ຄຳກຼ່າວເຂົ້າ ພານ້ອຍ

 

⌘ຄຳກຼ່າວເຂົ້າ ພານ້ອຍ⌘

       ເອວັງໂຫນຕຸສັບພະສັມປັດຕິ. ສາມິອິສສິຕັງປັຕຕິຕັງ ຕຸ່ມຫາກັງ ຂິບປະເມວະ ສາມິດຊັນຕຸ ສັບເພປຸເຣນໂຕ ສັງກັບປະຈັນໂທ ປັນນະລະໂສ ຍະຖາມະນິໂຈຕິລະໂສຍະຖາ.  ອິຕັງໂວພິກຂາຣະຕະໂນ ຕຳປຸລາຄິລານະປັດໄຈຍະຕະເນນະອະເພຈະ ອະສັດທາລະນະສັບພະໂລກິຍະ ໂລກຸດຕະລະສັມປັດຕິນັງ ຍາວະອະຣະຫັນຕາ ຍະວະອະຣະຫັນຕິ.  ມັກກັນຍານັງ ຕິນນັງ ນິບພານະປັດຈັຍໂຍໂຫນຕຸໂນນິດຈັງດີຼ ແລະສ່ວນດັ່ງອາດຈະໃນວັນນີ້ ກໍຫາກເປັນວາລະວັນດີ ສີຼໂສພາ ໄຊຍະມັງຄະລະ ຄາຖາເປັນວັນອັນປະເສິດ ດີລ້ຳເລີດຍິ່ງກວ່າມື້ ແລະວັນຍາມທັງຫຼາຍ ໃນທີ່ຄາກາລະບັດນີ້ໝາຍຍັງມີເດືອນ(.....) ກໍສຳຂື້ນ ວ່າໄດ້(.....)ຄໍ່າ ຫຼື ສໍຳແຮມວ່າໄດ້(.....) ຄໍ່າ ກຼ່າວຄືວ່າ: ເປັນວັນ (.....) ວັນປະຕິຣູປະເຕສ, ວັນປັກກະສິນ, ວັນອຸໂປສັດຖາສິນ, ແຫ່ງພຣະຣັຕຕະນະຕັຍຜ່ານແຜ້ວ ພຣະແກ້ວເຈົ້າທັງສາມປະການ. ໃນທີຄາກາລະບັດນີ້ ໝາຍມີປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ. ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ ຜູ້ມີຊື່ວ່າ: (.........)ກໍ່ມາປະສົງຂົນຂວາຍ ຕົກແຕ່ງສ້າງຫ້າງໄດ້ຍັງພາເຂົ້າ ພ້ອມດ້ວຍ (............) ທັງຫຼາຍມ່ວນຝູງໝູ່ນີ້ ມາຖວາຍເປັນທານເຖິງ ພຣະຣັຕຕະນະຕັຍແກ້ວເຈົ້າທັງສາມປະການ ເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກອຸທິດສະ ສ່ວນບຸນສ່ວນທານມວນຝູງນີ້. ໄປໄວ້ພາຍພາກໜ້າ ໄປຫາຍັງທ່ານ...................

ນາມສະກຸນ............. ພ້ອມດ້ວຍເຈົ້າດິນ ເຈົ້າດອນ ເຈົ້າບ່ອນເຈົ້າທີ່, ທໍລະນີຄຸດນາກ, ຍາດສະນິດມິດສະຫາຍ ວິນຍານຍາດມິດ, ສັບພະເວສີ ຕະຫຼອດຮອດ ເຈົ້າກັມນາຍເວນແລະສັບພະສັດທັງຫຼາຍ ຂໍຫ້ືທ່ານທັງຫຼາຍໄດ້ກິນ ໄດ້ສະເຫວີຍບໍລິໂພກ ຂໍຫື້ພົ້ນທີ່ທຸກອັນຍາກ ພົ້ນທີ່ວິບາກແລະທາງຜານ  ຂໍຫື້ໄດ້ເມື່ອເກີດທີ່ດີເຖິງສຸກ ຂໍຫື້ໄດ້ເປັນເຈົ້າເທວະບຸດ ແລະເທວະດາ ຕົນຍົດຍິ່ງ ຢູ່ໃນປະສາດແກ້ວວິມານຄຳ ແລ້ວຂໍຈົ່ງມາພັດຕະອະນຸໂມທະນາ ມາຢາດນ້ຳໝາຍທານ ມາຄີ່ກັມຄາຍເວນ ແລະມາປົກປັກຮັກສາ ປະຖະມະກົກເກົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ ພ້ອມດ້ວຍ ຍາດຕິກາວົງສາພີນ້ອງ ຫື້ໄດ້ຢູ່ສຸກຂະສະວັດດີໄປໃຈໆນັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຼຯ

       ສີຼປະລໍາມະກຸດສະລະນາບຸນ. ຍະພິສັນຕະລຍາສີ. ອັ່ນນີ້ນາມີມາກ ມຸນລະສັທາ ອຸປະສົກ ແລະອຸປະສິກາ ຫາກກະທໍຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍ່ເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນທານເຍື່ອງນີ້ ໄປຫາຍັງໝູ່ມະເຫສິກຂາ ອະໂປສິກຂາ ເທວະບຸດແລະເທວະດາເຈົ້າ ຕົ້ນຢູ່ເຝົ້າຮັກສາຍັງວາລະພຸດທະ ຄັນທະສິມມາ ສາສະໜາ ອານາກາມມະເຂດ ຕົນຮັກສາຍັງ ວັດວາອາຣາມ ຕັນທີ່ນີ້ເປັນເຄົ້າ ເທວະບຸດແລະເທວະດາ ຕົນຢູ່ເຝົ້າຮັກສາຍັງ ດິນດອນຕອນຫຍ້າ, ບ້ານ, ເມື່ອງ, ເໝືອງຝາຍ, ໄຮ່ນາ ແລະຕາກ້າ  ຕົນໄປກ່ອນໜ້າ ແລະມາຕາມຫຼັງ ກ່ຼາວຄືວ່າ: ພົມມະເທວະດາ  ຣຸກຂະເທວະດາ  ປັບພະຕາເທວະດາ ອາກາສສະເທວະດາ ໂສຣັດສະເທວະດາ  ສັກກະມາວະຈາຣາ ອິນທາພຼົມຍົມມະລາດ ຄຸດນາກນ້ຳແລະໄອ່ສ່ວນ ທ້າວຈະຕຸໂຣກະປະຣາທັງສີ່  ກັບທັງນາງແກ້ວແມ່ທໍລະນີ ສຼີກຸດຕາອາມາສ ຍົມມະລາດເຈົ້າທັງ 32 ຕົນ, ຕົນຈື່ບຸນ ແລະຈຳບາບ ຕົນຈື່ຈຳນ້ຳຢາດ ແລະໝາຍທານ ຈົ່ງມາກົດເອົາລາຍ ມາໝາຍເອົາຊື່ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ ໃສ່ໄວ້ຍັງສຸວັນນະປັດຕາ ອັກຂະລະ ຫຼາບເງິນ, ຫຼາບຄຳ ສະໜຳຈຳຈື່ໄວ້ ຕົກນ້ຳຢ່າໄດ້ໄຫຼ ໄຟລາມຢ່າໄດ້ໃໝ້ ຢ່າຫື້ໄດ້ເປັນຂອງສະທາລະນະແກ່ປັນຈະໂຈນມານຫ້າປະການ ນັ້ນແຕ່ຢ່າໄດ້ກຼາດໄດ້ກ໊ານັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຼຯ

       ສີຼປະລໍາມະກຸດສະລະນາບຸນ. ຍະພິສັນຕະລາສີອັນນີ້ນາວິເສດ ມູນລະສັທາໝາຍເຫດກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍ່ເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນ ເຕຍະວັດຖຸທານທັງຫຼາຍມ່ວນຝູງໝູ່ນີ້ ໄປຫາຍັງ ພະຣາສາຂັຕຕິຍະວົງສາ ຄຼູອຸປັດຊະຍາອາຈາຣິຍາ ມາຕາປິຕາພໍ່ແມ່ ທັງເຖົ້າແກ່ພິນ້ອງ ປູ່ຍ່າຕານາຍມິດຕາສະຫາຍຈູ່ໜ້າ ທັງຂ້ອຍຂ້າ ແລະຫຼານເຫຼັນ ສັດຕະນະມະ ພາຍພໍ່ ວ່າໄດ້ 7 ເຈັ່ນຄະກູນເປັນເຄົ້າ  ນະວະໂກລັງ ພາຍແມ່ ວ່າໄດ້ 9 ເຈັ່ນ ຄະກູນ ເປັນແດນ ແສນເຈັ່ນຄະກູນທັງສອງຝາຍ ຂອງພໍ່ ແລະແມ່ ເປັນຂະລະນາດ ອັ່ນເປັນເຈື້ອແລະຈາດ ສັມພັນທະວົງສາ ອັ່ນໄດ້ອານິຈາລະກັມໄປ ຫຼອນຫາກວ່າໄດ້ປົງຈິດຕະວາງອາລົມ ອາໄລໄປບໍ່ຈ່າງ ໄດ້ໄປຕົກຫ້ອງຫວ່າງ ຈະຕຸລະອາບາຍ ຕາຍໄປເປັນຜີ ແລະເປັນເຜດ ທຸຂະເວສເວທະນາ ຢູ່ໃນພູຜາເຖີ່ນຖ້ຳ ຍ່ານນ້ຳຄູຫາຖານະ ຕັນຕີ໋ໃດ ຕີ໋ໜື່ງ ດັ່ງວ່າອັ່ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ ກຸດສະລານາບຸນ ເຕຍະວັດຖຸທານທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນີ້ ໄປປະກົດຈົດເຈືອຕົກຊ່ອງໜ້າ ແລະທັນຕາ ແຫ່ງເຂົາເຈົ້າ ເຂົາຕ່ານທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນັ້ນ  ແມ່ນວ່າ: ໄປຣອດເມື່ອເຊົ້າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ກິນງາຍ, ແມ່ນວ່າ: ໄປຣອດເມື່ອຂວາຍ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເປັນແຜ່ນເສື້ອ ແລະຜ້າ, ແມ່ນວ່າ: ໄປຣອດເມື່ອຫຼ້າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ ອາບນ້ຳ ກະທະບຸນ ຂໍຫື້ໄດ້ເປັນກຸສົນນາບຸນຍົກອອກ ຫື້ໄດ້ພົ້ນຈາກທຸກສອກທາງຜານ ແມ່ນວ່າ: ຍາວະ ກະຕາ ທິການ ບຸນຍະສົມພານແຫ່ງ ເຂົາເຈົ້າ ເຂົາຕ່ານທັງຫຼາຍຄົນໃດຄົນໜື່ງ ຫາກກ້າຫາກແກ່ຫາກໄດ້ພຳ່ເພັງແລ້ວເມື່ອຄັ້ງຢູ່ເມືອງຄົນ ໄດ້ເອົາຕົນ ແລະຕົວເມື່ອເກີດ ໃນຫ້ອງຈັ້ນຟ້າ ທີ່ປະເສີດເມືອງບົນ ດັ່ງວ່າອັ້ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ ໝູ່ມະເຫສິກຂາເທວະບຸດ ແລະເທວະດາເຈົ້າ ຕົນມີອິດທິຣິດທິອັ່ນມາກ ຈົ່ງມາແນບນຳເອົາຍັງສ່ວນໂກຖາກແກ້ວໜ້າບຸນກຸສົນຕ໊ານທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນີ້ ເມື່ອເຕີ່ມແຖມຍັງ ສີຼສຳປະຕິທິບ ແຫ່ງເຂົາເຈົ້າ ເຂົາທ່ານທັງຫຼາຍມວນຝູງ ໝູ່ນັ້ນ. ຫື້ໄດ້ຍິ່ງໂຍດກວ່າເກົ່າ ໄດ້ຮ້ອຍເທົ່າທະວີຄູນ ບຸນນະເມື່ອພາຍລຸນ ຈົ່ງຈັກມາກະຕັນຍູ ກະຕະເວທີ ສະພິທັກຮັກສາຍັງ ກາຍະ ສັນຕະ ຈິດຕະຕົນຕົວ ແລະຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາໄປໃຈໆ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຼຯ

       ບັດນີ້ແມ່ນວ່າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ. ຕ່າງຄົນກໍຕ່າງວ່າໄດ້ກະທໍາສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນ ສ່ວນທານເຍື່ອງນີ້ ໄປຫາຍັງສັບເພສັດຕາ ກັນນະນາທັງຫຼາຍມວນໝູ່ ອັ່ນຂ້ອງຄ້າງຄາຢູ່ໃນຫ້ອງໂອກຂະ ວັດຕະ ສົງສານ ມີປະໝານວ່າ ໜ້ອຍຫຼືມາກ ກ່ຼາວຄືວ່າ: ສັດໂຕສັນ ໂຕຣີ ໂຕພີໂຕຈ໊ອບ ໂຕອັ່ນປະກອບໄປດ້ວຍຕີນ ແລະຕົວ ສັດໂຕອັ່ນຫາຫົວແລະຕີນບໍ່ໄດ້ ອັດໂທພາຍຕໍ່າໄຕ້ ຮອດພື້ນມາຫາອະເວຈີ ເປັນທີ່ສຸດ ອຸດທັງ ພາຍບົນນັບຕັ້ງແຕ່ອາດຊະຍາຕາກາອາກາສ ລຳດັບຕາບຕໍ່ເຕົ້າ ຮອດອາການິດຖາພົມລວງກົມລວງຣີຍາວ ຫາທີ່ສຸດບໍ່ໄດ້ ກ່ຼາວຄືວ່າ: ສັດໂຕນ້ອຍ ແລະໂຕໃຫຍ່ປານກາງ ເມດຕາສັດ ອະເມດຕາສັດ ສັດຕົວໃດອັ່ນວ່າເຈົ້າມູນລະສັທາ ໄດ້ຂະໜາບຫິງສາຣະເວ ໄດ້ຂອດກັມຂອດເວນ ແລະໄດ້ມີກັມມີເວນ ເສຍແກ່ກັນດັ່ງວ່າອັ້ນກໍດີ ສັດທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນັ້ນຈົ່ງຈັກມາພັດຕະອານຸໂມທະນາ ມາຢາດນ້ຳໝາຍທານ ມາຄີ່ກັມຄາຍເວນ ເສຍແກ່ກັນແລ້ວ ຈົ່ງຈັກຫື້ກາຍເປັນ ເທວະບຸດ ແລະເທວະດາ ຈົ່ງພາກັນຊັກຊວນມາກະທຳຍັງ ທານະປາລະມີ ສີລະປາລະມີ ແລະເມດຕາພາວະນາໄປໃຈໆ ນັ້ນແຕ່ຢ່າໄດ້ກຼາດໄດ້ກ້າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຼຯ

       ບໍ່ເທົ່າແຕ່ນີ້ແມ່ນວ່າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ. ຫາກວ່າໄດ້ກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ແມ່ນວ່າ: ຈັກຫວາຍໜ້າໄປສູ່ຍັງ ເຄຫະຄາວາດ ສະຢາດຢ້າວເຮືອນແຫ່ງຕົນດັ່ງວ່າອັ້ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ພັນອຸດົມສົມຣິດທິເປັນດີ ສົມດັ່ງຄຳມັກ ຄຳປາດຖະໜາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ຊູ່ເຍື່ອງຊູ່ປະການ ແມ່ນວ່າມູນລະສັທາຈັກກະທຳໄວງານການລ້ຽງອິນທີຼຊີວິດ ອັ່ນຕິດເນື່ອງຕິດດ້ວຍກັມ 3 ປະການ ກຼ່າວຄືວ່າ: ກະສິກຳການອັ່ນໃຫຍ່ກວ້າງ ກໍຂໍໃຫ້ສ້າງສວນໄຮ່ ແລະກະທຳນາ ພານິດຈານິຍະກຳ ແມ່ນວ່າຈັກໄປຕ໊ຽວແອ່ວກ໊າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເສື້ອຜ້າແຜ່ນ ແລະຄຳແດງ ເງິນຄຳແປ໊ງບໍລິໂພກ ຢ່າໄດ້ຕ້ອງທຸກໂສດໂຣກໄພ ຣາຊາສິວະກຳ ແມ່ນວ່າຈັກໄປປະຕິບັດຕົນ ແລະຂາບຕ໊າວ ລືຕົ່ວດາວເຣືອງໂຣດ ປະກົດກັມການອັ່ນໃຫຍ່ກວ້າງ ກໍຂໍຫື້ເປັນເຈົ້າຈ໊າງໃຫຍ່ ພັງພາຍ ຫື້ໄດ້ຢູ່ທາງຂົງຂວາຍໃຈໄປເຕົ໊າເຖົ້າ ຕຼາບຕໍ່ເຕົ້າມໍລະນາ ແມ່ນວ່າຈັກຫວາຍໜ້າ ພັດທາຈະຣາພິຈາໄຣ ໄປສູ່ຍັງນາໆຕິດສະອະນຸຕິດສະກຼ່າວຄືວ່າ: ຫົນວັນຕົກ ແລະວັນອອກ ຂອກໃຕ້ແລະຫົນເໜືອດັ່ງວ່າອັ້ນກໍດີກໍຂໍຫື້ເປັນທີ່ເພິ່ງອິນເຕກັນຕະປະປິຍະມາໂນຣົມເປັນຕີ໋ສະມາຄົມນິຍົມໃຈແກ່ຝູງໝູ່ຄົນ ແລະເທວະບຸດເທວະດາໄປໃຈ້ໆ ຂໍຫື້ເຈົ້າມູນລະສັທາທັງຫຼາຍ ໄດ້ພົ້ນຈາກເສຍ໌ຍັງ 40 ເຄາະພາຍໜ້າ ແລະ 50 ເຄາະພາຍຫຼັງ ຫາຍທັງເຄາະນ້ຳຈັກມາປັດໄຫຼ ຫາຍທັງ ເຄາະໄຟ້ຈັກມາປັດໃໝ້ ຫາຍທັງເຄາະທຸກຍາກໄຣເຂັນໃຈ ຫາຍທັງເຄາະຫອກດາບ ມອກນາດ ຕັນດະກັມ ອຸປັດທະວາກັງວົນອົ່ນຕະຣາຍ ທັງຫຼາຍ ແຫ່ງທ້າວພະຍາ ຮ່າບ້ານແລະເກນເມືອງ ເມື່ອເຊົ້າ ເມື່ອຄຳ່ ເມື່ອຫຼັບ ເມື່ອຕື່ນ ເມື່ອຢ່າງເມື່ອທ່ຽວ ເມື່ອຄ້ຽວເມື່ອກິນ ດັ່ງວ່າອັ່ນກໍດີ ໄພຍະອຸປັດທະວາກັງວົນ ອົ່ນຕະລາຍທັງຫຼາຍ ກ່ຼາວຄືວ່າໄພຍະ 8 ປະການ 9 ປະການ ແລະ10 ປະການດັ່ງວ່າອັ້ນກໍດີ ກໍໍຂໍຫື້ໄດ້ ເນລະນາດກ໊າກຼາດ ຈາກເສຍ໌ຍັງກາຍະສັນຕະຈິຕຕະຕົນຕົວ ແລະຫົວໃຈແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາໄປຈະລຳ່ ສະເໝີພຳ່ເປັນດັ່ງນ້ຳ ອັ່ນກິ້ງຕົກຈາກພາກປະຕຸມມະ ໃບບອນໃບບົວ ປະຣິສຸດໂທ ຫື້ບົວຣິສຸດທະໃສ ຈາກບາບ ຫື້ໄດ້ເປັນດັ່ງໄດ້ອາບນ້ຳບໍ່ແກ້ວ ອັ່ນຈື່ວ່າ: ອະໂນມະ ນັ້ນແຕ່ຢ່າໄດ້ກຼາດໄດ້ກ໊ານັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຼຯ

     ຫື້ເປັນດັ່ງໃນຍະບາດ. ຄາຖາບາຣີວ່າ: ສັບພະທຸກຂະ ສັບພະພະຍາ ສັບພະໂຣຄາ ສັບພະອັນຕາຣາຍາ ປິວິນັດສັນຕຸ ມາເຕພະວະວັນຕະຣະໂຍ ສຸຂີທີຄາຍຸໂກ ພະວາ ອະພິວາທານະສິຣິ ສະນິດຈັງວຸດທະປັນຈະຍິໂນຈັດຕາໂຣທັມມະວັດທັນຕິ ອາຍຸວັນໂນສຸຂັງພະຣັງ ນິບພານັງປະຣະມັງສຸຂັງ.

ຄຳກຼາ່ວພອນຫລວງ-ພອນເຂົ້າພິກຂາ

 

۞ ຄຳກຼາ່ວພອນຫລວງ-ພອນເຂົ້າພິກຂາ ۞

ວ່ານະໂມ 3 ເທື່ອ

     ເອວັງໂຫນຕຸ ສັບພະສັມປັດຕິ ສາມິອິສສິຕັງ ປັຕຕິຕັງ ຕຸ່ມຫາກັງ ຂິບປະເມວະ ສາມິດຊັນຕຸ ສັບເພປຸເຣນໂຕ  ສັງກັບປາຈັນໂທ ປັນນະ ຣະໂສ ຍະຖາ ມະນິໂຈ ຕິຣະໂສ ຍະຖາຯ

    ອິຕັງໂວພິກ ຂາຣະຕະໂນ ຕຳປຸລາຄິລານະ ປັດໄຈຍະຕະເນນະ ອະເພຈະອະ ສັທາຣະນະ ສັພພະໂລກິຍາ ໂລກຸດຕະລະ ສັມປັດຕິນັງ ຍາວະອະຣະຫັນຕາ ອະລະຫັນຕິ ມັກກະຍານັງ ຕິນນັງ ນິບພານະ ປັດຈະໂຍ ໂຫນຕຸໂນ ນິດຈັງດີຼແລະ  ສ່ວນດັ່ງອັດຈະໃນວັນນີ້:  ກໍຫາກວ່າເປັນ ວາລະວັນດີ ສຼີໂສພາ ໄຊຍະມັງຄະລະຄາຖາ ເປັນວັນອັນປະເສິດ ດີລໍ້າເລິດຍີງກວ່າມື້ແລະວັນຍາມທັງຫຼາຍກ່ຼາວຄືວ່າ: ເປັນປີ(.............) ຈ.ສ (...............) ພ.ສ (.............) ຄ.ສ (...............)

     ( ກົດເຂົ້າມາໃນເດືອນ: ຂື້ນ, ແຮມ, ຄ່ຳ, ພ່ຳເປັນວັນ ປະຕິຣູປະເຕສ, ວັນປັກກະສິນ, ວັນອຸໂປສັດຖະສິນ )

    -ແຫ່ງ ພຣະ ຣັຕຕະນະໄຕຼຜ່ານແຜ້ວ ພຣະແກ້ວ ເຈົ້າທັງ ສາມປະການຯ

    ໃນທີ່ຄາກາລະບັດນີ້ນາ:  ໝາຍມີປະຖະມະກົກເຄົ້າ  ເຈົ້າມຸນລະສັທາ  ທາຍະກາທັງຫຼາຍໝາຍມີ: ( ໃສ່ຊື່ສັທາເຄົ້າ ຫຼືວ່າ:ນາຍບ້ານ )  ກໍມາເປັນເຄົ້າກວ່າ ທ້າວໝື່ນ ຂຸນແສນ ເຖົ້າແກ່ສິບຊາວ ຊາວບ້ານ ທັງມວນ ຕ່າງຄົນ ກໍຕ່າງຂົງຂວາຍ ຫຼາຍຄົນ ກໍຫຼາຍເປັນເຄົ້າ ກວ່າພະຣິຍາສາມີ ບຸດຕາ ບຸດຕີ ພີ່ນ້ອງ ທັງມວນກໍຈື່ງຈ໊ວນກັນມາກະທຳສ້າງ ຫ້າງຫາ ໄດ້ຍັງ ( ເວົ້າຊື່ ເຄື່ອງທານ ທີ່ສຳຄັນໃສ່ ) - ແລະມີເຂົ້າ ພິກຂາ ຫາລະ ຄິລານະ ປັດໄຈຍະທານທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນີ້ ມາຖະປັນນະຕັ້ງໄວ້ ກ່າງກ່ອງຊ່ອງໜ້າ ພຣະ ໄຕຼຣັດຕະນະຜ່ານແຜ້ວ ພະແກ້ວເຈົ້າທັງສາມປະການ ກໍເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກຂໍ ອຸທິດສະ ສ່ວນບຸນ ສ່ວນທານ ເຍື່ອງນີ້ໄປຯ ( ໄວ້ພາຍໜ້າ ຫຼືວ່າ: ໄປຫາຜູ້ທີ່ ອະນິຈາລະກຳ ໄປສູ່ ປາລາໂລກ ພາຍໜ້າ......................ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

     ສຼີປະຣັມມະກຸດສະລານາບຸນ ຍະພິສັນຕະລາຍສີ ອັ່ນນີ້ນາມີມາກ ມູນລະສັທາຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວກໍເດີມເພື່ອວ່າຈັກຢາດນ້ຳປັດຕັກຂິໂນຕະກະຢາດນ້ຳໝາຍທານ ເພື່ອຫື້ເປັນສັກຂີການໝັ້ນແກ່ນ ເທົ່າມີນ້ຳ ແລະ ໄຟແຜ່ນຜາສຸດທາ ອັ່ນໜາວ່າໄດ້ສອງແສນສີ່ໝື່ນໂຍດຈະນະ   ເປັນຕີ໋ສະໜຳ ຈຳຈື່ໄວ້ ຕົກນ້ຳຂໍຢາໄດ້ໄຫຼ ໄຟລາມຂໍຢ່າໄດ້ໄໝ້ ຢ່າໄດ້ຫື້ເປັນຂອງສາທາລະນະ ແກ່ປັນຈະໂຈລະປັກຂະມານ 5 ສິ່ງ ຜະລະແກ້ວ ທິບຍິ່ງ ນາໆ ຈົ່ງຈັກຫື້ບັງເກິດເປັນ ຕຸກກາປັດຕິສັນຕິ ໃນສະຫວັນກະເທວະໂລກ ແລະ ມະນຸດສາໂລກໄປໃຈ້ໆ  ຈົ່ງຈັກຫື້ພ່ຳເພັງຍັງ ໂພທິປັກຂິຍະທັມ ນຳເອົາຕົນ ແລະຕົວອອກຈາກຈະຕຸລະອະບາຍພົມທັງສີ່  ຕີ໋ໃດເປັນຕີ໋ປັດຕິຣູປະຕຽດ ເຂດອັນບົວລະມວນໄປດ້ວຍໂສຕາປະຕິ ຈັກປັງພ້ອມຍ່ອມດ້ວຍ ໂຣກິຍະ ໂຣກຸດຕະລະ ສຸກຂະ ນັນຕະຣະທັມວິເສດ ເຫດອັນຕິດເນື່ອງ ຕິດກັບດ້ວຍເຫດ 3 ປະການ ກຼ່າວຄືວ່າ: ສັມມາ  ສັມໂພທິຍານ ໃສ່ຈ້ອຍໂຈດເປັນນັກບວດທະລົງທັມ ປັກເຈກກະໂພທິຍານລ້ຳເລິີດ ອະຣະຫັນຕາແກ້ວເກີດຈູ່ປະການ ອະຣະຫັນຕິ  ສາວິກກະ  ປະລະມີຍານເຈົ້າດວງໃດດວງຫນື່ງດັ່ງອັນກໍດີ ກໍຈັກຫື້ບົວລະມວນ ພ່ຳເພັງເຕັມງາມ ເປັນດັ່ງ ພະຈັນເພັງ ຕ້ຽວໃນອາກາດ ແຈ້ງວະວາດທົ່ວຈັກກະວາຮ ປັນນະຣະໂສອັ່ງ ກ່ີບານໄດ້ 15 ຄ່ຳປັກກັນໂຕ ອັ່ນຂື້ນມາປະກົດ ໃນອາກາດ ສະມຸດກະໂຕ ອັ່ນພົົົ້ນຈາກ ກີບຟ້າເມກຂາ ສະລະທະການ   ດູງາມວິລາດ ງາມນັກ ເປັນດັ່ງ ແກ້ວຈິດຕະມະນີໂຈດ ແຫ່ງພະຍາຈັກກະວັດຕິ ລາດຣາຈາລູກຊື່ວ່າ: ສະປະ ກາມະຕະຕ໊ານ ອັ່ນຍິ່ງ ອາດຫື້ແລ້ວຍັງ ສັມປັດຕິຈັກທັງມວນ ນັ້ນແຕ້ ຢ່າກາດ ຢ່າກ໊ານັ້ນຈົ່ງຈັກ  ມີ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

