງຜົນໄປໃຫ້ເກີດແຕ່ເທິງສະຫວັນ, ແຕ່ການຮັກສາສິນສົ່ງຜົນໃຫ້ໄປເກີດທີ່ພົມມະໂລກ, ແທ້ຈິງແລ້ວການໃຫ້ທານແລະການຮັກສາສິນຕ່າງກໍເປັນການສ້າງຄວາມດີ ຈິ່ງຄວນເຮັດທັງສອງຢ່າງຄວບຄູ່ກັນໄປ. ເມື່ອພະອິນກັບໄປເຖິງສະຫວັນຊັ້ນດາວະດິງຈິ່ງຕັດເລົ່າເລື່ອງຂອງພະເຈົ້າເນມີຣາດໃຫ້ເທວະດາທັງຫລາຍຟັງ, ເທວະດາທັງຫລາຍຈິ່ງຂໍອັງເຊີນໃຫ້ພະເຈົ້າເນມີຣາດສະ ເດັດຂຶ້ນມາເທິງສະຫັວນ ຊັ້ນດາວະດິງ, ພະອິນກໍຊົງມີບັນຊາໃຫ້ມາຕະລີເທບພະບຸດມາຮັບພະເຈົ້າເນມີຣາດສະເດັດໄປທີ່ສະ ຫວັນຊັ້ນດາວະດິງ. ພະເຈົ້າເນມີຣາດຊົງຮັບຄຳເຊີນ ແລະ ກໍໄດ້ອຳລາພະຣາຊບໍຣິພານສະເດັດຂຶ້ນນັ່ງທີ່ເວຊຍັນຣາດຊະຣົດ. ກ່ອນເຖິງສະຫວັນຊັ້ນດາວະດິງມາຕະລີເທບພະບຸດກໍໄດ້ນຳພາພະເຈົ້າເນມີຣາດ ສະເດັດທ່ຽວຊົມນະຣົກກ່ອນ, ມາຕະລີເທບພະບຸດບັນດານໃຫ້ນະຣົກຂຸມຕ່າງໆປະກົດໃຫ້ພະເຈົ້າເນມີຣາດໄດ້ເຫັນໃນເວລາດຽວກັນເນື່ອງຈາກເວລາບໍ່ພໍທີ່ຈະຊົມນະຣົກທັງ 16 ຂຸມ. ຫລັງຈາກຂັບເວດຊະຍັນຣາຊຣົດນຳພະເຈົ້າເນມີຣາດທ່ຽວຊົມຂຸມນະຣົກແລ້ວມາຕະລີເທບພະບຸດກໍນຳໄປຊົມສະຫວັນໄດ້ພົບວິມານຂອງນາງເທບທິດາອາລຸນີກ່ອນເປັນອັນດັບທຳອິດ ວິມານນັ້ນເປັນແກ້ວມະນີກ້ວາງໃຫຍ່ໄດ້12ສອງໂຍດ ມີຍອດປະດັບດ້ວຍແກ້ວມະນີ ໃນບໍລິເວນຂອງວິມານນັ້ນມີສວນແລະສັດໂບຄະຣະນີໜ້າຊື່ນຊົມ, ຈາກນັ້ນມາຕະລີເທບພະບຸດກໍຂັບເວຊະຍັນຣາຊຣົດນຳພະເຈົ້າເນມີຣາດໄປທ່ຽວຊົມວິມານອົງອື່ນໆມີເທບພະບຸດແລະເທບທິດາເຈົ້າຂອງວິມານອອກມາຕ້ອນຮັບແລ້ວບອກຜົນບຸນຕ່າງໆທີຕົນເອງໄດ້ກະທຳມາແຕ່ຊາດດີດໃຫ້ພະເນມີຣາດໄດຮັບຟັງ ມາຕະລີເທບພະບຸດກໍບັນດານໃຫ້ສະຫວັນຊັ້ນຕ່າງຕ່າງປະກົດແລ້ວກໍຟ້າວນຳພະເຈົ້າເນມີຣາດສະເດັດໄປເຝົ້າພະອິນທີ່ສຸທຳມາເທວະສະພາຕາມພະບັນຊາຂອງພະອິນ. ພະເຈົ້າເນມີຣາດໄດ້ກ່າວທຳໃຫ້ເຫລົ່າເທວະດາທັງຫລາຍໄດ້ຟັງຕິດຕໍ່ກັນເຖິງເຈັດວັນ ຈາກນັ້ນພະອົງໄດ້ກ່າວສັນລະເສີນພະຄຸນຂອງມາຕະລີເທບພະບຸດທີ່ໄດ້ພາຕົນເອງຊົມນະຣົກແລະສະຫວັນແລ້ວທູນລາພະອິນກັບໂລກມະນຸດ. ໝູ່ອຳມາຣາດຊະບໍລິພານແລະຊາວເມືອງຕ່າງກໍທູນຂໍໃຫ້ພະເນມີຣາດເລົ່າສິ່ງທີ່ຕົນເອງເຫັນໃຫ້ພວກເຂົາຟັງ, ພະເຈົ້າເນມີຣາດຊົງເລົ່າໃຫ້ຟັງເມື່ອໄດ້ຟັງເລື່ອງນະຣົກສະຫວັນແລ້ວທຸກຄົນຕ່າງກໍມີຈິດໃຈຍຶດ ໝັ້ນທຳຄວາມດີຢູ່ໃນບຸນກຸສົນຂອງຕົນຂຶ້ນຫລາຍກວ່າເກົ່າສະເໝີມາ. ຝ່າຍພະເຈົ້າເນມີຣາດຊົງສະເຫວີຍຣາດໂດຍຜາສຸກສືບມາ, ຈົນວັນໜຶ່ງພະອົງຊົງເຫັນເສັ້ນຜົມຂອງຕົນຫງອກຂາວອອກມາເສັ້ນໜຶ່ງຈິ່ງເຂົ້າໃຈໃນຄວາມບໍ່ທ່ຽງແທ້ຂອງສັງຂານ, ພະອົງຈິ່ງຊົງອອກບວດຕາມບູຮານຣາຊປະເພນີແລ້ວຈະເລີນພົມວິຫານ 4 (ເມດຕາ ກະຣຸນາ ອຸເບກຂາ ແລະ ມຸທິຕາ) ຈົນສຳເລັດຊານຊະມາບັດຄັນຕໍ່ກາລະນານ ກໍໄດ້ເຖິງຊີວິດຕັກກະໄສໄປບັງເກີດໃນພົມມະໂລກ.
5. ພຣະມະໂຫສົດ (ຊາດທີ່ຍິງດ້ວຍ ປັນຍາປາຣະມີ)
ໃນກາລະຄັ້ງໜຶ່ງນານມາແລ້ວຢູ່ທີ່ນະໝູ່ບ້ານແຫ່ງໜຶ່ງຊື່ ປາຈີນວະນະມັດຊະຄາມ ແຫ່ງເມືອງມິຖີລາແຄວ້ນວິເທຫະ ມີເສດຖີທີ່ມີຊື່ວ່າສີຣິວັດທະນະກະ ແລະ ມີພັນລະຍາ ຊື່ ສຸມະນະເທວີ ທັງສອງມີລູກຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ມະໂຫສົດ ທີ່ໄດ້ຊື່ນີ້ກໍເພາະວ່າເວລາຄອດອອກມານັ້ນມະໂຫສົດກຳຢາອອກມານຳແລ້ວ ສົ່ງໃຫ້ມານດາເພື່ອແຈກໃຫ້ຄົນທີ່ເຈັບໄຂ້ໄດ້ພະຍາດຕ່າງໆທຸກຊະນິດ ເຮັດໃຫ້ຝູງຊົນຕ່າງກໍຫາຍດີຈາກໂຣກຕ່າງໆທີ່ຕົນມີຢູ່. ຂະນະທີ່ມະໂຫສົດເກີດນັ້ນພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຊຶ່ງເປັນກະສັດຊົງພະສຸບິນນິມິດປະຫລາດ ແລ້ວນັກປາດຕ່າງກໍພາກັນທຳນາຍວ່າຈະມີນັກປາດຄົນໃໝ່ທີ່ຫາໃຜມາສະເໝີເໝືອນບໍ່ໄດ້ກຳເນີດຂຶ້ນມາ. ເມື່ອມະໂຫສົດອາຍຸໄດ້ 7ຂວບ ໄດ້ອອກແບບສາຣາຫລັງໃຫຍ່ໄວ້ກາງໝູ່ບ້ານມີລັກ ສະນະແຕກຕ່າງສາຣາທົ່ວໄປແບ່ງເປັນຫ້ອງໆສຳລັບຄົນຍາກຈົນ, ນັກບວດ, ພໍ່ຄ້າ, ແລະຄົນເດີນທາງ ຍິງອານາຖາເກີດລູກ, ອີກຍັງມີສະໜາມກິລາ ແລະ ບ່ອນປະຊຸມ ມະໂຫສົດຍັງອອກແບບສະນໍ້າສຳລັບຄົນພັກອາໄສໄດ້ລົງອາບ. ສ່ວນພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຊົງສົ່ງອຳມາດສີ່ຄົນຊອກຫານັກປາດຕາມທີ່ຕົນໄດ້ສຸບິນນິມິດ. ອຳມາດຄົນໜຶ່ງໄດ້ໄປທີ່ສາລາ ທີມະໂຫສົດອອກແບບໄວ້ຈິ່ງໄດ້ຮູ້ວ່ານັກປາດຄົນນັ້ນຄືມະໂຫສົດກຸມມານ ແລ້ວຈິ່ງໄປກາບທູນພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດ, ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຈິ່ງສັ່ງໃຫ້ສັງເກດການເບິ່ງກ່ອນ. ອຳມາດຕັ້ງໃຈສັງເກດການເບິ່ງ ຈິ່ງໄດ້ເຫັນການແກ້ບັນຫາຫລາຍເລື່ອງດ້ວຍປັນຍາຂອງມະໂຫສົດກຸມມານ ຈິ່ງແນ່ໃຈວ່າເປັນນັກປາດແນ່ນອນຕົວຢ່າງເຊັ່ນເລື່ອງ: ງົວ ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື້ງົວມາຈາກບ້ານນອກ ພໍເດີນທາງມາຮອດລະຫວ່າງທາງຈິ່ງພັກຜ່ອນຢູ່ກ້ອງຮົ່ມໄມ້ແຫ່ງໜຶ່ງແລ້ວເຊືອບລັບໄປ, ເມືອຕື່ນຂຶ້ນມາບໍ່ເຫັນງົວຂອງຕົນຈິ່ງໄດ້ແລ່ນໄລ່ຕາມຫາ ຈົນມາເຫັນໂຈນຄົນໜຶ່ງກຳລັງຈູງງົວຂອງຕົນຍ່າງໄປ ແຕ່ໂຈນກໍອ້າງວ່າເປັນຂອງຕົນຖຽງກັນໄປຖຽງກັນມາ ຈົນມາເຖິງສາລາຂອງມະໂຫສົດ. ມະໂຫສົດຈິ່ງຕັດສິນດ້ວຍການຖາມຊາຍທັງສອງວ່າໃຫ້ງົວກິນຫຍັງເປັນຄັ້ງສຸດທ້າຍໂຈນຕອບວ່າໃຫ້ກິນແປ້ງປົນກັບງາ ແລະ ເຂົ້າໜົມ ສົດຕ່າງຕ່າງ ສ່ວນອີກຄົນໜຶ່ງໃຫ້ກິນຫຍ້າຢ່າງດຽວ, ມະໂຫສົດຈິ່ງໃຊ້ໃຫ້ຄົນໄປຫາໃບປະຍົງ ມາເຮັດຢາແລ້ວໃຫ້ງົວກິນປາກົດວ່າງົວຮາກອອກມາເປັນຫຍ້າຄວາມຈິງ ຈິ່ງປາກົດ. ມະໂຫສົດໄດ້ແກ້ບັນຫາເລື່ອງຍາດລູກ, ຢູ່ມາວັນໜຶ່ງຍິງຄົນໜຶ່ງກຳລັງລົງອາບນ້ຳ ແລະ ກໍໄດ້ວາງລູກຂອງຕົນໄວ້ແຄມແມ່ນ້ຳ ຂະນະນັ້ນນາງຍັກສິນິໂຕໜຶ່ງໄດ້ຈຳແລງແປງເພດເປັນຍິງມາຂໍອູ້ມເອົາເດັກແລ້ວກໍຍ່າງລົບຫນີໄປ ແມ່ຂອງເດັກຈິ່ງແລ່ນຕາມ ເກີດໂຕ້ຖຽງກັນມາເຖິງສາລາຂອງມະໂຫສົດ. ມະໂຫສົດຈິ່ງຂີດເສັ້ນລົງ ໃສ່ໜ້າດິນແລ້ວວາງເດັກລົງຂວາງເສັ້ນ ຈາກນັ້ນໃຫ້ ນາງຍັກສິນິຈັບມືເດັກສ່ວນແມ່ຈັບຂາເດັກແລ້ວໃຫ້ດຶງ ຖ້າໃຜຍາດແຍ່ງໄດ້ກໍເປັນລູກຂອງຄົນນັ້ນເມື່ອຕ່າງຝ່າຍຕ່າງດຶງຈິ່ງເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຈັບ ແລ້ວຮ້ອງໄຫ້ຍິງຄົນທີ່ຈັບຂາກໍຟ້າວປ່ອຍເດັກຄົນນັ້ນແຕ່ອີກຄົນໜຶ່ງບໍ່ຍອມປອ່ຍ ມະໂຫສົດຈິ່ງຕັດສິນວ່າຄົນທີ່ຟ້າວປອ່ຍແມ່ນແມ່ຄົນທີ່ແທ້ຈິງຂອງເດັກເພາະແມ່ມັກມີຈິດໃຈອ່ອນໂຍນໃນເມື່ອເຫັນລູກຕ້ອງໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ສ່ວນອີກຄົນຫນຶ່ງເປັນນາງຍັກສິນິ ມະໂຫສົດຈິ່ງແນະນຳໃຫ້ນາງຍັກສິນີ ໃຫ້ຕັ້ງໝັ້ນຢູ່ໃນສິນກິນໃນທຳ. ວັນໜຶ່ງມະໂຫສົດຕ້ອງແກ້ບັນຫາເລື່ອງໄກ່ເພາະພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດໄດ້ຮັບສັ່ງໃຫ້ຊາວບ້ານວ່າໃຫ້ສົ່ງງົວເຜືອກ ທີມີເຂົາຢູ່ຂາມີໜອກທີ່ຫົວ ຮ້ອງວັນລະ 3ເວລາ ໄປໃຫ້ ຖ້າບໍ່ໄດ້ຈະປັບໃຫມເປັນເງິນພັນຕຳລຶງ, ມະໂຫສົດຈິ່ງບອກໃຫ້ຊາວບ້ານນຳເອົາໄກ່ຂາວໄປຖວາຍເພາະໄກ່ຂາວມີໜອກທີ່ຫົວເປັນຄືໜອກງົວ ແລະ ມີເດືອຢູ່ຂາຄືເຂົາງົວ ແລ້ວຍັງຂັນວັນລະສາມເວລາ ເມື່ອຊາວບ້ານນຳໄກ່ຂາວມາຖວາຍພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດພະອົງສຸດທີ່ດີພະໄທເປັນອັນມາກເພາະໄດ້ຕາມປະສົງ.
ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຊົງອອກອຸບາຍລັບສັ່ງໃຫ້ສົ່ງແກ້ວມະນີທີ່ນ້ອຍແລະບອບບາງປະມານແປດຄົດ, ສົ່ງໃຫ້ຊາວບ້ານເອົາດ້າຍເກົ່າທີ່ຮ້ອຍຢູ່ນັ້ນອອກແລ້ວຮ້ອຍໃຫມ່ເສຍ ຖ້າເຮັດບໍ່ໄດ້ຈະປັບໄຫມເປັນ ເງິນພັນຕຳລຶງ, ມະໂຫສົດກຸມມານຈິ່ງຮັບອາສາ, ຄືເອົາດ້າຍໃຫມ່ຈຸ່ມນ້ຳເຜິ້ງແຍ່ເຂົ້າໄປຮູຂອງແກ້ວມະ ນີແລ້ວໃຊ້ນໍ້າເຜິ້ງທາແກ້ວມະນີອີກເບື້ອງໜຶ່ງຈາກນັ້ນຈິ່ງໄດ້ນຳໄປໄວ້ໃກ້ກັບຮັງມົກແດງ ມົດແດງໄດ້ກິນຈິ່ງຄາບດ້າຍເຂົ້າໄປໃນຮູຂອງແກ້ວມະນີ ແລະ ຄາບດ້າຍເກົ່າອອກດ້າຍໃຫມ່ຈິ່ງຮ້ອຍເຂົ້າໄປແທນດ້າຍເກົ່າ, ຈາກນັ້ນມະໂຫສົດກຸມມານສັ່ງໃຫ້ຄົນນຳໄປຖວາຍພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດພະອົງພໍພະໄທມາກ.
ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຮັບສັ່ງໃຫ້ມະໂຫສົດເຂົ້າເຝົ້າ ພ້ອມມ້າອັດສະດອນ ມະໂຫສົດເດີນທາງມາພ້ອມບິດາ, ບໍລິວານ ແລະ ລາ, ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຊົງມີຄວາມເຊື່ອຢູ່ວ່າພໍ່ແມ່ຍ່ອມດີກວ່າລູກສະ ເໝີ ມະໂຫສົດຄັດຄ້ານວ່າບໍ່ເປັນຢ່າງທີ່ພະອົງຄິດສະເໝີໄປ, ນັກປາດທັງສີ່ບໍ່ພໍໃຈທີ່ມະໂຫສົດຄັດຄ້ານແລະ ສະຫລາດກວ່າ ມະໂຫສົດຈິ່ງທູນໄປວ່າລາທີ່ນຳມາໂຕລະເທົ່າໃດ ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຕັດວ່າປະມານແປດຕຳລຶງ ມະໂຫສົດຈິ່ງຖາມອີກວ່າມ້າອັດສະດອນທີ່ເປັນລູກຂອງລາໂຕນີ້ມີຄ່າເທົ່າໃດພະ ອົງຕັດວ່າ ຫາປະເມີນຄ່າບໍ່ໄດ້ ມະໂຫສົດຈິ່ງກາບທູນວ່າ ເພາະເຫດນີ້ບິດາຫລືມານດາບໍ່ດີກວ່າບຸດສະ ເໝີໄປ ພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດດີພະໄທມາກ ພະອົງຈິ່ງຂໍມະໂຫສົດໄວ້ເປັນຣາຊບຸດບຸນທຳຈາກສີຣິວັດທະ ນະກະເສດຖີຜູ້ເປັນບິດາ ແລ້ວໃຫ້ຢູ່ເປັນຂ້າເຝົ້າຮັບຮາຊການຕໍ່ໄປ. ມະໂຫສົດຮັບຣາຊການຖວາຍພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດຈົນມີອິດສະຣິຍາຍົດ ແລະ ບໍລິວານມາກມາຍ. ເມື່ອມະໂຫສົດອາຍຸໄດ້ 16 ປີ ພະ ນາງອຸທຸມ ພອນມະເຫສີຂອງພະເຈົ້າວິເທຫະຣາດ ຈະຈັດຫາຍິງມາໃຫ້ເປັນຄູ່ຂອງມະໂຫສົດແຕ່ມະໂຫສົດຂໍເລືອກເອງຈິ່ງປອມຕົວເປັນຊ່າງຊຸນຜ້າ ເດີນທາງໄປເຖິງໝູ່ບ້ານອຸດຕະຣະວະຍະມັດສະຄາມ.ໃນລະຫວ່າງທາງນັ້ນເອງ ມະໂຫສົດໄດ້ສວນທາງກັບນາງອະມອນເຊິ່ງເປັນທິດາຂອງຕະກຸນເສດຖີທຸກຍາກ ກຳລັງນຳເຂົ້າຕົ້ມໄປສົ່ງບິດາ ຢູ່ທີນາແຕ່ນາງເປັນຄົນທີ່ສະຫລາດປາດເປືອງດ້ວຍປັນຍາເໝາະສົມທີຈະເປັນຄູ່ຄອງຂອງຕົນ, ຕໍ່ມາທັງສອງພະເຈົ້າວິເມຫະລາດກໍໄດ້ຈັດງານແຕ່ງງານໃຫ້ທັງສອງຢ່າງສົມກຽດ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມານາງອະມອນ ແລະ ໂຫສົດກໍຢູ່ດ້ວຍກັນໂດຍຜາສຸກ. ສ່ວນມະໂຫສົດໄດ້ເປັນເສບໍດີຜູ້ທີ່ທຸກຄົນຮວ່ມທັງພະມະຫາກະສັດກໍນັບຖືເປັນຢ່າງຍິ່ງເຂົາໄດ້ຮັບຣາດຊະການສະໜອງພະເດດພະຄຸນມາຕາບຈົນອາຍຸໄຂຂອງຕົນ.
6.ພຣະ ພູຣິທັດ (ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍ ສີຣ ປາຣາມີ)
ພຣະທິດາຂອງພະເຈົ້າພົມມະທັດຊຶ່ງມີພະນາມວ່າ ພຣະນາງສະມຸດທະຊາ ໄດ້ອະພິເສກສົມຣົດກັບພະຍານາກຜູ້ແປງກາຍເປັນມະນຸດ ຊື່ວ່າພຣະຕະຣົດກະສັດ ແຫ່ງນາກພິພົບມີພຣະໂອຮົດດ້ວຍກັນ 4ພຣະອົງຄື: ສຸທັດສະນະກຸມານ, ພຣະທັດຕະກຸມມານ, ສຸໂພຄະກຸມມານ ແລະ ອະຣິດທະກຸມມານ ເມື່ອພຣະໂອຣົດຈະເລີນເຕີບໂຕ ພຣະຍານາກຕະຮົດໄດ້ແບ່ງສົມບັດໃນນາກພິພົບໃຫ້ປົກຄອງກັນຄົນລະສ່ວນຄື: ທັດຕະກຸມມານໄປເຝົ້າພະບິດາເດືອນລະສອງຄັ້ງ ສ່ວນພະໂອຣົດອີສາມພະອົງເຝົ້າພຽງເດືອນລະຄັ້ງ ດ້ວຍສາເຫດທີ່ທັດຕະກຸມມານສະຫຼາດກວ່າຈິ່ງສະໜອງວຽກງານໄດ້ຫຼາຍກວ່າ ຄັ້ງທ້າວວິຣູປັກ ພາພວກນາກຂຶ້ນໄປເຝົ້າພະອິນເທິງສະຫັວນຊັ້ນດາວະດຶງທັດຕະກຸມມານກໍຕາມສະເດັດໄປນຳ ໃນເວລານັ້ນເຫຼົ່າເທວະດາແກ້ຂໍ້ສົງໄສຂອງພະອິນບໍ່ໄດ້ ທັດຕະກຸມມານ ຈິ່ງອາສາຂໍສະແດງຄວາມສາ ມາດເຮັດໃຫ້ພະອິນໂປດປານ ແລະ ປະທານຊື່ໃຫ້ວ່າ: ພູຣິທັດກຸມມານ ແປວ່າກຸມມານຜູ້ມີປັນຍາ ກ້ວາງຂວາງດຸດແຜ່ນດິນ ແລະ ເມື່ອໄດ້ໄປເຫັນສະຫວັນ ພູຣິທັດມີຄວາມຮູ້ສຶກຢາກເກີດເປັນເທວະດາທີ່ຈະໄດ້ຢູ່ເທິງສະຫວັນ, ເມື່ອເຄີຍໄດ້ຮູ້ວ່າຢາກໄປເກີດເປັນເທວະດາຕ້ອງຮັກສາສິນ ພູຮິທັດຈິ່ງກາບທູນຂໍອານຸຍາດບິດາມານດາ ແລະ ພະຊາຍາ ຂຶ້ນມາຮັກສາສິນຢູ່ເທິງໂລກມະນຸດ ພູຮິທັດກຸມມານຮັກສາສິນໄດ້ຢ່າງເຄັ່ງຄັດ ອາທິຖານຈິດໄວ້ວ່າ: ໜັງ ເອັນ ກະດູກ ເລືອດຂອງເຮົາ ຫາກໃຜຕ້ອງການກໍຈົ່ງເອົາໄປເຖີດ ເຮົາຈະບໍ່ຫວງ ບໍ່ປ້ອງກັນ ຍິນດີຍອມສະຫຼະໃຫ້ ພູຣິທັດຈຳສິນຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາປົກ ກະຕິສຸກສະເໝີມາ.
ມີນາຍພານສອງພໍ່ລູກມາຈາກເມືອງພະຣານະສີອອກຫາລ່າສັດມາຕາມແຄມແມ່ນ້ຳ ມາເຖິງບ່ອນພະພູຣິທັດຈຳສິນຢູ່ກໍເຫັນຮອຍຕີນສັດນາໆຊະນິດ ລົງໄປກິນນ້ຳໃນແມ່ນໍ້າຈິ່ງເຝົ້າມອງດູເບິ່ງ ພານສອງພໍ່ລູກໄດ້ຍິນສຽງເພງບັນເລງຈິ່ງຮູ້ວ່າພວກນາກມາຖວາຍສັກກາຣະແດ່ ພູຣິທັດກຸມມານ ທັງສອງຈິ່ງເຂົ້າໄປຫາພູຮິທັດກຸມມານແລ້ວຖາມເຖິງເລື່ອງລາວ ພູຣິທັດເລົ່າຄວາມເປັນມາດ້ວຍທ່າທາງທີ່ເປັນມິດຕໍ່ນາຍພານທັງສອງແລ້ວຈິ່ງສົ່ງພານທັງສອງພໍ່ລູກໄປນາກພິພົບທາງສາຍນ້ຳວົນ ເມື່ອມາເຖິງນາກພິພົບທັງສອງໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບເປັນຢ່າງດີ ສ່ວນພູຣິທັດກຸມມານ ກໍສະເດັດກັບໄປຈຳສິນຢູ່ທີ່ເດີມ ຕໍ່ມາມີພາມຄົນໜຶ່ງ ຊື່ອາລຳພາຍ ໄດ້ຮຽນເວດມົນການຈັບງູມາຈາກຣືສີຕົນໜຶ່ງ ອຳນາດມົນຊ່ວຍໃຫ້ໄດ້ແກ້ວວິເສດມາຈາກນາງນາກ ພາມເດີນໃຊ້ເວດມົນມາເລື້ອຍໆ ຈົນມາພົບພານສອງພໍ່ລູກ ພານພໍ່ເຫັນລູກແກ້ວວິເສດເກີດຢາກໄດ້ຈິ່ງຂໍແກ້ວວິເສດຈາກພາມຄົນນັ້ນ ຝ່າຍພາມກໍຍິນດີແຕ່ຕ້ອງມີຂໍ້ແລກປ່ຽນຄືໃຫ້ບອກທີ່ຢູ່ຂອງພະຍານາກ ຝ່າຍພານລູກບໍ່ພໍໃຈທີ່ບິດາອະກະຕັນຍູຈິ່ງໄດ້ໜີໄປບວດເປັນຮືສີ ເມື່ອພາມໄປເຖິງທີ່ຢູ່ຂອງພະຍານາກຕາມຕ້ອງການແລ້ວ ພານພໍ່ກໍໄດ້ແກ້ວວິເສດຈາກພາມ ແຕ່ແລ້ວແກ້ວວິເສດກໍໄດ້ຫລຸດອອກຈາກມືຂອງເຂົາຈົມຫາຍລົງໄປໃນນາກພິພົບ ພາມອາລຳພາຍ ທຳພິທີໃຊ້ເວດມົນຈັບພູຣິທັດເຮັດໃຫ້ພະຍານາກພູຣິທັດ ສະເຫວີຍທຸກຄະເວດທະນາແສນສາຫັດແຕ່ພະຍາຍາຂົ່ມໃຈບໍ່ໂກດເຄືອງເພື່ອຮັກສາສິນໄວ້ ພາມຈັບພູຣິທັດໃສ່ຖົງມັດເຖົາວັນແລ້ວເດີນທາງໄປທີ່ຕ່າງໆເພື່ອສະແດງໃຫ້ພະເຈົ້າພະຣານະສີທອດພະເນດຢູ່ທີ່ປະຕູເມືອງ ຂະນະນັ້ນສຸທັດສະນະກຸມມານຜູ້ເປັນອ້າຍປອມຕົວເປັນຣືສີ ແລະ ນາງນາກອັດຈະມຸຄີປອມເປັນລູກຂຽດ ສຸທັດສະນະກຸມມານຈິ່ງທ້າທາຍໃຫ້ພາມນຳພູຣິທັດນາກໃຫ້ມາສູ້ກັບຂຽດຂອງຕົນພາມຮັບຄຳທ້າ ແລ້ວຂຽດກໍຄາຍພິດອອກມາສາມຢົດໃສ່ຝ່າມືຣືສີແປງອາຍພິດໄດ້ຖືກຜິວໜັງຂອງພາມເຮັດໃຫ້ກາຍເປັນໂລກເຮື້ອນທັນທີ ພາມຕົກໃຈຢ້ານກົວຈິ່ງຍອມປອຍພະຍານາກພູຣິທັດນາກ ເມື່ອພະຍານາກພູຣິທັດໄດ້ຮັບອິດສະຫຼະພາບແລ້ວ ກໍສະແດງຣິດແປງຮ່າງເປັນມະນຸດມີເຄື່ອງຊົງສວຍງາມດ້ວຍການບຳເພັນສິນບາຣະມີຂັ້ນສູງສຸດເຖິງຈະຖືກທໍລະມານຈົນເກືອບ ຕາຍກໍບໍ່ທຳຮ້າຍຕໍ່ຜູ້ທີ່ທໍລະມານນັ້ນ ຟ່າຍພະເຈົ້າພະຣານະສີເມື່ອຊົງຊາບວ່າພະຍານາກເປັນພະໂອຣົດຂອງພະນາງສະມຸດທະຊາ ຜູ້ເປັນພະທິນີຂອງພະອົງກໍດີພະໄທ ຊົງໂອບກອດຫຼານດ້ວຍຄວາມຍິນດີຫລັງຈາກນັ້ນຈິ່ງແຍກຍ້າຍກັບວິຫານສະຖານຂອງຕົນ.ນາງສະມຸດທະຊາຢູ່ໃນເມືອງນາກ ຈົນສິ້ນອາຍຸໄຂ ສວ່ນພູຮິທັດ ແລະບໍຣິວານ ເມືອສິ້ນອາຍຸສັງຂານແລ້ວ ໄດ້ໄປບັງເກີດໃນສະຫວັນອັນເຕັມໄປດ້ວຍບໍລົມສຸກທຸກຖ້ວນໜ້າ.