      ຄວາມເຕໂຈ  ປະນິທານະສີສາດປາດຖະໜາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ຕ່າງຄົນ ກໍຕ່າງ ຕັ້ງໄວ້ ໃນມະໂນຫໍລະໄທ ໄຫຼອອກປາກ ຫາກມີດ້ວຍປະການສັນໃດ ອັ່ນເປັນໄປໃນໂຣກິຍະ ໂຣກຸດຕຼະຣະ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ  ກໍຫື້ຈັກພັນອຸດົມ ສົມລິດທິຈູເຍື່ອງ ຈູ່ປະການ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດ ຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແຕ່ດີຫຼີຯ

      ຫ້ອງອິດທິນາລີແມ່ນວ່າ:  ຜູ້ຍິງທັງຫຼາຍຈັກປາດຖະໜາ ເປັນດັ່ງນາງ ສຼີມະຫາມະຍາງາມແງ່ ອັ່ນເປັນແມ່ພຸດທະມານດາ ເປັນດັ່ງນາງຍະໂສທະລາ ບຸນມາກອັ່ນເປັນປະກະຕະ ປະຣິຈາກເຈົ້າ ຍັງຢູ່ເຝົ້າສະເຫີວຍ ເມື່ອງເຕຈະເລື່ອງ ຜ່ານຟ້າ ເປັນດັ່ງນາງອູມາຕັນຕິ ເປັນເຄົ້າ ເປັນເຈົ້າຜຽກຜີວຄຳ ນາງໄດ້ກະທຳບຸນອອກບວດ ທຸກພໍໂທດ ສາຍາ ເປັນດັ່ງນາງ ປະພາວະດີ ງາມຈື່ນຈ້ອຍ  ຕັດກິ່ງ ຫ້ອຍອາໄລ ນາງມີຫົວໃຈບຸນ ລະອາຍຈາກບາບ ຕັດຂາດແລ້ວ ເຂົ້າສູ່ວະຣະພຸດທະສາສະໜາ ເປັນດັ່ງນາງປະຊາ ປັດຕິໂກຕະມີ ງາມເຮື່ອງຮຸ່ງ ລັດສະໝີຜຸ່ງຜີວຄຳ ສອງຕາດຳ ວິວ່ອງ ສອງຄິ້ວກອງ ກົມງາມ ເຕຈະຄວາມ ເລື່ອງລາບ ອົກອ້າກາບແອວກົມ ງາມສົມຕົວທຸກແຫ່ງ ທະທວາຍແກ່ວງເອົາເລົາເປັນທີ່ລະເມົາເອົາໃຈ ແກ່ຝູ່ງໝູ່ຄົນ ແລະ ເທວະດາ ທັງລາຍ ອັ່ນຢູ່ໃນໂລກກ້ວາງ ຍາມເມື່ອຈັກມ້າງ ປັນຈະຂັນທັງ 5 ກໍໄດ້ຫວ່າຍໜ້າເຂົ້າສູ່ເນລະພານ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດ ຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແຕ່ດີຫຼີຯ

     ບໍ່ເຕົ່າແຕ່ນັ້ນນາ: ແມ່ນມູນລະສັທາ ຈັກຕັ້ງຍັງຄຳສະລ່ອງ ສ່ອງໃສ ໃນຕົນຕົວທຸກໂຕດ ເປັນດັ່ງແກ້ວ ຈິດຕະມະນີໂຈດ ແຫ່ງພະຍາຈັກ ແມ່ນວ່າ: ບຸກກະລະຜູ້ໃດຈັກມັກອັ່ນໃດ ກໍຈົ່ງຫື້ຕາມໄຝ່ບັງເກີດ ໄຫຼຫຼັ່ງມາຍະຖາອານິສົງບຸນມາຮອດ ມາແຜ້ວຍອດທ່ຽມຕົນ ໄປທຸກຄົນຢ່າໄດ້ຂາດ ອາດຫື້ມີສຸກ ສັນດີຕ່ຽງເຕົ່າ ແມ່ນວ່າມີລູກເຕົ້າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເປັນຄົນ ຫື້ໄດ້ເອົາຕົນແລະຕົວເມື່ອເກີດ ໃນຄະກູນອັນປະເສີດ ສັມປັດຕິເກີດເລື່ອງລາຍ ສັດຕະລິສານມີຫຼາຍຫຼາກ ມີທັງແກ້ວປະຕ້ຳລາກ ແລະແກ້ວປະພາ  ແກ້ວມຸກດາ ແກ້ວກໍ່ ແກ້ວຜີວສ້ໍ ລູກມະຫານິນ ເປັນຂອງອັ່ນປະເສິດ ແກ້ວວິທູນ ເກີດກັບຕັນ ແຫວນຕຳລຶງ ງາມສຸບສອດນີ້ວກ້ອຍ ສອດຄຳແດງ ມີຫຼາຍແຈ້ງຕ່າງໆ ຢູ່ຕ່າງ ໄດ້ເປັນດີ ຫື້ເປັນດັ່ງມະຫາເສດຖີ ຜູ້ຮັ່ງມີອັ່ນປະດັບ ໄປດ້ວຍເງິນລ້ານ ແລະ ຄຳແສນ ແຕ່ນຈ້ອງນອນໝອນລາດ ຜ້າກັ້ງອາດວຽນວັງ ຢູ່ໃນຫຼັງປະສາດ ທາລາດດ້ວຍຈັນມັນ ສົມນົມພັນວັນນະ ງາມຜີວຜ່ອງ ບໍ່ກິ່ງຂ້ອງອາໄລ ສົມບັດໃນ ແລະ ສົມບັດນອກ ມີທຸກຂອກທຸກປາງ ບໍ່ບົກບາງສັກເທື່ອ ເສື້ອຜ້າເຮືອ ປານດາວ ປິກໄຍກ໊າວ ຈິນລາບ ອົກອາກາບ ແອວກົມ ງາມສົມຕົວທຸກແຫ່ງ ທະທວາຍ ແກ່ວງເອົາເລົາເປັນຕີ ລະເມົາເອົາໃຈ ແກ່ຝູ່ງໝູ່ຄົນ ແລະ ເທວະດາ ທັງຫຼາຍ ມວນຝູ່ງນີ້ນາໄວ້ຖ້າພະເຈົ້າຟ້າເມດຕັຍຍະ ຕົນຈັກລົງມາເປັນ ພຣະປາງພາຍໜ້າ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກຼາດ ຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແຕ່ດີຫຼີຯ

      ສຼີປະຣັມມະ ກຸດສະລະນາບຸນ ຍະພິສັນຕະລາຍສີ ອັ່ນນີ້ນາມີມາກ ມູນລະສັທາ ອຸປະສົກແລະອຸປະສິກາທັງຫຼາຍ ຕ່າງຄົນກໍຕ່າງຫາກກະທຳ ສ້າງໄດ້ແລ້ວກໍ່ເດີ່ມເພື່ອວ່າ: ຈັກອຸທິດສະ ສ່ວນບຸນສ່ວນຕ໊ານ ເຍື່ອງນີ້ ໄປຫາຍັງໝູ່ມະເຫສິກຂາ ອະໂປສິກຂາ ເທວະບຸດແລະເທວະດາເຈົ້າ ຕົນຢູ່ເຝົ້າຮັກສາຍັງວະລະພຸດທະ ຄັນທະສິມາ ສາສະໜາ ກາມມະເຂດ ຕົນຮັກສາຍັງປະເທດ ເຂດບ້ານແລະແດນເມື່ອງ ເທວະບຸດ ແລະ ເທວະດາ ຕົນຮັກສາຍັງ ວັດວາອາຣາມ ຕັນທີ່ນີ້ເປັນເຄົ້າ ເທວະບຸດ ແລະ ເທວະດາຕົນຢູ່ເຝົ້າບ້ານເມືອງ ເໝືອງຝາຍ ໄຮ່ນາ ແລະ ຕາກ້າ ຕົນໄປກອນໜ້າ ແລະ ມາຕາມຫຼັງ ກຼ່າວຄືວ່າ: ພຼົມມະເທວະດາ ຣຸກຂະເທວະດາ ປັບພະຕາເທວະດາ ອາກາສສະເທວະດາ ໂສຣັດສະເທວະດາ ສັກກະມາວະຈະຣາ ອິນທາພົມ ຍົມມະລາດ ຄຸດນາກນ້ຳ ແລະ ໄອ່ສ່ວນ ຕ້າວຈະຕຸໂຣກະປະຣາທັງ 4 ກັບທັງນາງ ແກ້ວແມ່ທໍລະນີ ສຼີກຸດຕາອາມາດ ຍົມມະລາດເຈົ້າທັງ 32 ຕົນຕົນ ຈື່ບຸນ ແລະ ຈຳບາບ ຕົນຈື່ຈຳດ້ວຍນ້ຳຢາດ ແລະ ໝາຍຕ໊ານ ຈົ່ງມີປິຕິບານຈົ້ມຈື່ນ ຫົມຫື່ນດ້ວຍອະນຸໂມທະນາ ເຊີ່ງກຸດສະລານາບຸນຕ໊ານກອງໃຫຍ່ ຈົ່ງຈັກມາໃສຈື່ຂອງຕ໊ານ ແຫ່ງປະຖະມາກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ອຸປະສິກາ ກຸມມາລາກຸມມາລີ ໄປທຸກຈ໊າດ ສິນ 5 ຢ່າໄດ້ຫື້ຂາດ ສັນຕະ ກຸດສະລານາບຸນຄານວິເສດ ແມ່ນມູນລະສັທາ ໝາຍເຫດກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍເດ່ີມເພື່ອວ່າຈັກຂໍ ອຸທິດສະ ສ່ວນບຸນເຕຍະວັດຖຸທານ ທັງຫຼາຍມ່ວນຝູ່ງໝູ່ນີ້  ໄປຫາຍັງ ພະລາຈາຂັຕຕິວົງສາ ຄຣູອຸປັດຊາອາຈາຣິຍາ ມາຕາປິຕາ ພໍ່ແມ່ ທັງເຖົ້າແກ່ພີນ້ອງ ປູ່ຍ່າຕານາຍ ມິດຕະສະຫາຍຈູ່ໜ້າ ທັງຂ້ອຍຂ້າ ແລະ ຫຼານເຫຼັນ ສັດຕະນະມະ ພາຍພໍ່ວ່າໄດ້ 5 ເຈັ່ນຄະກູນ ເປັນເຄົ້າ ນະວະໂກລັງ ພາຍແມ່ວ່າໄດ້ 9 ເຈັ່ນ ຄະກູນເປັນແດນ ແສນເຈັ່ນຄະກູນທັງສອງຝ່າຍ ຂອງພໍ່ ແລະ ແມ່ ເປັນຂະລານາດ ອັ່ນເປັນເຈື້ອ ແລະຈາດ ສັມພັດທະວົງສາ ອັ່ນໄດ້ອານິດຈາລາກຳໄປ ຫຼອນຫາກໄດ້ປົງຈິດຕະວາງອາລົມອາໄລໄປບໍ່ຈ່າງ ໄດ້ໄປຕົກຕ້ອງຫ້ອງຫວ່າງ ຈະຕຸລະອະບາຍ ຕາຍໄປເປັນຜີ ແລະ ເປັນເຜດ ທຸກຂະເວດເວທະນາ ຢູ່ໃນພູຜາ ເຖິ່ນຖ້ຳ ຍ່ານນ້ຳຄູນຫາຖານະ ຕັນຕີ໋ໄດ້ຕີ໋ໜື່ງ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ກຸດສາລານາບູນ ເຕຍະວັດຖຸທານທັງຫຼາຍ ມ່ວນຝູ່ງໝູ່ນີ້ ໄປປາກົດຈົດເຈືອ ຕົກຊອງໜ້າ ແລະ ທັນຕາ ແຫ່ງເຂົາເຈົ້າເຂົາຕ່ານທັງຫຼາຍ ມ່ວນຝູ່ງໝູ່ນັ້ນ ແມ່ນວ່າໄປຣອດເມື່ອເຊົ້າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ກິນງາຍ ແມ່ນວ່າໄປຣອດເມື່ອຂວາຍ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເປັນແຜ່ນ ເສື້ອ ແລະ ຜ້າ ແມ່ນວ່າໄປຣອດເມື່ຶອຫຼ້າ ກໍຂໍໄດ້ອາບນ້ຳກະທຳບຸນ ຂໍຫື້ໄດ້ເປັນກຸສົນ ນາບຸນຍົກອອກ ຫື້ໄດ້ຜ່ານທຸກສອກທາງຜ່ານ ແມ່ນວ່າຍາວະ ກະຕາທິການ ບຸນຍະສົມພານແຫ່ງ ເຂົາເຈົ້າເຂົາຕ່ານທັງຫຼາຍ ຄົນໃດຄົນໜື່ງຫາກກ້າຫາກແກ່ ຫາກໄດ້ພຳເພັງແລ້ວ ແຕ່ຄັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ັ້ງຢູ່ເມື່ອງຄົນ ໄດ້ເອົາຕົວແລະຕົນເມື່ອເກີດ ໃນຫ້ອງຈັ້ນຟ້າທີ່ປະເສິດເມື່ອງບົນດັ່ງອັ້ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ໝູ່ມະເຫສິກຂາເທວະບຸດແລະ ເທວະດາເຈົ້າ ຕົນມີອິດທິລິດທິອັ່ນມາກ ຈົ່ງມາແນບນຳເອົາຍັງສ່ວນໂກຖາກແກ້ວບຸນກຸສົນຕ່ານທັງຫຼາຍ ມວນຝູ່ງໝູ່ນີ້ ເມື່ອເຕີ່ມແຖມຍັງ ສຼີສັມປັດຕິທິບແຫ່ງເຂົາເຈົ້າເຂົາຕ່ານທັງຫຼາຍ ມ່ວນຝູ່ງໝູ່ນັ້ນ ຫື້ໄດ້ຍິງໂຍດກວ່າເກົ່າ ໄດ້ຮ້ອຍເຕົ່າທະວີຄູນ ບຸນນະເມື່ອພາຍລຸນ ຈົ່ງຈັກມາກະຕັນຍູ ກະຕະເວທີ ສະພິພັກລັກສາຍັງ ກາຍະ ສັນຕະ ຈິດຕະຕົນຕົວ ແລະຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກ ແລະອຸປະສິກາໄປໃຈ້ໆ ຫື້ເປັນດັ່ງນະບາດ ຄາຖາບາລີ ວ່າ: ໃຈ້ຍະສິດທິທານັງ ຣາພັງໂສດຖີ ພະຄະຍັງ ສຸຂັງ ພະລັງ ສິລິອາຍຸຈະວັນໂນຈະ ໂພຄະວຸດທິ ໃຈ້ຍະສາວາ: ດັ່ງນີ້ຢ່າກາດຢ່າກ໊າ  -ແມ່ນມູນລະສັທາ ອຸປາສົກແລະອຸປະສິກາ ຕ່າງຄົນກໍຕ່າງ ຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍເດີ່ມເພື່ອວ່າຈັກຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນ ສ່ວນທານເຍື່ອງນີ້ ໄປຫາຍັງສັບເພສັດຕາ ກັນນະນາສັດທັງຫຼາຍ ມວນໝູ່ ອັ່ນຂ້ອງ ຄ້າງຄາຢູ່ ໃນຫ້ອງໂອກຂະ ວັດຕະສົງສານ ມີປະມານວ່າໜ້ອຍຫຼືມາກ ກຼາ່ວຄືວ່າ: ສັດໂຕສັນ ໂຕລີ ໂຕພີໂຕຈ໊ອບ ໂຕອັ່ນປະກອບໄປດ້ວຍຕິນແລະຕົວ ສັດອັ່ນຫາຫົວແລະຕິນບໍ່ໄດ້ ອັດໂທພາຍຕຳ່ໄຕ້ ຮອດພື້ນມະຫາອະເວຈີ ເປັນທີ່ສຸດ ອຸດທັງພາຍບົນ ນັບຕັ້ງແຕ່ ອາດຊະຍາຕາກາອາກາສ ລຳດັບຕາບຕໍ່ເຕົ້າ ຮອດອານິດຖາພົມລວງກົມລວງຣີຍາວຫາທີ່ ສຸດບໍ່ໄດ້ ກຼາ່ວຄືວ່າ ສັດຕົວນ້ອຍ ແລະ ຕົວໃຫຍ່ປານກາງ ເມດຕາສັດ ອະເມດຕາສັດ ສັດຕົວໃດ້ ອັນມູນລະສັທາ ໄດ້ຂະໜາບຫິງສາຣະເວ ໄດ້ຂອດກຳຂອດເວຮ ແລະໄດ້ມີກັມມີເວຮ ເສຍແກ່ກັນດັ່ງອັ່ນກໍດີ ສັດຕົວໃດ ອັ່ນເຈົ້າມູນລະສັທາ ໄດ້ເອົາຈີ້ນເລືອດແລະຫົວໃຈ ໃສ່ໄຂມັນແລະຕັບປອດ ມາຫື້ເປັນຕ໊ານ ໃນຕ້ຳກາງ ປາງນີ້ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ສັດທັງຫລາຍ ມວນຝູ່ງໝູ່ນັ້ນ ຈົ່ງຈັກມາພັດຕະອະນຸໂມທະນາ ມາຢາດນ້ຳໝາຍທານ ມາຄີ່ກັມ ຄາຍເວຮເສຍແກ່ກັນແລ້ວ ຈົ່ງຫື້ກັບກາຍເກີດເປັນເທວະບຸດແລະເທວະດາ ຈົ່ງພາກັນມາຊັກຊວນກັນ ກະທຳຍັງເມດຕາແລະພາວະນາ ໄປໃຈ້ໆ ຫື້ເປັນດັ່ງໃນຍະບາດຄາຖາ ບາລີວ່າ: ເຍເກຈິຂຸຕະກາປັນນະ ມະຫັນຕວາ ປິມາຍາ ຫັດຕະເຍນະ ກາເລນະ ປະມາເຕນະ ກາຍາວາຈາມະໂນຫິວາ ປຸນຍັງໂນ ອະນຸໂມທັນຕຸ ກັນຫັນຕຸ ພະລະມຸດຕະມັງ ສັພເພເວລານິເຕ ປະມຸນຈັນຕຸ ສັບປັ່ງໂຕສັງ ຂະມັນຕຸໂວຯ