7.ພຣະຈັນທະກຸມານ (ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍຂັນຕິ ປາຣາມີ)
ພະເຈົ້າເອກະລາດແຫ່ງເມືອງບຸບພະວະດີ ຊົງມີພະໂອຣົດພະນາມວ່າເຈົ້າຊາຍ ຈັນທະກຸມມານ ດຳລົງຕຳແໜ່ງອຸປະຣາດເຮັດໜ້າທີ່ວ່າຣາຊະການແທນພະເຈົ້າເອກະຣາດ ມີປຸໂຣຮິດຄົນໜຶ່ງຊື່ ກັນທະຫາລະເຂົາເຮັດວຽກ ແລະ ຊື່ສັດພັກດີໃນທຳອິດ ແຕ່ຕໍ່ມາເປັນຄົນບໍ່ຊື່ກົງເພາະຮັບສິນບົນ, ວັນຫນຶ່ງເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານ ຊົງພົບຊາຍຄົນໜຶ່ງຍ່າງມາດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈ ເຈົ້າຊາຍຈິ່ງຕັດຖາມ ຊາຍຄົນນັ້ນຈິ່ງໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາຄືຜູ້ຊະນະຄະດີແຕ່ຕ້ອງຖືກຕັດສິນໃຫ້ແພ້ ຈິ່ງສະເດັດໄປສາລາວ່າຄວາມແລ້ວຮັບສັ່ງໃຫ້ຮືຟື້ນຄະດີຂຶ້ນມາພິຈາລະ ນາໃຫມ່ຊົງສອບສວນດ້ວຍພະອົງເອງ ແລະ ເມື່ອພິຈາລະນາລັກຖານແລ້ວຈິ່ງຕັດສິນໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຊະນະຄະດີ ປະຊາຊົນຈິ່ງໄດ້ຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ພະເຈົ້າເອກະຣາດຈິ່ງຊົງຕັ້ງເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານໃຫ້ເປັນຜູ້ພິພາກສາແທນກັນທະຫາລະ, ກັນທະຫາລະຮູ້ສຶກອັບອາຍແລະໂກດແຄ້ນເຈົ້າຊາຍ ຈິ່ງຫາທາງແກ້ແຄ້ນຕະຫຼອດເວລາ ຄືນວັນໜຶ່ງພະເຈົ້າເອກະຣາດຊົງສຸບິນ ນິ ມິດເຖິງສະຫວັນຊັ້ນດາວະດຶງ ພໍຮຸ່ງເຊົ້າ ກັນທະຫາລະມາເຂົ້າເຝົ້າຈິ່ງຕັດຖາມເຖິງທາງໄປສະຫັວນ ກັນທະຫາລະເຫັນໂອກາດຈະໄດ້ແກ້ແຄ້ນຈິ່ງກາບທູນໃຫ້ທຳພິທີບູຊາຍັນ ດ້ວຍການຂ້າພະມະເຫສີ,ພະໂອຣົດ ແລະ ພະທິດາຖວາຍໃຫ້ເທບພະເຈົ້າ ຄວາມຈິງແລ້ວ ກັນທະຫາລະ ມີປະສົງຈະຂ້າເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານພຽງພະອົງດຽວ ແຕ່ຢ້ານຈະຖືກກ່າວຫາວ່າມີຄວາມແຄ້ນຕໍ່ເຈົ້າຊາຍ ຈິ່ງເອົາຄົນອື່ນມາກ່ຽວຂ້ອງນຳ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພະເຈົ້າເອກະຣາດສົງໄສ. ເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານຊົງຢືນຢູ່ປາກຂຸມບູຊາຍັນ ແລະ ກາບທູນວິ້ງວອນວ່າ: ຂ້າແຕ່ພະບິດາພໍ່ແມ່ທັງຫຼາຍໃນໂລກຍ່ອມຢາກໄດ້ລູກແມ້ຈະຍາກພຽງໃດກໍບໍ່ຫວັ່ນ ຖ້າໄດ້ສົມປາຖະໜາແລ້ວກໍຕ້ອງອົບອ້ອມລ້ຽງດູດ້ວຍຄວາມຮັກ ແຕ່ພະອົງເປັນເຖິງກະສັດຜູ້ທີ່ພຽບພ້ອມດ້ວຍສັກສະລິນຄານ ເຫດໃດໄດ້ລູກເມຍມາແລ້ວຈະຂ້າຖິ້ມເສຍ. ຝ່າຍພະເຈົ້າເອກະຣາດຕັດວ່າເມື່ອພວກເຈົ້າເປັນທຸກເພາະຮັກຊີວິດ ພໍ່ກໍເປັນທຸກເພາະຮັກພວກເຈົ້າ ແຕ່ພໍ່ຢາກໄປສະຫວັນຍິ່ງໜັກຈິ່ງຈະຂ້າຄົນເລົ່ານນີ້ບູຊາຍັນ ເຖິງລູກເມຍຂອງເຮົາຕາຍແລ້ວກໍຈະໄດ້ໄປຢູ່ບົນສະຫວັນກັບເຮົາ ຂະນະທີ່ທຸກຄົນກຳລັງໂສກເສົ້າຢູ່ນັ້ນການທຳພິທີບູຊາຍັນກໍສຳເລັດພໍດີ ອຳມາດຈິ່ງຈັບພະກຸມມານໃຫ້ເຂົ້າໄປປະທັບກົ້ມ ພະສຽນລໍຄົມດາບຢູ່ທີ່ປາກຂຸມ, ຝ່ານປຸໂຣຫິດກັນທະຫາລະຫຼຽວເບິ່ງເຈົ້າຊາຍດ້ວຍຄວາມແຄ້ນເຂົາກຳດາບໄວ້ແໜ້ນຍ່າງເຂົ້າໄປໃກ້ ຫວັງຈະໝາຍຕັດພະສຽນຂອງເຈົ້າຊາຍໃຫ້ກະເດັນສົມແຄ້ນແລ້ວທັນໃດນັ້ນ ດ້ວຍການອະທິຖານຂອງພະ ນາງຈັນທາພະຊາຍາຂອງເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານກໍມີສຽງລັ່ນອອກມາຈາກເບື້ອງບົນຟ້າ ຢ່າ ຢ່າແຕະຕ້ອງເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຂອງຂ້າ ຖ້າເຈົ້າຝືນຂັດຄຳສັ່ງຂອງຂ້າ ຂ້າຈະຕີຫົວຂອງເຈົ້າໃຫ້ແຫຼກລະອຽດ ພະອິນຊົງຖືກະບອງເຫຼັກແກ່ວງຢູ່ກາງອາກາດເບິ່ງດູປຸໂຣຫິດດ້ວຍສາຍພະເນດແຂງແຂງ ແລ້ວຕັດກັບພະເຈົ້າເອກະຣາດວ່າ ທ່ານເອງເປັນເຖິງພະຣາຊາ ແຕ່ກໍຊົ່ວຊ້າໂງ່ງ່າວ ຫຼົງເຊື່ອຄຳຍຸແຍ່ເຖິງກັບຍອມຂ້າລູກເມຍຕົວເອງ ດ້ວຍຫວັງວ່າຈະໄດ້ໄປສະຫັວນແຕ່ບໍ່ມີທາງໄດ້ໄປດອກ ນອກຈາກຈະໄດ້ລົງນະຣົກເທົ່ານັ້ນແຫຼະ ເມື່ອພະອິນມາຊ່ວຍພວກຊາວບ້ານກໍໄດ້ໂອກາດໂຮມກັນເຂົ້າໄລ່ຕີກັນທະຫາຣະ ເຖິງກັບຕາຍໄປເລີຍ, ຈາກນັ້ນກໍ່ພາກັນລູ່ເຂົ້າມາຫວັງຈະປົງພະຊົນຊີບຂອງເຈົ້າເອກະຣາດ ເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານເຂົ້າຂັດຂວາງແລະວອນຂໍຊີວິດພະບິດາຂອງຕົນ ພວກຊາວເມືອງຍອມຍົກໂທດໃຫ້ແຕ່ບໍ່ຍອມຮັບພະເຈົ້າເອກະຣາດເປັນພະເຈົ້າແຜ່ນດິນຂອງຕົນອີກຕໍ່ໄປ, ພວກເຂົາພ້ອມໃຈກັນເນຣະເທດພະອົງໃຫ້ໄປຢູ່ໃນເມືອງຂອງຄົນຈັນທານ ແລະ ອາພິເສກເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານຂຶ້ນເປັນພະເຈົ້າແຜ່ນດິນແທນ. ເຈົ້າຊາຍຈັນທະກຸມມານຊົງຈຳໃຈໃຫ້ພະບິດາຖືກເນຣະເທດຕາມະຕິຂອງມະຫາຊົນ ຫລັງຈາກຊົງຈັດການປົກຄອງບ້ານເມືອງຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ພະອົງກໍສະເດັດອອກໄປຢ້ຽມພະບິດາຢູ່ບໍ່ຂາດ ຮັບສັ່ງໃຫ້ເຈົ້າຫນ້າທີ່ດູແລ ແລະຈັດຫາສິ່ງທີ່ພະບິດາຕ້ອງການມາໃຫ້ ເມືອງບຸບພະວະດີກັບສູ່ສະພາວະປົກກະຕິອີກຄັ້ງໜຶ່ງຜູ້ຄົນເບີກບານແຈ່ມໃສດຳລົງຊີວິດຢູ່ດ້ວຍກັນຢ່າງມີຄວາມສຸກຕະລອດກາລະນານ.
8. ພຣະນາຣະທະ(ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍ ອຸເປກຂາ ປາຣາມີ)
ເມື່ອຄັ້ງພະເຈົ້າອັງຄະຕິຣາດສະເຫວີຍຣາຊສົມຢູ່ໃນເມືອງມິຖິລາ ພະອົງມີພະຣາຊທິດາຊົງພະນາມວ່າ ພຣະນາງຣຸຈາຣາດກຸມາຣີ ມີອຳມາດຜູ້ໃຫຍ່ 3 ນາຍ ຄື: ວິໄຊ ສຸນາມ ແລະ ອະລາດ. ຄັນເຖິງວັນເພັນເດືອນ12 ຊາວເມືອງກໍພາກັນຕົບແຕ່ງພຣະນະຄອນ ແລ້ວຫລິ້ນມະຫໍຣະສົບຄຶກຄື້ນສະໜຸກສະ ໜານ ຝ່າຍພຣະເຈົ້າອັງຄະຕິໄດ້ຮຽກປະຊຸມອຳມາດທັງສາມຊົງຕັດປຶກສາວ່າ ໃນຄືນເດືອນຫງາຍຢ່າງນີ້ເຮົາຄວນທຳຢ່າງໃດຈິ່ງຈະດີ? ອຳມາດທັງສາມຕ່າງຖວາຍຄຳແນະນຳຄົນລະຢ່າງວ່າ ຂໍເດຊະ ເຮົາຄວນຍົກທັບໄປຕີເອົາບ້ານເມືອງທີ່ຍັງບໍ່ຂຶ້ນແກ່ເຮົາ ຢ່າງນີ້ຈິ່ງຈະດີ ອະລາດອຳມາດກາບທູນ. ຂໍເດຊະເຫຼົ່າອະຣິຣາດສັດຕູຕ່າງໆຕ່າງກໍພາກັນພ່າຍແພ້ສວາມີພັກຕໍ່ພະອົງແລ້ວທັງນັ້ນໃນຣາຕີຢ່າງນີ້ຄວນລ້ຽງດູອວຍໄຊໃຫ້ພອນ ແລະ ມີການຟ້ອນລຳຂັບຮ້ອງໃຫ້ສະໜຸກສະໜານຈະເປັນການດີກວ່າ ສຸນາມອຳມາດທູນ. ສ່ວນວິໄຊອຳມາດຄົນສຸດທ້າຍທູນວ່າ ການລ້ຽງດູອວຍໄຊໃຫ້ພອນ ແລະ ການຟ້ອນລຳບໍ່ຈຳເປັນເລີຍ ເພາະຫາສາລະບໍ່ໄດ້ ຄວນສະແຫວງຫາສາລະປະໂຫຍດ ດ້ວຍການໄປໄຕ່ຖາມກັບສະມະ ນະພຣາມຜູ້ມີສິນທັມຈະດີກວ່າ. ເມື່ອພະເຈົ້າອັງຄະຕິໄດ້ຟັງດັ່ງນັ້ນແລ້ວ ກໍເຫັນດ້ວຍກັບວິໄຊອຳມາດກໍຍົກພົນໂຍທາອອກໄປຍັງມະຣຶກຄະທາຍະວັນ ຕັດຖາມປັນຫາກັບຄຸນາຊີວົກວ່າ ຄົນຄວນປະພຶດຕົນຕໍ່ມານດາບິດາ ຄູອາຈານ ພັນລະຍາ ຄົນຊະລາ ສະມະນະພຣາມພົນພາຫະນະ ບ້ານເມືອງຢ່າງໃດ? ຄົນປະພຶດເຊັ່ນໃດຈິ່ງຈະໄປສະຫວັນ ແລະ ນະຣົກ ໄດ້ໂປຣດຊີ້ແຈງໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊາບດ້ວຍເຖີດ. ຄຸນາຊີວົກ ໄດ້ຊີແຈງແກ່ພະຣາຊາດ້ວຍ ປາສາຂອງນັກບວດນອກສາສະໜາ ກ່າວຄື ປະຕິເສດບາບບຸນ ຄຸນໂທດ ຄຸນບິດາມານດາ ທັງໝົດຊຶ່ງຂໍ້ໄຂຂອງຄຸນາຊີວົກນີ້ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະໜູນຈາກອະລາດອຳມາດເປັນຢ່າງດີ. ຂະນະດຽວກັນບຸຣຸດເຂັນໃຈຜູ້ນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆ ຄົນໜຶ່ງໄດ້ຟັງຄຳຂອງຄຸນາຊີວົກແລະອະລາດອຳມາດແລ້ວ ກໍຮ້ອງໄຫ້ ພະເຈົ້າອັງຄະຕິຈິ່ງຕັດຖາມເຖິງສາເຫດ ເຂົາໄດ້ທູນວ່າ ເພາະໄດ້ຟັງຄຳຂອງທ່ານທັງສອງນັ້ນເກີດຣະລຶກຊາດຫົນຫລັງໄດ້ແລ້ວນຳເລື່ອງອາດີດມາເລົ່າຟັງວ່າ ໃນອາດີດຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເກີດເປັນເສດຖີ ຢູ່ໃນເມືອງສາເກດໃຫ້ທານຮັກສາສິນເປັນນິດຄັນຕາຍຈາກຊາດນັ້ນແລ້ວໄດ້ມາເກີດເປັນລູກທາສີໃນເມືອງນີ້ໄດ້ຮັບຄວາມຍາກຈົນເລື້ອຍມາຈົນບັດນີ້ ແຕ່ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າກໍທຳຄວາມດີຢູ່ສະເໝີຄວາມດີບໍມີເລີຍ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເສຍແຮງທີ່ທຳຄວາມດີເປັນອັນມາກຈຶ່ງຮ້ອງໄຫ້.