     ດັ່ງນີ້ຢ່າກຼາດຢ່າກ໊າ ແມ່ນມຸນລະສັທາ ຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍເດີ່ມເພື່ອວ່າ: ຈັກຂໍອຸທິດສະ ສ່ວນບຸນ ສ່ວນທານ ເຍື່ອງນີ້ຝາກໄປຍັງ ພະຍາອັດຖະ ປາປະເຄາະເຈົ້າທັງ 7 ທັງ 8 ອັ່ນມາພັດສະທຽວແວດລ້ອມ ອ້ອມໄປມາ ຍັງໝູ່ທ້າວທັດສະ 12 ຣາຍສີໝາຍມີຕົນວ່າ: ອາທິດໃສເຮື່ອງຮຸ່ງ ຈັນທະຜຸ່ງຜາຍແສງ ອັງຄ້ານແຂງໃຈກ໊ຽດ ພຸດທະພິເສດໃຈບານ ພະຫັດເປັນອາຈານ ຈົບໄຕຼເພດ ສຸກຂະຮູ້ແຈ້ງເຫດສາສີ ເສົາລຳດີດຳປອດ ຣາຫູສອດຕ້ຽວນານ ເກຕຸຫານຂາວຖີ່ ຈະຕຸຣຸ້ງທັງສີ່ ນະວະຄາຕທັງ 9 ນັກຂັດຕະເລິກເຈົ້າ ວ່າໄດ້ 27 ຕົວ ຫຼອນວ່າຕົວໃດຕົວໜື່ງ ຫາກມາຖືກຕ້ອງ ຕ້ຽວຣ່ວມຫ້ອງ ຣັກຂະນາ ຍັງຊາຕາ ຊັ້ນຕົ້ນ ຊັ້ນກາງ ແລະຊັ້ນປາຍ ຕົວໃດກາຍເປັນ ໃຈດຳອຳມະຫິດ ວິນາຕ ຈົ່ງຫື້ກອຍກາດຫຼີກພິກ  ເຂົ້າສູ່ລາຍສີ ຕົວໃດດີ ເປັນໂສມະນັດສະ ອັ່ນຜາບແປ້  ຝູງໝູ່ໂຣຄາຈົ່ງຈັກນຳເອົາມາຍັງ ຕີ໋ຂາ ອາຍຸ ວັນນະ ສຸຂະພະລະ ໂຊກແລະລາບ ລະພະສະການ ອັ່ນຖືກເນື້ອ ແລະເພິ່ງໃຈ ໄຫຼຫຼັງ ທັງຕົກລົງມາ ປະກົດຈົດເຈື່ອ ຕົກຊອງໜ້າແລະທັນຕາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ມາຈູວັນຍາມເຊົ້າ ຄຳ່ ສະເໝີພ່ຳເປັນດັ່ງນ້ຳ ແມ່ໃຫຍ່ 5 ປະການ ຫື້ມູນລະສັທາ ທັງຫຼາຍໄດ້ຢູ່ທາງກິນ ແລະທາງຈ່າຍ ຢູ່ທາງຫວ່າຍເປັນທານ ໃນປັດຈຸບັນນະການແລະ ໃນອານາຄົດຕະການ ໄປໃຈ້ໆ ຫື້ເປັນດັ່ງໃນຍະບາດຄາຖາ ບາຣີວ່າ:ແມ່ນມູນລະສັທາ ອຸປະສົກອຸປະສິກາ ຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ແມ່ນວ່າຈັກເນວັດຕະນະຕະການ ຫວ່າຍໜ້າໄປສູ່ຍັງ ເຄຫະຄາວາດ ສະຢາດຢ້າວເຮືອນ ແຫ່ງຕົນໃຜມັນ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ແມ່ນວ່າຈັກກະທຳໄວງານ ການລ້ຽງອິນຕຼີຊີິວິດແຫ່ງຕົນ ອັ່ນຕິດເນື່ອງຕິດກັບດ້ວຍກັມ 3 ປະການກຼາ່ວຄືວ່າ: ກະສິກຳການອັ່ນໃຫຍ່ກວ້າງກໍຂໍຫ້ືໄດ້ສ້າງສ່ວນໄຮ່ ແລະກະທຳນາ ພານິດຈະກຳແມ່ນວ່າຈັກໄປຕ້ຽວແອວຄ້າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ ເສື້ອຜ້າແຜ່ນແລະຄຳແດງ ເງິນຄຳແປງບໍລິໂພກ ຢ່າໄດ້ຕ້ອງຕຸກໂຊກໂລກໄພ ຮາຊາສິວະກຳ ແມ່ນວ່າຈັກໄປປະຕິບັດຕົນ ແລະຂາບຕ້າວ ລືຕົ່ວດ້າວເຮື່ອງໂຣດ ປະກົດກັມການອັ່ນໃຫຍ່ກວ້າງ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເປັນເຈົ້າຈ້າງໃຫຍ່ພັງພາຍ ຫື້ໄດ້ຢູ່ທາງຂົງຂວາຍໃຈ ໄປເຕົ້າເຖົ້າ ຕຼາບຕໍ່ເຖົ້າມໍລະນາ ແມ່ນວ່າຈັກຫວ່າຍໜ້າພັດທາ ຈະຣາພິຈາໄຣ ໄປສູ່ຍັງນາໆ ຕິສະ ອະນຸຕິດສະກຼາ່ວຄືວ່າ: ຫົນວັນຕົກແລະວັນອອກ ຂອກໃຕ້ແລະຂອກເໜື່ອ ດັ່ງອັ້ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ເປັນທີ່ເພິ່ງ ອິນເຕກັນຕະປະ ປິຍະມາໂນຣົມ ເປັນທີ່ສະມະຄົມນິຍົມໃຈແກ່ຝູ່ງໝູ່ຄົນແລະເທວະດາທັງຫຼາຍ ໄປໃຈ້ໆ ຂໍຫື້ມູນລະສັທາທັງຫຼາຍໄດ້ພົນຈາກເສຍຍັງ 40 ເຄາະພາຍໜ້າ 50 ເຄາະພາຍຫຼັງ ຫາຍທັງເຄາະນ້ຳຈັກມາປັດໄຫຼ ຫາຍທັງເຄາະໄຟຈັກມາປັດໃໝ້ ຫາຍທັງເຄາະທຸກຍາກໄຣ້ເຂັນໃຈ ຫາຍທັງເຄາະ ຫອກດາບ ມອກນາດ ຕັນດະກຳ ອຸປັດທະວາ ກັງວົນ ອົນຕະລາຍທັງຫຼາຍ ແຫ່ງທ້າວພະຍາ ຮ່າບ້ານ ແລະເກນເມື່ອງ ເມື່ອເຊົ້າ ເມື່ອຄ່ຳ ເມື່ອຫຼັບ ເມື່ອຕື່ນ ເມື່ອຢ່າງ ເມື່ອຕ້ຽວ ເມື່ອຄ້ຽວເມື່ອກິນ ດັ່ງອັ້ນກໍດີ ໄພຍະອຸປັດທະວາກັງວົນອົ່ນຕະລາຍທັຫຼາຍ ກຼາ່ວຄືວ່າ ໄພຍະ 8 ປະການ 9 ປະການ 10 ປະການ ດັ່ງອັ້ນກໍດີ ກໍຂໍເນລະນາດ ກ໊າກາດ ຈາກເສຍຍັງ ກາຍະ ສັນຕະ ຈິດຕະຕົນຕົວແລະຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກແລະອຸປະສິກາໄປຈະລ່ຳ ສະເໝີພ່ຳເປັນດັ່ງນ້ຳ ອັ່ນກິ່ງຕົກຈາກ ພາກປະຕຸມມະໃບບອນ ໃບບົວ ປະຣິສຸດໂທ ຫື້ບົວຣິສຸດທະໃສຈາກບາບ ຫື້ເປັນດັ່ງໄດ້ອາຍນ້ຳບໍ່ແກ້ວອັ່ນຈື່ວ່າ: ອະໂນມາ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດຢ່າກ໊າ ຈັດຕາໂຣອັ້ນວ່າທັມພະເຈົ້າມີ 4 ດວງຄືວ່າ ປັນຍັດຕິ ເປັນຖ້ວນ 5 ອະໂຣກິຍະ ເປັນຖ້ວນ 6 ປິດຕິ ສັມາທິ ເປັນຖ້ວນ 8 ວິລິຍະ ເປັນຖ້ວນ 9 ຫື້ສະເດັດເຂົ້າມາ ພິທັກລັກສາຍັງ ກາຍະ ສັນຕະຈິດຕະ ຕົນຕົວ ຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະ ກົກເກົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກອຸປະສິກາທັງຫຼາຍໄປໃຈ້ໆ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດ ຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

      ເຕຈະອາດສັງຂະຫຍາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກແລະອຸປະສິກາ ຕ່າງຄົນ ກໍຕ່າງກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ຈົ່ງຈັກຫື້ບັງເກິດເປັນໂສຕາພະນັງພະຫະນະກຼາ່ວຄືວ່າ: ເປັນເກີນເງິນແລະເກີນຄຳ ກ່າຍຂື້ນເມື່ອເມື່ອງຟ້າຫື້ເປັນມາແກ້ວຕົວຍິນອາດຈະຍາໄນ ໄວ້ເປັນປັດໄຈຍະຄື: ເຂົ້າຫໍ ເປັນວິສຸດທິ ມັກກະຜະຫຼະ ກ້ວາງຕໍ່ເນລະພານ ຂໍຫື້ເປັນຍານນາວາຄຳ ອັ່ນປະເສິດອາດຈະນຳເອົາຕົນແລະຕົວແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກອຸປະສິກາທັງຫຼາຍ ໄປເຖິງຝັ່ງກຳໜ້າ ແຫ່ງສັງສານ ຫື້ໄດ້ເຖິງເນລະພານໃນສາສະໜາພຣະໂກຕະມະເຈົ້າ ຕັ້ງແຕ່ບາດນີ້ເປັນເກົ້າ ຕຼາບຕໍ່ເຕົ້າ ຫື້ໄດ້ເຂົ້າຈົມນົມຟັງ ທັມມະເທດສະນາ ຂອງພຣະເປັນເຈົ້າ ຕີ໋ສຼີສາລີ ຣິກະທາດເທດສະໜາທັມ ນານປະມານວ່າໄດ້ 7 ວັນ 7 ຄືນ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