ເມື່ອພະເຈົ້າອັງຄະຕິໄດ້ສະດັບຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງມິດສາທິດຖີບຸກຄົນດັ່ງນັ້ນແລ້ວກໍຊົງມີພະໄທນ້ອມໄປນຳແລ້ວສະເດັດກັບໄປສູ່ວັງຊົງຮັບສັ່ງໃຫ້ບຳເລີພະອົງດ້ວຍເບັນຈະກາມ ງົດການຊ່ວຍເຫຼືອເກື້ອກຸນໄພຟ້າຂ້າແຜ່ນດິນເສຍ ບຳລຸງພະອົງໃຫ້ເພີດເພີນຢູ່ໃນຄວາມສຸກເທົ່ານັ້ນ. ຕໍ່ມາ ພວກລ້ຽງນາງນົມໄດ້ນຳພຶດຕິກຳຂອງພະເຈົ້າອັງຄະຕິໄປກາບທູນພະນາງຣຸຈາໃຫ້ຊົງຊາບ ພະນາງຊົງສະຣົດພະໄທຈຶ່ງເຂົ້າເຝົ້າກາບທູນແນະນຳດ້ວຍ ຊົງຫວັງຈະໃຫ້ພະຣາຊບິດາລະມິດສາທິດຖິເສຍ ແຕ່ເຖິງແມ້ພະນາງຈະທູນແນະນຳດ້ວຍປະການໃດໆພະຣາຊບິດາກໍບໍ່ຊົງລະມິດທິດຖິໄດ້ ພະນາງຈິ່ງຕັ້ງຈິດອາທິຖານຂໍໃຫ້ທ້າວໂລກກະບານມະຫາພົມຊະມະນະພາມຜູ້ຊົງທຳ ແລະ ເທວະດາມາຊ່ວຍຊີ້ແຈງໃຫ້ພະຣາຊບິດາກັບຕັ້ງຢູ່ໃນສຳມາທິດຖິທີ່ເຄີຍມາ ໃນຂະນະນັ້ນນາຣະທະພົມຊາບເຫດການໂດຍຕະຫລອດແລ້ວຈິ່ງເນຣະມິດເພດເປັນຣືສີເຫາະລົງມາສູ່ຈັນທະປະສາດ ຢືນຢູ່ຕົງພະພັກຂອງພະເຈົ້າອັງຄະຕິ ແລະ ພະນາງຣຸຈາຣາດ , ພະນາງຣຸຈາຣາດເຫັນດັ່ງນັ້ນກໍຊົງໂສມານັດຍິນດີ ແລ້ວຖວາຍນະມັດສະການ ຝ່າຍພະເຈົ້າອັງຄະຕິຣາດໄດ້ສະເດັດລົງຈາກບັນລັງປະທັບຢືນຢູ່ນະພາກພື້ນແລ້ວຕັດຖາມວ່າ ທ່ານເປັນໃຜ ມາຈາກໃສ? ນາຣະທະຣືສີຕອບວ່າ ອະຕະມາ ຊື່ນາຣະທະ ມາຈາກເທວະໂລກເປັນກັດສະປະໂຄດເມື່ອຢູ່ໃນເມືອງມະນຸດ ພະເຈົ້າອັງຄະຕິຖາມວ່າ ທ່ານນາຣະທະທ່ານເຫາະໄດ້ດ້ວຍເຫດອັນໃດ? ດ້ວຍບຳເພັນທຳ 4 ປະການ ຄື ສັດຈະ ສຸຈະຣິດ ການຝຶກຝົນກາຍ ແລະ ໃຈ ແລະ ການບໍລິຈາກທານ ນາຣະທະຣືສີຕອບ. ຈາກນັ້ນນາຣະທະຣືສີໄດ້ສະແດງທັມເພື່ອໃຫ້ພະອົງລະມິສາທິດຖິເສຍ ແລ້ວສະແດງທຸກຂະໄພໃນນະຣົກມີປະການຕ່າງໆ ແລະ ສຸກໃນສະຫວັນມາກມາຍໃຫ້ພະອົງສະດັບຟັງ. ເມື່ອພະອົງລະມິດສາທິດຖິ ແລະ ຕັ້ງຢູ່ໃນສິນແລ້ວທູນແນະນຳໃຫ້ພະອົງລະຖິ້ມຄົນຊົ່ວ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ຊົງປະໝາດອີກຕໍ່ໄປ. ຄັນແລ້ວນາຣະທະຣືສີກໍກັບເທວະໂລກຕາມເດີມ ພະເຈົ້າອັງຄະຕິຣາດໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໃນໂອ ວາດຂອງນາຣະທະຣືສີ ພະເຈົ້າອັງຄະຕິຣາດ ໄດ້ບຳເພັນທານເປັນນິດສະເໝີມາ ຄັນແລ້ວສະເດັດສະຫວັນນະຄົດ ກໍໄປສູ່ເທວະໂລກດວ້ຍປະການສະນີ້ເອງ…
9. ພຣະວິທູນ (ຊາດທີ່ຍິ່ງດ້ວຍ ສັດຈະ ປາຣາມີ)
ນະມິດຊາຊິນະອຸດທິຍານພະເຈົ້າທະນັນໄຊໂກບໄດ້ພົບຊາຍສາມຄົນ ຄົນທີ່ ໜຶ່ງ ເປັນພະອິນແປງ ຄົນທີ່ສອງເປັນພະຍາຄຸດແປງ ແລະ ຄົນທີ່ສາມເປັນພະຍານາກແປງ ທັງສີ່ມາທີ່ອຸດທິຍານແຫ່ງນີ້ກໍເພື່ອຫາທີ່ວິເວດຮັກສາສິນອຸໂບສົດ ແລະ ໄດ້ສົນທະນາກັນວ່າໃຜຈະຮັກສາສິນອຸໂບສົດໄດ້ດີກວ່າກັນ ພະອິນກ່າວວ່າ ສິນຂອງພະອົງດີກວ່າຜູ້ອື່ນເພາະພະອົງໄດ້ສະລະສົມບັດຢູ່ສະຫັວນມາຮັກສາສິນ ສ່ວນພະຍາຄຸດກ່າວວ່າສິລຂອງຕົນດີກວ່າເພາະວ່າບໍ່ຈັບນາກກິນເປັນອາຫານ ແລ້ວພະຍານາກກ່າວວ່າສິນຂອງຕົນດີກວ່າເພາະຕົນບໍ່ເຄີຍໂກດພະຍາຄຸດຜູ້ເປັນສັດຕູ ແລະ ພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບ ກ່າວວ່າຕົນຫລີກໜີສິ່ງຍົ້ວເຍົາໃນວັງເພື່ອມາຮັກສາສິນ ສະນັ້ນສິລຂອງຕົນດີກວ່າແນ່ນອນແຕ່ແລ້ວທັງສີ່ກໍສະຫລຸບບໍ່ໄດ້ວ່າໃຜຮັກສາສິລໄດ້ດີກວ່າກັນ ພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບ ຈິ່ງພາມາຫາພະວິທູນບັນດິດ ຊ່ວຍຕັດສິນ ຊຶ່ງວິທູນບັນດິດນັ້ນເປັນບັນດິດປະຈຳຣາດຊະສຳນັກຂອງພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບ ມີໜ້າທີ່ຖວາຍຄວາມຮູ້ດ້ານຕ່າງໆແກ່ພະຣາຊາເມື່ອວິທູນບັນດິດໄດ້ຟັງເລື່ອງລາວກໍວິໄສວ່າສິ່ງທີ່ພະອົງທັງສີ່ໄດ້ທຳນັ້ນລ້ວນແຕ່ເປັນຄວາມດີສະເໝີເໝືອນກັນຫາກທຳໃນຖານະ ແລະ ໂອກາດຕ່າງກັນຫາກມີພ້ອມຢູ່ບຸກຄົນໃດກໍຈະທຳໃຫ້ສະຫງົບລະງັບຈາກສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍຕ່າງໆ ຫຼື ບາບກຳໄດ້ ກະສັດທັງສີ່ພໍພະໄທໃນຂໍ້ວິນິໄສຂອງວິທູນບັນດິດມາກ ເມື່ອພະຍານາກກັບເຖິງນາກພິພົບແລ້ວກໍໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ນາງວິມາລາຜູ້ເປັນມະເຫສີແຫ່ງຕົນຟັງ ນາງຈິ່ງເກີດສັດທາຢາກຟັງທຳ ຈິ່ງວາງແຜນໃຫ້ພະຍານາກໄປນຳວິທູນບັນດິດມານາກພິພົບ ນາງຈິ່ງທຳເປັນຄົນນອນປ່ວຍບໍ່ໄດ້ອອກໄປເຝົ້າສາມີເໝືອນແຕ່ກ່ອນ ພະຍານາກສະເດັດມາຢ້ຽມພະນາງຈິ່ງກາບທູນວ່າທີ່ປ່ວຍເຊັ່ນນີ້ເພາະຢາກໄດ້ຫົວໃຈຂອງວິທູນບັນດິດ ພະຍານາກຕັດວ່າ ຢາກໄດ້ຫົວໃຈຂອງວິທູນບັນດິດ ກໍປຽບເໝືອນຢາກໄດ້ດວງອາທິດຍາກທີ່ຈະເຂົ້າເຖິງຕົວໄດ້ເມື່ອ ອິຣັນທະດີ ຜູ້ເປັນທິດາຮູ້ເລື່ອງ ນາງກາບທູນພະນາງວິມາຣາ ວ່າຈະຂຶ້ນໄປໂລກມະນຸດແລ້ວນຳຫົວໃຈຂອງວິທູນບັນ ດິດມາຖວາຍ ທີ່ຊາຍຝັ່ງມະຫາສະມຸດໃກ້ປ່າຫິມະພານມີບຸບຜາກາຣະຄີຣີຕັ້ງເປັນຕະງານ ນາງອິຣັນທະດີ ຂຶ້ນຈາກນາກພິພົບແລ້ວເຫາະປະກົດຕົວພ້ອມກັບຂັບຮ້ອງເພງວ່າຜູ້ໃດນຳຫົວໃຈຂອງວິທູນບັນດິດມາຖວາຍມານດາຂອງຕົນໄດ້ນາງຍິນດີຈະເປັນເມຍຂອງຜູ້ນັ້ນ ຂະນະນັ້ນ ປຸນນະຍັກຂີ່ມ້າສິນທົບເຫາະມາພົບນາງກໍເກີດຫລົງຮັກ ຈິ່ງຮັບອາສານຳຫົວໃຈຂອງວິທູນບັນດິດມາຖວາຍໃຫ້ໄດ້ ນາງອິຣັນທະດີໄດ້ພາປຸນນະຍັກມາເຝົ້າພະບິດາ ແລະ ພະມານດາໃນນາກພິພົບ. ປຸນນະຍັກເຫາະໄປເອົາແກ້ວມະນີດວງຫນຶ່ງທີ່ພູເຂົາເວປຸນຣະ ແລ້ວກໍມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງເມືອງອິນທະປັດ ເພື່ອທ້າພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບຫຼິ້ນຊະກາຖ້າຫາກພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບຊະນະຈະໄດ້ແກ້ວວິເສດແລະມ້າສິນທົບ ແຕ່ຖ້າແພ້ ຈະຕ້ອງໃຫ້ສິ່ງທີ່ຕົນຕ້ອງການເປັນຂໍ້ແລກປ່ຽນຍົກເວັ້ນຕົວພະອົງ ແລະ ອັກຄະມະເຫສີ ເມື່ອການພະນັນຈົບເປັນວ່າພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບເປັນຄົນແພ້ ສະນັ້ນປຸນນະຍັກຈິ່ງກ່າວວ່າຕ້ອງການນຳຕົວຂອງວິທູນບັນດິດໄປ ພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບຊົງຄັດຄ້ານ ເພາະພະອົງຖືວ່າວິທູນບັນດິດເປັນຍາດຄົນໜຶ່ງ ເມື່ອທັງສອງຕົກລົງກັນບໍ່ໄດ້ຈິ່ງໄປຫາວິທູນບັນດິດ ເພື່ອໃຫ້ຊ່ວຍຕັດສິນ ຟ່າຍວິທູນບັນດິດກ່າວວ່າຕົນເປັນຊັບສົມບັດຂອງພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບເປັນທາດຮັບໃຊ້ມາຕັ້ງແຕ່ເກີດ ແລະ ບໍ່ອາດຍົກຕົນສະເໝີພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບຈິ່ງບໍ່ຍອມຍົກເວັ້ນພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບເສຍພະໄທມາກ ແຕ່ຕ້ອງຍອມໃຫ້ປຸນນະຍັກເອົາວິທູນບັນດິດໄປ ປຸນນະຍັກບອກໃຫ້ວິທູນບັນດິດເກາະຫລັງຂີ່ມ້າໄປດ້ວຍກັນ ມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງເຂົາກາຣະຄີຣີທີ່ປ່າຫິມະພານ ຂະນະທີ່ຂີ່ມ້າໄປນັ້ນປຸນນະຍັກຄິດຂ້າວິທູນບັນດິດຕະຫລອດເວລາ ຈິ່ງສັ່ງມ້າຂອງຕົນ ເລັດລອດໄປຕາມກິ່ງໄມ້ ແລະ ກ້ອນຫີນຊ່ອງແຄບໆ ວິທູນບັນດິດຈິ່ງຖາມເຫດຜົນທີ່ຄິດຈະຂ້າຕົນ ປຸນນະຍັກຈິ່ງຕອບວ່າ ເພື່ອນຳຫົວໃຈໄປໃຫ້ນາງວິມາລາມະເຫສີຂອງພະຍານາກຜູ້ເປັນແມ່ຂອງນາງອິຣັນທະດີ ຫາກທຳໄດ້ສຳເລັດກໍຈະໄດ້ນາງອິຣັນທະດີມາເປັນຄູ່ຄອງ ວິທູນບັນດິດໄດ້ສະແດງທຳໃຫ້ປຸນນະຍັກຟັງ ສະຫລຸບໄດ້ວ່າບໍ່ໃຫ້ທຳລາຍມິດບໍ່ໃຫ້ຫລົງໄຫລໃນສະຕຣີ ຈົນປຸນນະຍັກເຫຼື້ອມໃສແລ້ວຈິ່ງໃຫ້ປຸນນະຍັກພາມາຍັງນາກພິພົບວິທູນບັນດິດໄດ້ແນະນຳພະຍານາກ ໃຫ້ທຳບຸນດ້ວຍການແພ່ເມດຕາຈິດໃຫ້ແກ່ນາກບໍລິວານທັງຫຼາຍ ຈາກນັ້ນຈິ່ງເຂົ້າພົບນາງວິມາຣາທັນທີທີ່ຮູ້ວ່າຊາຍທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງໜ້າຄືວິທູນບັນດິດ ນາງວິມາຣາກໍດີໃຈເປັນອັນມາກ ພະຍານາກກັບນາງວິມາຣາເກີດສັດທາວິທູນບັນດິດມາກ ຈາກນັ້ນຈິ່ງຍົກນາງອິຣັນທະດີໃຫ້ແກ່ປຸນນະຍັກຕາມທີ່ຕົກລົງໄວ້ ຝ່າຍປຸນນະຍັກກໍປຣາບປຣຶ້ມໃຈເປັນທີ່ສຸດໄດ້ກ່າວຍົກຍ້ອງວິທູນບັນດິດວ່າເປັນຜູ້ມີພະຄຸນ ແລ້ວໄດ້ມອບແກ້ວມະນີດວງທີ່ທ້າພະນັນກັບພະເຈົ້າທະນົນໄຊໂກບ ຈາກນັ້ນຈິ່ງນຳວິທູນບັນດິດຂຶ້ນຫລັງມ້າມາສົ່ງທີ່ນະຄອນອິນທະປັດ ວິທູນບັນດິດໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ປຸນນະຍັກກັບນາງອິຣັນທະດີຢູ່ດ້ວຍກັນຢ່າງມີຄວາມສຸກແລ້ວທັງສາມກໍລາຈາກກັນ. ຈາກນັ້ນວິທູນບັນດິດໄດ້ໃຫ້ໂອວາດແກ່ປະຊາຊົນດັ່ງທີ່ເຄີຍມາ ໄດ້ບຳເພັນບາ ຣາມີມາ ຕາບຈົນສິນອາຍຸສັງຂານແລ້ວໄດ້ໄປເກີດໃນສະຫວັນ.
10.ພຣະເວສ໌ສັນດອນ(ສັດຈະ ປາຣາມີ)
ຄັ້ງອາດີດຕະການຊ້ານານມາແລ້ວທີ່ພະນະຄອນເຊດຕຸດອນຣາຊທານີ ພຣະເວດສັນດອນຂຶ້ນຄອງ ຣາຊຕັ້ງແຕ່ອາຍຸໄດ້16ພັນສາ ອະພິເສກສົມຣົດກັບພະນາງມັດທີເຈົ້າຍິງແຫ່ງແຄ້ວນ ມັກຄະມີພະໂອຮົດ ແລະ ທິດາຄືເຈົ້າຊາຍຊາລີ ແລະ ເຈົ້າຍິງກັນຫາ ພະເວດສັນດອນໃຈບຸນມາກສ້າງໂຮງທານໄວ້ບໍລິຈາກທານໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກຈົນເຖິງ 6ແຫ່ງ, ຕໍ່ມາໄດ້ຊົງທານຊ້າງປັດໃຈນາຄຊຶ່ງເປັນຊ້າງມຸງຄຸນໃຫ້ແກ້ແຄ້ວນ ກະລິງຄະລັດທີສົ່ງທູດມາຂໍ ເຮັດໃຫ້ຊາວເມືອງສີພີບໍ່ພໍໃຈເຖິງກັບພາກັນໄປກາບທູນພະເຈົ້າສົນໄຊຜູ້ເປັນພະບິດາໃຫ້ເນລະເທດອອກໄປຈາກບ້ານເມືອງ ພະບິດາຍອມທຳຕາມມະຕິຂອງມະຫາຊົນ ພຣະເວດສັນດອນເອງກໍຍອມຮັບ ແຕ່ກ່ອນຈະ ຈາກໄປນັ້ນໄດ້ທູນຂໍໂອກາດບໍລິຈາກທານຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ເອີ້ນວ່າສັດຕະຊາດົກມະຫາທານຄືໃຫ້ຂອງຢ່າງລະ700ເປັນທານຊຶ່ງພະບິດາກໍຊົງອານຸຍາດ ຝ່າຍພະນາງພຸດສະດີຜູ້ເປັນພະມານດາເສຍພະໄທມາກ ເຖິງກັບຮ້ອງໄຫ້ພະເຈົ້າສົນໄຊສຸດສົງສານພະ ນາງມັດທີ ແລະ ພະເຈົ້າຫຼານທັງສອງພະອົງຫຼາຍຈິ່ງຕັດສັ່ງໃຫ້ພະນາງມັດທີ ແລະ ພະເຈົ້າຫຼານຢູ່ ແຕ່ພະນາງມັດທີ ບໍ່ຢູ່ແຕ່ຈະຂໍຕາມສະເດັດໄປນຳພະສາມີໄປຢູ່ປ່າດ້ວຍ ລະຫວ່າງທາງທີ່ຈະໄປເຂົາວົງກົດຕ້ອງຜ່ານເມືອງເຈດຕະຣາດພະເຈົ້າເຈດຕະຣາດຊົງຖວາຍການຕ້ອນຮັບ ແລະ ທູນເຊີນໃຫ້ສະເດັດຄອງ ຣາຊສົມບັດທີ່ບ້ານເມືອງຂອງພະອົງ ແຕ່ພະເວດສັນດອນຊົງປະຕິເສດ ແລະ ໃຫ້ເຫດຜົນເຖິງການອອກ ບວດເປັນຮືສີຢູ່ທີ່ເຂົາວົງກົດພະເຈົ້າເຈດຕະຣາດຈິ່ງຖວາຍຄຳແນະນຳທາງທີ່ຈະໄປ ແລະໃຫ້ພານເຈດຕະບຸດໄປບົວລະບັດຮັກສາລະຫວ່າງທາງ.