      ຍາວະກະຕາທິການ ສົມາພານແຫ່ງເຂົ້າເຈົ້າ ເຂົ້າທ່ານທັງລາຍ ຍັງໄປກ້າ ໄປແກ່ ຍັງໄປ່ໄດ້ເຖິງເນຣະພານ ຍະທາ ແລະມີໃນກາລະເມື່ອໃດ ເມື່ອພຣະສຼີອະລິຍະເມດຕັຍຍະ ຕົນຢູ່ຟ້າ ຕ່ານຈັກຫວ່າຍໜ້າລົງມາຕຳຣັດຕຣັດພະຫຍາສັບພັນຢູ່ຕັນຍານ ຜ່ານແຜ້ວ ນັ່ງເໜື່ອ ແຕ່ນແກ້ວ ອາດປະຣັງກາຣ ໃນເມືອງແກ້ວເກຕຸມະຕິຣາຊາທານີ ແລະມີໃນເມື່ອໃດ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ມູນລະສັທາທັງຫຼາຍໄດ້ອອກບວດ ເປັນປັດສິມມະຊາດທີ່ສຸດ ປະກົດດ້ວຍ ໝູ່ອະຣະຫັນຕາອະຣະຫັນຕິ ອັ່ນມີໝູ່ໂທດ ແລະໂຕສາ ກັບທັງໂມຫະໃຈບາບ ທຸກເບື້ອງບາບສາລະພາບເຜົາເສຍ ຕັດຍັງ ຄວາມກິເລສສາຂາດພ້ອມ ຫວ່າຍໜ້ານ້ອມເຂົ້າສູ່ເນລະພານ ໃນສາສະໜາພຣະເປັນເຈົ້າ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກາດຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

      ຕາມດັ່ງໃນຍະບາດຄາຖາບາລີວ່າ: ຕຸກຂະໂລກາ ພະຍາເວລາ ໂສກາສັດຕຸ ຈຸປັດທະວາ ອັນຕະຣາຍາ ອະເນກາຈະ ວິນາດສັນຕຸ ສະເຕຊັດສາ ໃຈຍະສິດທິທະນັງລາພັງ ໂສດຖິ ພະຄະຍັງ ສຸກຂັງພະລັງ ສິລິອາຍຸ ຈະວັນໂນ ຈະໂຄພະວຸດທິ ໃຈ້ຍະສາວາ ( ສັບພີ )

         ໂຍປະຖາມະກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ອຸປະສົກອຸປະສິກາ ສັທາໄວຍະ ວັດຈັ່ງ ກາລະພັດຕາອານຸໂມທະນາ ຈະຕຸຕິດສະນາໆ ອາກັນຕຸກະ ທານະປາລະມີ ສີລະປາລະມີ ກັດຕັງປຸນຍັງປະຣິປຸນນັງເກຫະຂະໂມປະຣັມມະມິ ເຕໂສ ໂຍຈະປຸບເປ ປະມາຈິດຕວາ ປັນຈະໂສມັງ ໂລກັງປະພາສັງຕິ ອາພາມຸດໂຕ ວະຈັນທິມາ ອະພິວາທານາ ສິຣິສານິດ ຈັງວຸດທາປັນຈະຍິໂນຈັດຕາໂລທັມາວາທັນຕຸອາຍຸວັນໂນສຸຂັງພະລັງຯ ຍັງໂວອະປະຕິໂລປັງກາຍະກັມມັງ ວະຈິກັມມັງ ມະໂນກັມມັງ ບູຊາຣະຫະ ຂັມມະຣະຫະ ອະປັດຕິດຖິຕັງ ອະພິຊາ ອະສັທາຣະນະ ສັບພະໂລກິຍະ ໂລກຸດຕະຮະ ສັມປັດຕິນັງ ຍາວາອະຣະຫັນຕາ ອະຣະຫັນຕິ ມັກກັນຍານັງ ນິບພານະ ປັດຈະໂຍໂຫນຕຸໂວນິດຈັງ ນີພພານັງ ປະຣະມັງສຸຂັງຯ

 ( ຕໍ່ໃສ່ຢາດນ້ຳ ) ຍະຖາ,​ ສັພພີ, ຍັດສະ, ກະຣະນີ, ອັດຕຸປະມາ, ເມດຕັຍຍະ,ອະຫັງສຸຂິໂຕ, ອາກາສັດຖາ, ປັນຈະມາເຣ, ພຸດໂທມັງຄະລະ, ຍັງກິນຈິ, ອະທາສິເມ, ສັບພາປາປັດສະ ຢາດນ້ຳອີມິນາ, ສັບເພສັດຕາ ແລະ ບົດຢາດນ້ຳອື່ນໆ:

 ຕື່ມທ້າຍດ້ວຍອາຍຸວັດທະໂກ, ພະວັນຕຸຯ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ۞ຄຳກຼາ່ວ ເຂົ້າລົດເຄາະ۞

ເວົ້ານະໂມ 3 ເທື່ອ

         ອະຍັນຕຸໂພນໂຕ ເຕວະຣາຈະໂນ ອະນຸໂມຕະມານາ ໂຍສັນນິສິນໂນ ວະຣະໂພທິມຸເລມະລັງສະເສນັງມະຫາຕິງວິໄຊໂຍ ສັມໂພທິມາຂັດສິອະນັນຕະຍາໂນ ໂຣກຸດຕະໂມຕັງ ປານາມາມິ ພຸດທັງຕັງປະນະມາມິ ທັມມັງຕັງປະນະມາມິ ສັງຄັງຕັງປະນະມາມິ ສາທຸສາທຸ ອຸກາສະພັນເຕຂ້າແດສັພພັນຍູຕົນເປັນຄູປະເສີດ ເກີດມາເປັນທີ່ໄຫວ້ ແລະສັກກາລະບູຊາ ແກ່ຝູງໝູ່ຄົນ ແລະເທວະບຸດ ເທວະດາທັງຫຼາຍ ກໍມາທະລົງຄຸນອະຣະຫັນຕາ ຫາທີ່ສຸດບໍ່ໄດ້ ອະປະຣາມາຣະນະ ຫາປະມານບໍ່ໄດ້ ຕົນເປັນໄມ້ໄຕ່ສອງໂລກໂຣກາ ບັດນິ້ນາພຣະສັທາກໍນິພານໄປແລ້ວທ່ານກໍມາຕັ້ງໄວ້ຍັງສາສະໜາຮູບແກ້ວແກ່ນໄທພຣະທາດອາວາດກຸຕິ ແລະເຈດີ ກັບທັງໄມ້ ສຼີມະຫາໂພດ ຕົນທ່ານເຈົ້າ ກໍໂພດຄຳສອນຫື້ແກ່ໝູ່ຄົນ ແລະເທວະບຸດເທວະດາທັງຫຼາຍ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີແລະ ບັດນີ້ນາ ອຸປາສົກ ອຸປາສິກາ ກໍມາບູຊາຂາບໄຫວ້ ຍັງພະເກດແກ້ວແກ່ນໄທ ຕົນຊື່ໂກດົມ ສົມພານບຸນສ້າງໄວ້ ນານປະມານວ່າໄດ້ 24 ອະສົງໄຂ ປາຍແສນມະຫາກັບ ຕາມລຳດັບຄາຖາໂອວາດ ຕົນທ່ານເຈົ້າ ກໍບໍ່ຫື້ຂາດເສຍ໌ທານ ມຸນລະສັທາ ກໍມານະມັດສະການ ອະທິຖານນົບນ້ອມ ມີປັດໄຍຍະທານພ້ອມ ບູຊາມີເຈຕະນາ ເຫຼື່ອມໃສວະວາດ ຂໍໂອກາດ ອາຣາດທະນາເອົາ ຄຸນແກ້ວເຈົ້າທັງ 3 ປະການ ຂໍຫື້ຄຸນພຣະຈິນນະມານຜາຍໂຜດ ກຳຈັດທຸກໂທດແລະກຳເວນ ສັບປະກຽນ ຕິດຕຽນວິນາດ ສັບພະອຸບາດ ແລະ ພະຍາດທິໂຣຄາ ຫື້ກັບຫາຍໄປ ໃນກາລະບັດນີ້ຍາມນີ້ ທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

         ໃນທີ່ກາລະບັດີ້ນາ ໝາຍມີປະຖະມາກົກເກົ້າ ເຈົ້າມຸນລະສັທາ ອຸປາສົກ ອຸປາສິກາ ຜູ້ມີຊື່ວ່າ: ( ໃຊ້ຊື່ນາມສະກຸນສັທາ ) ກໍມີເສື້ອແລະຜ້າໆຕິດສາຍສີ ເຂົ້ານ້ຳໂພຊະນະອາຫານ ດອກໄມ້ລຳທຽນ ທັງລາຍມວນຝູງນີ້ ເຂົ້າມາບູຊາ ອົງສຼີສັບພັນຍູ ພຣະພູດທະຮູບເຈົ້າ ພຣະທັມມະເຈົ້າດວງປະເສຼີດ ພຣະສັງຄະເຈົ້າຕົນລຳເລີດ ອັ່ນເປັນອຸຕະມາບຸນ ຍັກເຂຣະຕະນະ 3 ສິ່ງ ຂໍຫື້ໄດ້ບຸນທິບແກ້ວຍິ່ງທັນໃຈ ແກ່ອຸປາສົກ ແລະອຸປາສິກາ ຕາມໃນຍະບາດຄາຖາ ບາຣີວ່າ: ( ບອກທ່ານຈູດຝ້າຍຕິດ ) ພຸດໂທຈະມັນສິໂນເສໂຖ ສາຣິບຸດໂຕຈະຕັກຂິໄນຍະ ອຸດຕະເຣຈະ ມະຫາໂມຂະຣະໂນ ອະນັນໂຕປັດສິມມະ ວັດຕະໂກນດັນໂຍ ຍຸປະໂຕ ຈັກກະວັມປັດຕິ ອັກກະໄນໂຍ ຣາຫຸໂຣເຈວະ ອິດສາເນສັບເພເຕ ພຸດທະມັງຄະລະໂຍ ນິທຸກໂກນິອັ່ນຕະຣະໂຍ ປິວິນັດສັນຕຸໂນສາຯ ( ໃສ່ຣາຊາໂຕ, ຍັນທູນ, ສັກກັຕຕວາ, ມະຫາກາຣຸນິໂກ, ຊະຍັນໂຕ, ພຸດໂທມັງຄະລະ ) ດ້ວຍເຕຈະກຸດສາລານາບຸນ ທ່ານທັງຫຼາຍ ມ່ວນຝູງໝູ່ນີ້ນາວິເສດ ມຸນລະສັທາໝາຍເຫດກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍເດີ່ມເພື່ອວ່າ: ຈັກຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນສ່ວນທານ ເຍື່ອງນີ້ໄປຫາຍັງໝູ່ມະເຫສິກຂາ ອະໂປສິກຂາເທວະບຸດແລະເທວະດາເຈົ້າ ຕົນຢູ່ເຝົ້າຮັກສາຍັງ ວະຣະພຸດທະຄັນທະສິມາ ສາສະໜາ ອານາກາມະເຂດ ຕົນຮັກສາຍັງປະເທດເຂດບ້ານ ແລະ ແດນເມື່ອງ ຕົນຮັກສາຍັງເຄຫະ ສະຖານ ວັດວາອາຣາມ ຕັນທີ່ນີ້ເປັນເຄົ້າ ເທວະບຸດເທວະດາ ຕົນຢູ່ເຝົ້າຮັກສາຍັງ ບ້ານເມື່ອງ ເໝືອງຝາຍ ໄຮ່ນາຕາກາ ຕົນໄປກ່ອນໜ້າ ແລະມາຕາມຫຼັງ ກຼ່າວຄືວ່າ: ພຼົມມະເທວະດາ ຣຸກຂະເທວະດາ ປັພພັດຕາເທວະດາ ອາກາດສະເທວະດາ ໂສຣັດສະເທວະດາ ສັກກະມາ ວະຈະຣາ ອິນທາພົມ ຍົມມະຣາດ ຄຸດນາກນ້ຳໄອ່ສ່ວນ ກັບທັງນາງນາດແກ້ວ ແມ່ທໍລະນີ ສຼີກຸດຕາອາມາດ ຍົມມະລາດເຈົ້າທັງ 32 ຕົນ ຕົນ ຈື້ບຸນແລະຈຳບາບ ຕົນຈື້ຈຳນ້ຳຢາດແລະໝາຍທານຈົ່ງຈັກມາ ເປັນປິຕິບານຈົ້ມຈື່ນ ຫົມຫື່ນດ້ວຍອະນຸໂມທະນາ ດ້ວຍເຕຈະນາບຸນທານເຂົ້າຣົດເຄາະບູຊາ ດ້ວຍເຕຈະຄິລະນະ ປັດໄຈຍະທັຍຍະທານ ແລະທຽນໄຟທັງຫຼາຍມ່ວຍຝູງໝູ່ນີ້ແລ້ວ ຂໍຫື້ເຈົ້າມຸນລະສັທາ ຜູ້ມີຊື່ວ່າ: (..........) ອັ່ນໄດ້ມາບູຊາໃນວັນນີ້ ກໍຂໍຫື້ຢູ່ດີ ມີຕີ໋ຂາອາຍຸ ວັນນະ ສຸກຂະພະລະໂຊກແລະລາບລາພະສະການ ອັ່ນຖືກເນື້ອແລະພຶງໃຈ ປະສະຈາກເສຍ໌ຍັງ ຣາຊາໄພຍະໂຈຣະໄພ ອັກກິໄພ ມະນຸດສະໄພ ອະມະນຸດສະໄພ ປິຍະໄພ ອັ່ນມີພາຍໃນແລະພາຍນອກ ພ້ອມທຸກເຄາະນາໆ ອັ່ນຈັກເກີດມາກໍດີ ອັ່ນເກີດແລ້ວກໍດີ ໝາຍມີຕົ້ນວ່າ: ເຄາະປີເດືອນເຈີ້ນກ້າ ເຄາະປີຈ້າເດືອນແຂງ ເຄາະເມື່ອວັນແລງ ແຈ້ງຍາກ ເຄາະປາກຮ້າຍນາໆ ເຄາະໄປມາແສນສ່ຳ ເຄາະໄປຄ່ຳມາຄືນ ເຄາະກຸ່ນຢືນທ່າວລົ້ມ ເຄາະປັ່ນກຸ່ມຕາລາຍ ເຄາະຍ້າຍຂາທຽວທ່ອງ ເຄາະບໍ່ຮູ້ກີ່ລ້ອຍຈ່ອງອະນັນຕາ ເຄາະກັງກ໊າຜູກມັດ ເຄາະຕາມລັກເອົາຂອງ ເຄາະເພີ່ນປອງໃໝໃສ່ໂທດ ຂໍຫື້ຄຸນພຣະເຈົ້າໂຜດສາສີ ຂໍຫື້ມຸນລະສັທາໄດ້ຢູ່ສຸກຂະສະຫວັດດີໄປໃຈ້ໆ ນັ້ນແຕ່ຢ່າກຼາດຢ່າກ໊າ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຫຼີໆ.