ນະໝູ່ບ້ານທູນນະວິດແຄວ້ນກະລິງຄະຣັດມີຄອບຄົວຜົວແກ່ເມຍສາວຢູ່ຄູ່ໜຶ່ງຜົວແກ່ຊື່ ຊູຊົກ ສ່ວນເມຍສາວຊື່ອະມິດຕະຕາ ນາງອະມິດຕະຕາບອກຊູຊົກໃຫ້ໄປຂໍສອງກຸມມານຄື ຊາລີ ແລະ ກັນຫາ ມາເປັນຄົນຮັບໃຊ້ ຊູຊົກ ຈິ່ງອອກເດີນທາງໄປທີ່ແຄວ້ນສີພີສອບຖາມເລື່ອງລາວຂອງພະເວດສັນດອນເລື້ອຍໄປ ຂະນະເດີນທາງໄປນັ້ນເຖົ້າຊູຊົກໄດ້ພັບກັບພານເຈດຕະບຸດຈິ່ງອ້າງຕົນເອງວ່າເປັນທູດທີ່ມາຈາກແຄ້ວນສີພີເພື່ອທູນເຊີນພຣະເວດສັນດອນພະນາງມັດທີ ພະໂອຣົດ ແລະ ພະທິດາ ກັບໄປຍັງແຄວ້ນສີພີ ຊູຊົກເດີນໄປຕາມທາງທີ່ນາຍພານເຈດຕະບຸດບອກຈົນໄປເຖິງສາຣາຂອງອັດຈຸຕະຣືສີ ຊູຊົກຖາມເຖິງທາງໄປສາຣາຂອງພະເວດສັນດອນໂດຍຕົວະວ່າມາເພື່ອພົບປະສົນທະນາທັມກັບພະເວດສັນດອນ. ເມື່ອຊູຊົກມາຮອດສາຣາຂອງພະເວດສັນດອນ ເວລານັ້ນພະ ນາງມັດທີເຂົ້າປ່າໄປຫາຫມາກໄມ້ຕ່າງໆ ຊູຊົກຈິ່ງເຂົ້າໄປຂໍພະໂອຣຣົດ ແລະ ພະທິດາ ເວດສັນດອນຈິ່ງເວົ້າເຫດ ແລະ ຜົນໃຫ້ພະໂອຣົດ ແລະ ພະທິດາຮູ້ເລື່ອງເຖິງການບຳເພັນໃຫ້ທານຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໄດ້ຕັ້ງລາ ຄາຄ່າໄຖ່ພົນຈາກຄວາມເປັນທາດຄື ຕ້ອງມີທາດຮ້ອຍໜຶ່ງ ທາສີຮ້ອຍໜຶ່ງ ຊ້າງຮ້ອຍ ມ້າຮ້ອຍ ງົວອຸສຸພະຣາຊ ຮ້ອຍ ແລະ ທອງຄຳອີກຮ້ອຍເຫຼັ້ມ ເມື່ອຜູ້ໃດ້ນຳຊັບເຫຼົ່ານີ້ມາຖວາຍໄດ້ແລ້ວຈະພົ້ນຈາກຄວາມເປັນທາດຈຳໄວ້ໃຫ້ດີ.ຈາກນັ້ນພະເວດສັນດອນກໍບໍລິຈາກ ພະໂອຣົດ ແລະ ພະທິດາ ໃຫ້ແກ່ຊູຊົກໄປເມື່ອພະນາງມັດທີຊົງຊາບກໍເສຍພະໄທມາກ ພະເວດສັນດອນຈິ່ງຊີ້ແຈງເຖິງການບຳເພັນທານ ພະນາງມັດທີ່ຈິ່ງອານຸໂມທະນາໃນການບໍລິຈາກຄັ້ງນີ້. ການບຳເພັນທານບາຣະມີຂອງພະເວດສັນດອນຍັງບໍ່ສົມບູນພະອິນຈິ່ງແປງເພດເປັນພານໄປທູນຂໍພະນາງມັດທີກັບພະເວດສັນດອນ ເຖິງວ່າພະເວດສັນດອນຈະຮັກນາງມັດທີຫຼາຍແຕ່ເພື່ອການບຳເພັນບາຣາມີສົມບູນຈິ່ງຍອມສະຫຼະພະນາງມັດທີສ່ວນນາງມັດທີເຂົ້າພະໄທດີຈິ່ງອານຸໂມທະນາ ຝ່າຍພະອິນກໍໄດ້ຖວາຍນາງມັດທີຄືນແກ່ພະເວດສັນດອນ ແລະ ໄດ້ຖວາຍພອນແກ່ພະເວດສັນດອນໄດ້ແກ່ ຫນຶ່ງຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າສົນໄຊມາທູນສະເດັດກັບພະນະຄອນເພື່ອຄອງຣາຊ ສອງຂໍໃຫ້ຊ່ວຍຊາວເມືອງໃຫ້ພົ້ນທຸກ ສາມໃຫ້ຊາວເມືອງຈົ່ງມີຄວາມສຸກທຸກເພດທຸກໄວ ສີ່ຂໍໃຫ້ຢ່າໄດ້ຕົກຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງສະຕຣີ ຫ້າຂໍໃຫ້ໄດ້ພົບພະໂອຣົດ ແລະ ພະທິດາທີ່ໄດ້ພັດ ພາກຈາກກັນ ຫົກຂໍໃຫ້ໄດ້ອາຫານທິບທຸກວັນນັບຕັ້ງແຕ່ໄດ້ຄອງຣາຊ ເຈັດຂໍໃຫ້ມີຈິດໃຈຜ່ອງໃສໃນການໃຫ້ທານ ແປດເມື່ອຈາກໂລກນີ້ຂໍໃຫ້ໄປຢູ່ສະຫວັນ ແລະ ເມື່ອເກີດມາເປັນມະນຸດອີກຄັ້ງກໍຂໍໃຫ້ໄດ້ຕັດສະຣູ້ເປັນພະພຸດທະເຈົ້າ ພະເວດສັນດອນນ້ອມຮັບຄຳອວຍພອນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ. ຊູຊົກພາພະກັນຫາ ແລະ ພະຊາລີມາເຖິງທາງແບ່ງສອງທາງ ທາງສາຍໜຶ່ງແຍກໄປທາງອື່ນສ່ວນອີກທາງສາຍໜຶ່ງໄປເມືອງເຊດຕຸດອນ ຣາຊ ທານີແຕ່ດວ້ຍບຸນຂອງພະສອງກຸມມານ ຈິ່ງບັນດານໃຫ້ຊູຊົກຕັດສິນໃຈໄປເມືອງເຊດຕຸດອນ ເພື່ອພາສອງກຸມມານເຂົ້າເຝົ້າພະເຈົ້າສົນໄຊ ເມື່ອເຫັນຫຼານທັງສອງກໍຈຳໄດ້ພະນາງບຸດສະດີກໍເຊັ່ນກັນທັງສອງພະອົງດີພະໄທມາກ ຮັບສັ່ງໃຫ້ສັບສິນ ແລະ ສິ່ງຂອງສ່ວນພະອົງມາໄຖ່ເອົາຫຼານຮັກຂອງຕົນ ແລະ ໃຫ້ຊັບສິນອື່ນໆເປັນຈຳນວນຫຼວງຫລາຍແລ້ວລ້ຽງອາຫານຊູຊົກຢ່າງເຕັມທີ່ ສ່ວນຊູຊົກໂລບມາກກິນອາຫານຫລາຍຈົນເກີນໄປເຮັດອາຫານຍ່ອຍຍາກແລະທ້ອງກໍແຕກຕາຍໄປໃນທີ່ສຸດ ພະເຈົ້າສົນໄຊຮັບສັ່ງຂະບວນໃຫ້ໄປຮັບເອົາພະເວດສັນດອນ ແລະ ນາງມັດທີຢູ່ເຂົາວົງກົດ ຂະນະນັ້ນພະເຈົ້າກະລິງຄະຣັດ ກໍໃຫ້ພາມນຳຊ້າງປັດໃຈນາຄມາຄືນ ພະເຈົ້າສົນໄຊຈິ່ງນຳຂະບວນດ້ວຍຊ້າງປັດໃຈນາຄ. ເມື່ອກະສັດທັງ 6 ພະອົງໄດ້ແກ້ ພະເຈົ້າສົນໄຊ ພະນາງບຸດສະດີ ພະເວດສັນດອນ ພະນາງ ມັດທີ ພະຊາລີກຸມມານ ແລະ ພະກັນຫາກຸມມາຣີໄດ້ພົບກັນກໍດີພະໄທ ຮ້ອງໄຫ້ຈົນສະລົບໄປທຸກ ພະອົງພະອິນຈິ່ງດົນບັນດານໃຫ້ຝົນຕົກ ເຮັດໃຫ້ກະສັດທັງຫົກຈິ່ງຟື້ນຂຶ້ນມາ ເມື່ອສະເດັດກັບພະນະຄອນ ພະເວດສັນດອນຈິ່ງໄດ້ຂຶ້ນຄອງຣາຊສົມອີກຄັ້ງໜຶ່ງດ້ວຍຄວາມສັນຕິສຸກ ເມື່ອພະເວດສັນດອນສະຫວັນນະຄົດໄປສະຫວີຍສຸກຢູບົນສະຫວັນຊັ້ນດຸສິດສະຫວັນນະທີ່ນັນເປັນເວລາຊ້າງນານຈິ່ງຈຸຕິລົງມາເກີດເປັນເຈົ້າຊາຍສິດທັດທະກຸມມານ ແລະໄດ້ຕັດສະຮູ້ເປັນພະພຸດທະເຈົ້າຂອງເຮົາໃນກາຣະຕໍ່ມາ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น