         ສຼີກຸດສະລານາບຸນ ເຕຍຍະວັດຖຸທານ ທານທັງຫຼາຍ ມວນຝູງໝູ່ນີ້ນາມີມາກ ມຸນລະສັທາ ຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ກໍຂໍອຸທິດສະສ່ວນບຸນ ສ່ວນທານ ເຍື່ອງນີ້ຝາກໄປຫາຍັງພະຍາ ອັດຖະປາປະເຄາະເຈົ້າທັງ 7 ທັງ 8 ອັ່ນມາຜັດສະທຽວ ແວດລ້ອມອ້ອມໄປມາ ຍັງໝູ່ທ້າວທັດສະ 12 ຣາຍສີໝາຍມີຕົ້ນວ່າ: ອາທິດໃສ່ເຣືອງຮຸ່ງ ຈັນທະພຸ່ງຜາຍແສງ ອັງຄານແຂງໃຈຄຽດ ພຸດທະພິເສດໃຈບານ ພະຫັດເປັນອາຈານຈົບໄຕຼເພດ ສຸກຂະຮູ້ແຈ້ງເຫດສາສີຼ ເສົາລຳດີດຳປອດ ຣາຫູສອດຕ້ຽວນານ ເກຕຸຫານຂາວຖີ່ ຈະຕຸຣຸ້ງທັງສີ່ ນະວະຄາຕທັງ 9 ນັກຂັດຕະເຣືອກເຈົ້າວ່າໄດ້ 27 ຕົວ ຫຼອນວ່າຕົວໄດ້ຕົວໜື່ງ ຫາກມາຖືກຕ້ອງ ທ່ຽວລ່ວມຫ້ອງຣັກຂະນາ ຍັງຊາຕາຊັ້ນຕົ້ນຊັ້ນກາງ ແລະຊັ້ນປາຍ ຕົວໃດກາຍເປັນໃຈດຳອຳມະຫິວິນາດ ກໍຫື້ກ້ອຍກຼາດຫຼີກພິກເຂົ້າສູ່ລາຍສີ ຕົວໄດ້ດີເປັນໂສມະນະສະ ອັ່ນພາບແພ້ຝູງໝູ່ໂລຄາ ຈົ່ງຈັກນຳເອົາມາຍັງ ຕີ໋ຂາອາຍຸວັນນະສຸກຂະພະລະ ໂຊກແລະລາບ ລາພະສະການ ອັ່ນຖືກເນື້ອແລະພຶງໃຈ ໄຫຼຫຼັ່ງທັ່ງຕົກລົງມາ ປະກົດຈົດເຈືອ ຕົກຊ່ອງໜ້າແລະທັນຕາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັດທາ ອຸປະສົກອຸປະສິກາ ມາສູ່ວັນຍາມທຸກຄ່ຳ ສະເໝີພ່ຳເປັນດັ່ງແມ່ນ້ຳໃຫ່ຍ 5 ປະການ ຫື້ມູນລະສັທາ ໄດ້ຢູ່ທາງກິນ ແລະທາງຈາ່ຍ ຢູ່ທາງຫວ່າຍເປັນຕ໊ານ ໃນປັດຈຸບັນນະການ ແລະໃນອານາຄົດຕະການໄປໃຈ້ໆ ນັ້ນຈົ່ງຈັກມີທ່ຽງແທ້ດີຫຼີຯ

         ບໍ່ເຕົ່າແຕ່ນີ້ນາ ແມ່ນມູນລະສັທາ ຫາກກະທຳສ້າງໄດ້ແລ້ວ ແມ່ນວ່າ: ຈັກຫວ່າຍໜ້າໄປສູ່ຍັງ ເຄຫະຂະວາດສະຢາດຢ້າວເຮືອນແຫ່ງຕົນ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ສົມດັ່ງຄຳມັກຄຳປາດຖະໜາ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເຄົ້າ ເຈົ້າມູນລະສັທາ ຊູ່ເຍື່ອງຊູ່ປະການ ແມ່ນມູນລະສັທາ ຈັກກະທຳໄວງານ ການລ້ຽງອິນທຼີຊີວິດ ອັ່ນຕິເນື່ອງຕິດກັບດ້ວຍກັມ 3 ປະການ ກຼ່າວຄືວ່າ: ກະສິກຳການອັ່ນໃຫຍ່ກວ້າງ ກໍຂໍຫື້ສ້າງສ່ວນໄຮ ແລະກະທຳນາ ພານິດຈະນິຍະກຳ ແມ່ນວ່າຈັກໄປຕ໊ຽວແອ່ວກ໊າ ກໍຂໍຫື້ໄດ້ເສື້ອຜ້າແຜ່ນແລະຄຳແດງ ເງິນຄຳແປ໊ງບໍລິໂພກ ຢ່າໄດ້ຕ້ອງທຸກໂສກໂຣກໄພ ຣາຊາສິວະກັມ ແມ່ນວ່າຈັກໄປປະຕິບັດຕົນແລະຂາບຕ້າວ ລືຕົ່ວດ້າວເຣືອງໂລດ ປະກັດກັມການອັ່ນໃຫ່ຍກວ້າງກໍຂໍຫື້ເປັນເຈົ້າຈ໊າງໃຫ່ຍພັງພາຍ ຫື້ໄດ້ຢູ່ຂົງຂວາຍໃຈໄປເຕົ້າເຖົ້າ ຕຼາບຕໍ່ເຖົ້າມໍລະນາ ແມ່ນວ່າຈັກຫວ່າຍໜ້າ ພັດທາຈະຣາພິຈາໄຣ ໄປສູ່ຍັງໜ້າໆຕິດສະອະນຸຕິດສະກຼ່າວຄືວ່າ: ຫົນວັນຕົກແລະວັນອອກ ຂອກໃຕ້ແລະຫົນເໜືອດັ່ງອັ່ນກໍດີກໍຂໍຫື້ເປັນທີ່ເພິ່ງອິນເຕກັນຕະປິຍະມາໂນຣົມເປັນທີ່ສາມາຄົມນິຍົມໃຈແກ່ຝູງໝູ່ຄົນ ແລະເທວະບຸດເທວະດາ ທັງຫຼາຍໄປໃຈ້ໆ ຂໍຫື້ມູນລະສັທາ ທັງຫຼາຍ ໄດ້ພົ້ນຈາກເສຍ໌ຍັງ 40 ເຄາະພາຍໜ້າ ແລະ 50 ເຄາະພາຍຫຼັງ ຫາຍທັງເຄາະນ້ຳຈັກມາປັດໄຫຼ ຫາຍທັງເຄາະໄຟຈັກມາປັດໃໝ້ ຫາຍທັງເຄາະທຸກຍາກໄຮເຂັນໃຈ ຫາຍທັງມອກດາບມອກນາດ ຕັນດະກັມ ອຸປັດທະວາກັງວົນອົ່ນຕະຣາຍທັງຫຼາຍ ແຫ່ງທ້າວພະຍາ ຮ່າບ້ານແລະເກນເມືອງ ເມື່ອເຊົ້າ ເມື່ອຄ່ຳ ເມື່ອຫຼັບເມື່ອຕື່ນ ເມື່ອຢ່າງເມື່ຶອຕ໊ຽວ ເມື່ອຄ້ຽວເມື່ອກິນ ດັ່ງອັ່ນກໍດີໄພຍະອຸປັດທະວາກັງວົນ ອົ່ນຕະລາຍທັງຫຼາຍ ກຼ່າວຄືວ່າໄພຍະ 8 ປະການ 9 ປະການ ແລະ 10 ປະການ ດັ່ງອັ່ນກໍດີ ກໍຂໍຫື້ເນລະນາດກ໊າກຼາດ ຈາກເສຍ໌ຍັງ ກາຍະສັນຕະ ຈິດຕະຕົນຕົວແລະຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມຸນລະສັທາ ອຸປະສົກແລະອຸປະສິກາໄປຈະລ່ຳ ສະເໝີພ່ຳເປັນດັ່ງນ້ຳ ອັ່ນກິງຕົກຈາກພາກປະຕຸມມະໃບບອນໃບບົວ ປະຣິສຸດໂທ ຫື້ບົວລິສຸດທະໃສຈາກບາບ ຫື້ເປັນດັ່ງໄດ້ອາບນ້ຳບໍ່ແກ້ວອັ່ນຈື່ວ່າ: ອະໂນມະ ຈັດຕາໂຣ ອັ່ນວ່າທັມພຣະເຈົ້າ ມີສີ່ດວງຄືວ່າ: ປັນຍັດຕິ ເປັນຖ້ວນ 5 ອະໂຣກິຍະ ເປັນຖ້ວນ 6 ປິດຕິສັມມາທິ ເປັນຖ້ວນ 8 ວິຣິຍະ ເປັນຖ້ວນ 9 ຫື້ສະເດັດເຂົ້າມາ ສະພິພັກຣັກສາຍັງ ກາຍະສັນຕະຈິດຕະຕົນຕົວ ແລະຫົວໃຈ ແຫ່ງປະຖະມະກົກເກົ້າ ເຈົ້າມຸນລະສັທາຫື້ໄດ້ຢູ່ສຸກຂະສະບາຍໃຈໄປໃຈໆ ຫື້ເປັນດັ່ງໃນຍະບາດ ຄາຖາບາລີວ່າ: ສັບພະທຸກຂະ ສັບພະພະຍາ ສັບພະໂຣຄາ ສັບພະອັ່ນຕະຣາຍາ ປິວິນັດສັນຕຸ ມາເຕພະວາ ວັນຕະຣະໂຍ ສຸຂິຕິກາຍຸໂກ ພະວາ ອະພິວາທານາສິຣິ ສະນິຈັງວຸດ ທະປັນຈະຍິໂນ ຈັຕຕະໂຣ ທັມມາວັດທັນຕິ ອາຍຸວັນໂນ ສຸກຂັງພະລັງ ນິພພານັງ ປະຣະມັງສຸກຂັງຯ

( ໃສ່ສັພພະໂຣຄາ ສັພພີຕິໂຍ ຊະຍັນໂຕ ອາຍຸວັດທະໂກ ພະວະຕຸສັພ )

 

 

 

 

 

 

 

 

ชีวิตที่สมบูรณ์

 ดอกบัวเกิดจากโคลนตมและน้ำ แต่ไม่ติดโคลนตมและน้ำ 

                 ทุกคนอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์และมีค่า เป็นเสฏฐชีวีต (ชีวิตที่ประเสริฐ) ใช่หรือไม่  ถ้าถามว่าชีวิตที่สมบูรณ์นั้นจะต้องประกอบไปด้วยอะไรบ้าง  ขอตอบว่าจะต้องพร้อมด้วยประโยชน์สุขในระดับต่าง ๆ ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิต นั่นก็คือ ชีวิตเราต้องมีจุดมุ่งหมาย  หรือมีสิ่งที่ควรเป็นจุดมุ่งหมาย  แบ่งได้  3  ระดับ ดังนี้ 

                1.  ทิฏฐธัมมิกกัตถประโยชน์  คือ ประโยชน์ในปัจจุบัน  เป็นประโยชน์สุขที่ตามองเห็น  เป็นเรื่องของวัตถุหรือรูปธรรม เช่น  มีสุขภาพดี  มีร่างกายแข็งแรง  ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย  มีทรัพย์สินเงินทอง มีการงานอาชีพที่เป็นหลักเป็นฐาน คือพึ่งตนเองได้   มีสถานะในสังคม ที่เรียกว่ามีหน้ามีตา มีมิตรบริวาร และสิ่งที่สำคัญคือมีครอบครัวที่ดีและอบอุ่น  เป็นต้น 

                2.  สัมปรายิกัตถประโยชน์  คือ ประโยชน์ในท่ามกลาง  เป็นประโยชน์ที่เป็นนามธรรม ระดับของจิตใจ  มีคุณธรรมในจิตใจ  โดยเฉพาะศรัทธา  มีความเชื่อในสิ่งที่ดีงาม  ในคุณงามความดี  การกระทำความดี แล้วก็มีความประพฤติดีงาม  เกื้อกูลไม่เบียดเบียนใคร  ถ้าพูดอีกทีก็คือไม่เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่น  มีจาคะมีความเสียสละใช้เงินใช้ทองที่หามาได้อย่างรู้ค่า  และทำให้เกิดคุณค่าแก่เพื่อนมนุษย์มากที่สุด  เพื่อประโยชน์ที่กว้างออกไป  แล้วก็จะต้องมีปัญญา  มีความรู้ความเข้าใจในสรรพสิ่ง  เข้าไปเกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆ อย่างชาญฉลาด  ไม่ให้เกิดปัญหา  อยู่อย่างเป็นนายไม่ตกเป็นทาสของทรัพย์สินที่มีอยู่ 

                3.  ปรมัตถประโยชน์  คือประโยชน์ที่สูงสุดหรือจุดมุ่งหมายที่สูงสุด  ในทางพระพุทธศาสนานี่เราเรียกกันว่า “ นิพพาน ”   คือความที่จิตใจเป็นอิสระ  ไม่ตกเป็นทาสของอารมณ์และความเปลี่ยนแปลง รู้เท่าทันโลกและชีวิต  อยู่ในโลกนี้แต่ไม่ติดโลก  ไม่เปื้อนโลก  อุปมาเหมือนดอกบัวที่เกิดในโคลนตม มันก็สามารถชูดอกพ้นมาจากโคลนตมได้  โดยไม่เปื้อนโคลนตม ฉันใดก็ฉันนั้น

                เพราะฉะนั้นขอให้ท่านทั้งหลาย จงหาคำตอบให้กับตนเองว่าเราเกิดมาทำไม  และอยู่เพื่ออะไร  จุดมุ่งหมายของชีวิตคืออะไร   พยายามหาคำตอบให้ได้   แล้วก็เดินทางไปสู่จุดหมายนั้น จึงเรียกว่า  เราคนหนึ่งเกิดมาไม่เสียเปล่า  คือไม่เสียชาติที่ได้เกิดมา  ต้องใช้ชีวิตอย่างรู้ค่าที่สุด  ทำชีวิตนี้ให้มีกำไร   อย่าทำตนเป็น “ โมฆบุรุษ ” (ผู้เปล่าจากประโยชน์) เลย   

ทำไมกฐินจึงไม่เป็นกองเหมือนผ้าป่า

 ทำไมกฐินจึงไม่เป็นกองเหมือนผ้าป่า

------------------------------------

ก็ต้องเล่าให้ฟังก่อนว่า ทำไมผ้าป่าจึงเป็น “กอง”

แรกเริ่มเดิมทีนั้น ผ้าที่พระภิกษุในพระพุทธศาสนาใช้นุ่งห่ม มีพุทธานุญาตให้เอาผ้าที่เขาทิ้งแล้วเก็บมาซัก เย็บ ย้อม ทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม ผ้าเช่นนั้นมีคำเรียกว่า “บังสุกุลจีวร” แปลเอาความว่า “ผ้าเปื้อนฝุ่น”

โปรดกำหนดความหมายนี้ไว้ให้แม่น

ต่อมา ชาวบ้านเห็นความลำบากของพระ จึงเอาผ้าไปวางไว้ตามทางที่รู้ว่าพระจะผ่าน ความประสงค์คือจะให้พระเอาผ้านั้นไปทำจีวร เป็นการสงเคราะห์ให้พระมีความสะดวกมากขึ้น ทั้งตนเองก็ได้บำเพ็ญบุญทานมัยด้วย

กิริยาที่เอาผ้าไปวางไว้ตามทางเช่นนั้นเรียกว่า “ทอดผ้า” อันเป็นที่มาของคำว่า “ทอดผ้าป่า” ซึ่งอาจเป็นเพราะแต่เดิมมักทำกันตามป่าอันเป็นสถานที่พระท่านพำนักอาศัย

เหตุที่ไม่ถวายผ้าไปตรงๆ เนื่องด้วยยังไม่มีพุทธานุญาตให้พระรับผ้าที่มีผู้ถวาย

ภายหลังแม้มีพุทธานุญาตให้พระรับผ้าที่มีผู้ถวายได้ เรียกผ้าเช่นนี้ว่า “คฤหบดีจีวร” แต่ก็มีพระส่วนหนึ่งที่ยังถือหลักใช้บังสุกุลจีวรแบบเดิม เป็นการฝึกหัดขัดเกลาตนเองให้มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย และจัดเข้าเป็นธุดงค์ข้อหนึ่ง

หลักเดิมอย่างหนึ่งของการทอดผ้าป่าก็คือ ผู้ทอดจะไม่แสดงตัวให้ปรากฏ เป็นการยืนยันว่าผ้านั้นไม่มีเจ้าของ หรือเจ้าของสละแล้ว คำชักผ้าป่าของเดิมก็ว่า -

“อิมํ ปํสุกูลจีวรํ อสฺสามิกํ มยฺหํ ปาปุณาติ”

แปลว่า “บังสุกุลจีวรนี้ไม่มีเจ้าของ ย่อมถึงแก่เรา”

ถอดเป็นภาษาพูดว่า “ผ้านี้ไม่มีเจ้าของ ฉันเอานะ”

ธรรมเนียมทอดผ้าป่านี้ชาวพุทธในบ้านเมืองเราได้ทำสืบกันมาจนถึงทุกวันนี้

เมื่อ ๑๐๐ ปีหรืออย่างน้อยก็ครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา การทอดผ้าป่าแบบเจ้าของไม่แสดงตัวยังทำกันอยู่ทั่วไป คนสมัยเก่าทั้งพระทั้งชาวบ้านที่รู้ธรรมเนียมเช่นนี้ยังมีอยู่มาก

ผมเป็นสามเณรอยู่ที่ถ้ำเขาพลอง ตำบลหนองกระทุ่ม อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี เมื่อ พ.ศ.๒๕๐๔-๒๕๐๕ วันหนึ่งมีเสียงประทัดดังขึ้นในละเมาะป่าข้างกุฏิ หลวงลุงที่อยู่ด้วยกันบอกว่า เณรไปดูซิ ท่าจะมีคนทอดผ้าป่า

เมื่อออกไปดู ก็เห็นสิ่งที่เรียกกันว่า “ผ้าป่า” จริงๆ คือมีผลไม้ตามฤดูกาลกองหนึ่ง ข้าวสารถุงหนึ่ง ของใช้อื่นๆ อีก ๒-๓ อย่าง มีผ้าสบงผืนหนึ่งพาดไว้ข้างบน ของทั้งหมดกองอยู่กับพื้น

ผ้าป่านั้นต้องวางไว้กับพื้น เพราะคำว่า “บังสุกุลจีวร” ที่แปลว่า “ผ้าเปื้อนฝุ่น” เป็นพยานอยู่ในตัว คือเพราะวางไว้กับพื้นจึงเปื้อนฝุ่น

การเอาผ้าและของอื่นๆ วางไว้กับพื้น เรียกเป็นคำกริยาว่า “กอง” เช่นที่เราพูดว่า เอากองไว้ตรงนั้น เอากองไว้ตรงโน้น

และด้วยเหตุนี้ จึงมีลักษณนามเรียกผ้าป่าว่า “กอง” เช่น ผ้าป่ากองหนึ่ง ผ้าป่า ๒ กอง

ผ้าป่านั้นคนหนึ่งทอดแล้ว อีกคนหนึ่งมาทอดอีกก็ได้ ทอดพร้อมกันกี่เจ้าภาพก็ได้ ไม่จำกัดจำนวน และไม่จำกัดเวลา ผ้าป่าจึงมีได้หลายกอง

ทำไมผ้าป่าจึงเป็น “กอง” หรือจึงเป็นกองๆ มีที่ไปที่มาดังว่ามานี้

...................

แต่ “กฐิน” นั้นมีที่ไปที่มาไม่เหมือนผ้าป่า

กฐินเกิดจากการที่มีพุทธานุญาตให้ภิกษุช่วยกันทำจีวรผืนหนึ่งแล้วยกให้แก่ภิกษุรูปใดรูปหนึ่งที่จำพรรษาอยู่ด้วยกัน เป็นการแสดงออกซึ่งความสามัคคีมีน้ำใจ เรียกการทำเช่นนั้นว่า “กรานกฐิน” และเรียกผ้านั้นว่า “กฐินจีวรทุสฺส” หรือ “กฐินทุสฺส” แปลว่า “ผ้ากฐิน”

ชาวบ้านรู้ว่ามีพุทธานุญาตเช่นนั้น จึงเอาผ้าไปถวายให้เป็นของสงฆ์ เพื่อให้หมู่ภิกษุเอาไปทำ “ผ้ากฐิน” ตามพุทธานุญาต

และกฐินตามพุทธานุญาตนั้นต้องการผ้าเพียงผืนเดียว เมื่อรับถวายผ้าจากเจ้าภาพคนใดแล้วก็ปิดรับทันที จะรับเป็นผืนที่ ๒ ที่ ๓ เพื่อเอามาทำเป็นผ้ากฐินอีกไม่ได้

ด้วยเหตุที่ (๑) ผ้ากฐินปรากฏตัวผู้ถวายชัดเจน (๒) สงฆ์ผู้รับก็มีตัวปรากฏอยู่ชัดเจน เมื่อถวายจึงไม่ต้องเอาไป “กอง” ไว้กับพื้นเหมือนผ้าป่า แต่ถือเข้าไปถวายสงฆ์ได้โดยตรง

ดังนั้น กฐินจึงไม่ต้องกอง และกฐินที่เป็นกองๆ ก็จึงไม่มี

ขอความกรุณาช่วยกันศึกษาเรียนรู้ให้เข้าใจกันหน่อยนะครับ

จะได้ไม่ทำเรื่องที่ผิดพลาดเบี่ยงเบน

และไม่ไปสนับสนุนคนที่ทำผิดพลาดเบี่ยงเบนเพราะความไม่รู้

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๓

๑๐:๑๐

กิจวัตร ๑๐ อย่าง

 

กิจวัตร ๑๐ อย่าง 

      ๑.    ลงอุโบสถ

      ๒.    บิณฑบาตเลี้ยงชีพ

      ๓.    สวดมนต์ไหว้พระ

      ๔.    กวาดอาวาสวิหารลานพระเจดีย์

      ๕.    รักษาผ้าครอง

      ๖.    อยู่ปริวาสกรรม

      ๗.    โกนผมปลงหนวดตัดเล็บ

      ๘.    ศึกษาสิกขาบทและปฏิบัติพระอาจารย์

      ๙.    เทศนาบัติ

      ๑๐.  พิจารณาปัจจเวกขณะทั้ง ๔ เป็นต้น 

        กิจวัตร  ๑๐ อย่างเหล่านี้  เป็นกิจใหญ่ควรที่ภิกษุ(สามเณร)จะต้องศึกษาให้ทราบความชัดและจำไว้เพื่อปฏิบัติสมควรแก่สมณสารูปแห่งตนฯ

อ่านให้จบนะ..ดีมากๆ​ เลย

 #อ่านให้จบนะ..ดีมากๆ​ เลย

คำถามถึงเทวดา, พญานาค, พระภูมิเจ้าที่,​ สัตว์เดรัจฉาน,​ เปรต, สัตว์ในนรก และมนุษย์

คำถามเดียวกัน แต่ต่างคำตอบ ต่างภพภูมิ ต่างวาระ​ต่างบารมี ต่างความคิด​ ต่างการกระทำ ต่างจุดมุ่งหมาย

"ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์อยากจะทำอะไร"

#เทวดา ตอบว่า

"เราจะพิจารณาธรรม เพราะมนุษย์มีกายสังขาร ที่เหมาะกับการพิจารณาธรรมมาก ร่างกายของมนุษย์เป็นเครื่องมือที่ใช้พิจารณาธรรมได้ดีที่สุด น่าอิจฉาพวกมนุษย์จริงๆ"

#พญานาค ตอบว่า

"บวชสิ ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ เราจะบวช... เป็นพญานาคมีฤทธิ์มากก็จริง แต่บวชไม่ได้ พ้นทุกข์ไม่ได้ ไม่เหมือนมนุษย์ พระพุทธเจ้าไม่อนุญาตให้นาคบวช แต่มนุษย์บวชได้ มนุษย์สร้างบุญใหญ่ไปสวรรค์ชั้นสูง ไปแดนนิพพานได้ แสนประเสริฐ"

#พระภูมิเจ้าที่ ตอบว่า

"ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง คราวนี้เราจะไปทำบุญใส่บาตรทุกวัน ไม่ต้องมานั่งรอคนอุทิศส่วนกุศลมาให้เราอีก ไปทำเองเลย เพิ่มบารมีได้เร็วทันใจดี"

#สัตว์เดรัจฉาน ตอบว่า

"ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ เราจะสงเคราะห์สัตว์ตัวอื่นๆ เป็นสัตว์นั้นทุกข์มาก พูดก็ไม่ได้ คิดอะไรฉลาดๆ​ ก็ไม่ได้​ เป็นมนุษย์มีสมองมีปัญญา เราจะใช้ปัญญาของมนุษย์ทำให้ตัวเองไม่ต้องมาเป็นสัตว์อีก"

#เปรต ตอบว่า

"เราไม่อยากมีหน้าตาน่าเกลียด ไม่อยากมีปากเท่ารูเข็ม มีรูปร่างสูงเหมือนต้นตาล​ ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ เราจะถือศีล จะได้ไม่ต้องมาเป็นเปรตผู้หิวโหย อดๆ อยากๆ ทนทุกข์ทรมานแบบนี้"

#สัตว์นรกในอเวจี ตอบว่า

"ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ เราจะทำความดี จะไม่ผิด​ศีล​ 5 อีก จะปฏิบัติธรรม เพราะนรกมันร้อนมันโหดร้าย อยู่แล้วมีแต่ความเจ็บปวด ทุรนทุราย ถ้าข้ามีโอกาสอีกครั้ง เราจะไม่ทำเลว เราไม่อยากทรมาน ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นสัตว์นรกอีก"

แต่... เมื่อถามคำถามเดียวกัน

มนุษย์ตอบว่า "อยากสมหวังรัก,​ อยากรวย,​ อยากมีตำแหน่งสูง,​ อยากมีอำนาจ แม้ต้องผิดศีล ทำร้ายใครก้อจะทำ"

อนิจจาใครหนอ... น่าสงสารที่สุด!

มนุษย์ผู้ที่อยากแต่ทรัพย์สมบัติภายนอกที่ยึดถือได้ชั่วคราว​ ทั้งที่มีโอกาสจะทำบุญกุศลมากกว่าเพื่อน ทำให้มีอริยทรัพย์คือ

ทรัพย์อันประเสริฐเป็นของติดตัวไปทุกภพภูมิ อยู่ภายในใจ มี ๗ สิ่งคือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ พาหุสัจจะ จาคะ ปัญญา

อ่านอีกครั้งจะรู้ว่า "มันดีมาก"

มาฆบูชา

 

มาฆบูชา
	มาฆบูชา เป็นวันสำคัญของพระพุทธศาสนาวันหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า เป็นวันเกิดพระธรรม ถือว่าเป็นวันที่ พระพุทธเจ้า ได้ประกาศ หลักธรรม คำสั่งสอนของพระองค์ เพื่อให้พระอรหันต์ทั้งหลาย ที่มาประชุมกันในวันนั้น นำไปเผยแผ่             วั น"มาฆบูชา" เป็นวันบูชาพิเศษที่ต้องทำในวันเพ็ญเดือนมาฆะ หรือในวันที่พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์  ( ซึ่งโดยปกติทำกันในกลางเดือน ๓ แต่ถ้าปีใดมีอธิกมาส คือ เดือนแปดสองแปด ก็เลื่อนไปกลางเดือน ๔ ) ถือกันว่าเป็นวันสำคัญ เพราะวันนี้ เป็นวันคล้ายกับ วันประชุมกันเป็นพิเศษ แห่งพระอรหันตสาวก โดยมิได้มีการนัดหมาย ซึ่งเรียกว่า วันจาตุรงคสันนิบาต ซึ่งได้มีขึ้น ณ บริเวณเวฬุวันมหาวิหาร หลังจากที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้เป็นเวลานับได้ ๙ เดือน             วันนี้เอง ที่พระพุทธองค์แสดง "โอวาทปาฎิโมกข์" ซึ่งถือกันว่า เป็นหลักคำสอนที่เป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา
	จาตุรงคสันนิบาต คือ การประชุมพร้อมด้วยองค์ ๔ คือ  ๑. วันนั้น เป็นวันมาฆปูรณมี คือวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำกลางเดือนมาฆะ จึงเรียกว่า มาฆบูชา ๒. พระภิกษุ ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย (สาเหตุของการชุมนุม) ๓. พระภิกษุทั้งหมดล้วนเป็นพระอรหันต์ ประเภทฉฬภิญญา คือ ได้อภิญญา ๖ ๔. พระภิกษุ เหล่านั้น ทั้งหมด ได้รับการอุปสมบทจากพระพุทธเจ้าโดยตรง (เอหิภิกฺขุอุปสมฺปทา)
	โอวาทปาฏิโมกข์ เป็นหลักคำสอนที่เป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้กล่าวถึง จุดหมาย หลักการ และวิธีการ ของพระพุทธศาสนาไว้อย่างครบถ้วน  ๑. จุดหมายของพระพุทธศาสนา คือ พระนิพพาน (นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา) ๒. หลักการของพระพุทธศาสนา คือ ต้องมีความอดทน ในการฝึกตนเอง เพื่อบรรลุจุดหมาย (ขนฺติ ปรมํ ตโป ตีติกฺขา) ต้องประกอบด้วย      ก. ไม่ทำความชั่วโดยประการทั้งปวง ทั้งทางกาย วาจา และทางใจ (สพฺพปาปสฺส อรกณํ)      ข. ทำความดีทั้งทางกาย วาจา และใจ (กุสลสฺสูปสมฺปทา) การไม่ทำความชั่วนั้น จะเรียกว่า เป็นคนดียังไม่ได้ การเป็นคนดี จะต้องทำความดี ทั้งทางกาย วาจา ใจ มิฉะนั้นแล้ว คนปัญญาอ่อน คนเป็นอัมพาต เป็นต้น ก็จะเป็นคนดีไปหมด      ค. การชำระจิตใจให้สะอาด ผ่องใส สงบ (สจิตฺตปริโยทปนํ) ๓. วิธีการที่จะบรรลุจุดหมาย คือ ต้องฝึกอบรมตนแบบต่อเนื่อง ให้เกิดมรรคสามัคคี คือ อริยมรรคมีองค์ ๘ ** รวมพลังกัน เหมือนเชือก ๘ เกลียว หรือให้มี ศีล สมาธิ และปัญญา รวมพลังกัน เหมือนเชือก ๓ เกลียว พัฒนากาย วาจา ใจ ให้พูดดี ทำดี คิดดี ไม่ตกอยู่ในอำนาจแห่งกิเลส คือ โลภะ โทสะ โมหะ หรือ ราคะ โมสะ โมหะ ไม่ตกอยู่ในอำนาจแห่งกิเลส ตัณหา หรือความใคร่ ความอยากมี อยากเป็น แบบมืดบอด ความไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ที่มันเป็นไปไม่ได้ เช่น ไม่อยากเป็นคนเสื่อมลาภ, ยศ, สรรเสริญ, สุข เป็นต้น โดยอาศัยวิธีการดังต่อไปนี้.       ก. ฝึกวาจา ระวังเสมอ มิให้กล่าวคำเท็จ คำหยาบ คำส่อเสียด คำเพ้อเจ้อ (อนูปวาโท)      ข. ฝึกกาย ระวังเสมอมิให้มีการฆ่า ทำลายชีวิต ตลอดจนถึงการเบียดเบียนทางกาย (อนูปฆาโต)      ค. ละเว้นข้อที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสห้ามไว้ และทำตามข้อที่พระพุทธองค์อนุญาต (ปาฎิโมกฺเข จ สํวโร)      ง. รู้จักประมาณในการบริโภค อาหาร ตลอดจน รู้จักประมาณในการใช้สอยปัจจัย ๔ (มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺสมึ)       จ. ฝึกตนอย่างจริงจัง ในที่ที่สงัดจากสิ่งรบกวน (ปนฺตนฺ จ สยนาสนํ)      ฉ. ภาวนาอยู่เสมอ คือ พัฒนาตนเองให้พ้นจากอำนาจของกิเลสตัณหา การภาวนา หมายถึง การใช้ทั้งสมาธิ และวิปัสสนา แก้ปัญหา หรือจัดการกับกิเลส (อธิจิตฺเต จ อาโยโค) เป็นการตรวจสอบตัวเองอยู่เสมอ มิให้จิตใจเศร้าหมอง ให้จิตใจผ่องใสอยู่เสมอ (สจิตฺตปริโยทปนํ)            จุดหมาย หลักการ และวิธีการ ที่พระพุทธเจ้าได้ประกาศไว้จะเป็นไปด้วยดี และบรรลุวัตถุประสงค์ที่พระพุทธเจ้าทรงมุ่งหมายไว้นั้น พระองค์ได้ย้ำเตือนไว้ว่า จะต้องปฏิบัติตนให้เป็นอย่างบรรพชิต และเป็นอย่างสมณะ คือ เว้นจากความชั่วทุกประการ และเป็นผู้ปฏิบัติตัวเป็นแบบอย่าง เพื่อระงับบาปอกุศล ได้แก่ ผู้ปฏิบัติธรรม เพื่อเป็นอริยบุคคล ทั้งไม่เบียดเบียนและไม่ก่อให้เกิดความเดือนร้อนแก่คนที่ประพฤติดี ปฏิบัติชอบทั้งหลาย (น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโต)
	หมายเหตุ ** อริยมรรคมีองค์ ๘ ได้แก่  สัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ  สัมมาสังกัปปะ ความดำริชอบ สัมมาวาจา การพูดจาชอบ สัมมากัมมันตะ การทำงานชอบ สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีวิตชอบ สัมมาวายามะ ความพากเพียรชอบ สัมมาสติ ความระลึกชอบ สัมมาสมาธิ ความตั้งใจมั่นชอบ     อภิญญา ๖ อภิญญา คือความรู้อันยอดยิ่งมี ๖ ประการได้แก่  ๑.แสดงฤทธิ์ได้ (อิทธิวิธิ)  ๒.หูทิพย์ (ทิพยโสต)  ๓.รู้จักกำหนดใจผู้อื่น (เจโตปริยญาณ)  ๔.ระลึกชาติได้ (ปุพเพนิวาสานุสติญาณ)  ๕.ตาทิพย์ (ทิพยจักษุ)  ๖.ทำอาสวะกิเลสให้สิ้นไป-คือญาณหยั่งรู้ในธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย (อาสวักขยญาณ)    สาเหตุของการชุมนุม คงเนื่องมาจากภิกษุเหล่านั้นล้วนเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนและในวันเพ็ญเดือนมาฆะ เป็นวันที่ทางศาสนาพราณ์ได้ประกอบพิธีศิวาราตรี คือ การลอยบาปในแม่น้ำคงคา และประกอบพิธีสักการบูชาพระเป็นเจ้าในเทวสถาน เมื่อถึงวันนั้น พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าซึ่งเคยประกอบพิธีดังกล่าวจึงต่างพากันไปเฝ้าพระพุทธองค์

#ผู้ที่จะพ้นจากทุกข์คือพระนิพพานต้องอ่าน

 #ผู้ที่จะพ้นจากทุกข์คือพระนิพพานต้องอ่าน

โลกุตรภูมิ คือ ภูมิหรือชั้นที่พ้นจากภพ 3 คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ หมายถึง ระดับจิตของพระอริยบุคคลที่พ้นจากกิเลสโดยเด็ดขาดตามลำดับและรวมถึงอมตมหานิพพานด้วย

1. #ภูมิของพระโสดาบัน เป็นภูมิลำดับแรกในโลกุตรภูมิ เป็นภูมิที่พ้นจากภพ 3 ของผู้ถึงกระแสพระนิพพาน เป็นพระอริยบุคคลชั้นต้น ผู้ที่เป็นพระโสดาบัน มีคุณวิเศษสามารถละสังโยชน์ได้ 3 อย่าง คือ สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส จะกลับมาเกิดอีกไม่เกิน 7 ชาติ

2. #ภูมิของพระสกิทาคามี เป็นโลกุตรภูมิลำดับที่ 2 เป็นภูมิที่พ้นจากภพ 3 ของผู้ที่จะกลับมาเกิดอีกเพียงครั้งเดียว ผู้ที่จะเข้าถึงสภาวะของความเป็นพระสกิทาคามี จะต้องผ่านความเป็นพระโสดาบันก่อน พระสกิทาคามี มีคุณวิเศษสามารถละสังโยชน์ที่พระโสดาบันละได้ และสามารถขจัดสังโยชน์เพิ่มอีก 2 ตัว คือ กามราคะ และปฏิฆะ ให้เบาบางลงได้อีกด้วย

3. #ภูมิของพระอนาคามี เป็นโลกุตรภูมิลำดับที่ 3 ของโลกุตรภูมิ ซึ่งจะต้องเจริญภาวนาผ่านความเป็นพระโสดาบัน และพระสกิทาคามีมาตามลำดับ จึงจะเข้าถึงภาวะแห่งความเป็นพระอนาคามี พระอนาคามีมีคุณวิเศษสามารถละสังโยชน์เบื้องต่ำทั้ง 5 อย่าง ซึ่งละสังโยชน์ต่อจากพระสกิทาคามีอีก 2 อย่าง คือ กามราคะ และปฏิฆะ ผู้ที่เป็นพระอนาคามี เมื่อละโลกแล้ว จะบังเกิดในพรหมชั้นสุทธาวาสและบรรลุพระอรหันต์บนนั้น ไม่กลับมาเกิดอีก

4. #ภูมิของพระอรหันต์ เป็นโลกุตรภูมิลำดับสุดท้าย อันเป็นภูมิขั้นสูงสุดของโลกุตรภูมิ เป็นเป้าหมายอันสูงสุดของมวลมนุษยชาติ การจะเป็นพระอรหันต์จะต้องเจริญภาวนาผ่านความเป็นอริยบุคคลทั้ง 3 ขั้นมาตามลำดับ แล้วจึงจะเข้าถึงภาวะแห่งความเป็นพระอรหันต์ได้ คุณวิเศษของพระอรหันต์ คือ นอกจากละสังโยชน์เบื้องต่ำได้ 5 ประการแล้ว ในขั้นนี้สามารถละสังโยชน์เบื้องสูงอีก 5 ประการ คือ รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชชา เมื่อละกิเลสได้หมดแล้ว ได้ชื่อว่าเป็นพระอรหันต์ อันเป็นการทำกิจของการเกิดเป็นมนุษย์ได้สมบูรณ์แล้ว เป็นผู้มีความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ อย่างเต็มเปี่ยม เป็นผู้ที่ควรแก่การบูชา และได้ชื่อว่าเป็นทักขิไณยบุคคลโดยแท้

ตายแล้วไปไหนชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร อารมณ์ที่มาปรากฏก่อนตาย มี 3 ประการ สรรพสัตว์ย่อมตายไปเพราะเหตุแห่งความตาย 4 ประการ เมื่อเวลาใกล้จะตายนั้น อารมณ์ 3 อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง ย่อมปรากฏแก่สัตว์ทางทวาร 6 ใน ทวารใดทวารหนึ่ง ได้โดยอำนาจของกรรมทั้งสองคือ อุปปัชชเวทนียกรรมและอปราปรเวทนียกรรม (ในภาคปฏิบัติหมายถึงดวงบุญหรือบาปจะมาฉายภาพให้เห็นการกระทำของตน และอุปกรณ์ประกอบกรรม หรือภพที่จะไปเกิดใหม่) ตามสมควร คือ

1. กรรมอารมณ์ 2. กรรมนิมิตอารมณ์

3. คตินิมิตอารมณ์

1. กรรมอารมณ์ หมายถึง เจตนาที่เป็นกุศลหรืออกุศลที่เป็นสภาวธรรมล้วนๆ ที่มาปรากฏทางความรู้สึกนึกคิดที่ตนเคยประสบมาแล้วในอดีตกี่ภพกี่ชาติก็ตาม เช่น ความรู้สึกดีใจปีติ เพราะเคยไหว้เจดีย์ ความศรัทธาในพระสงฆ์องค์โน้น หรือ ความรู้สึกโกรธเกลียด รู้สึกกำหนัดยินดีในแก้วแหวนเงินทองในบุคคล ที่เคยเกิดแล้วขณะทำกรรมในอดีต จะมาปรากฏอีกครั้งในขณะนั้นตอนใกล้ตายเหมือนกับเพิ่งจะเกิดใหม่ กรรมใดจะเป็นกุศลกรรมหรืออกุศลกรรมก็ตามชนิดใดชนิดหนึ่งได้โอกาสจักให้ผลปฏิสนธิในภพใหม่ กรรมที่ได้โอกาสนั้นย่อมปรากฏขึ้นโดยอำนาจแห่งสภาวะของกรรม และมาปรากฏทางใจอย่างเดียว สรุปคือสภาวะที่ทำให้เศร้าหมองหรือผ่องใสนั่นเอง กรรมอารมณ์นี้ บางตำราว่าหมายถึง ความคิด คำพูด หรือการกระทำทางกายของตน ที่เคยทำมาในอดีตมาฉายภาพให้เห็นทางใจตอนใกล้ตาย

2. กรรมนิมิตอารมณ์ หมายถึง อารมณ์กรรมที่เป็นประธาน (อุปลทฺธปุพฺพํ) คือ อารมณ์ 6 มีรูปเสียงเป็นต้น ที่เคยได้เห็นได้ยินเป็นต้น รวมทั้งรูปนาม บัญญัติ ที่เกี่ยวเนื่องกับการกระทำของตน และวัตถุอุปกรณ์ต่างๆ ที่เป็นบริวารของกรรมที่เป็นประธานนั้นที่ตนเคยใช้ประกอบในการกระทำกรรมนั้นๆ เช่น เคยใช้ประกอบในการกระทำกรรมนั้นๆ เช่น ต้องการถวายจีวร จีวรเป็นอารมณ์หลัก ส่วนอุปกรณ์ที่ประกอบการถวายจีวรให้สำเร็จ เช่น พระภิกษุ ไทยธรรมอื่นๆ เป็นบริวารกรรมที่จะให้การถวายจีวรสำเร็จ กรรมนิมิตนี้จะมาปรากฏทางทวารใดทวารหนึ่งในทวารทั้ง 6 ได้ดังนี้

ถ้าเป็นอดีตกรรมนิมิต ก็เป็นอดีตอารมณ์ ย่อมเกิดในมโนทวารอย่างเดียว ถ้าเป็นปัจจุบันกรรมนิมิต ก็เป็นปัจจุบันอารมณ์ ย่อมเกิดได้ทั้ง 6 ทวารตามสมควร : 1. ฝ่ายกุศลกรรม เช่น ได้เห็นพระเจดีย์ ได้ยินเสียงพระแสดงธรรม ได้กลิ่นธูปเทียนหอมที่บูชาพระรัตนตรัย ได้ลิ้มรสอาหารที่ตนเคยถวายพระ ได้สัมผัสผ้านุ่มๆ เหมือนจีวรที่เคยถวายพระ เป็นต้น, 2. ฝ่ายอกุศลกรรม เช่น ได้เห็นสัตว์ที่ตนฆ่า ได้ยินเสียงสัตว์ที่ตนฆ่าร้อง ได้กลิ่นคาวเลือด รสสุราที่เคยดื่ม มาปรากฏทางลิ้นรู้สึกเปรี้ยวปากอย่างดื่มขึ้นมาทันทีหรือรู้สึกเหนื่อยกายเหมือนตอนทำอกุศลกรรมนั้น หรือ ความรู้สึกนึกคิดขณะนั้น เช่น เกิดความโกรธ ความกำหนัดยินดีในขณะนั้น เป็นต้น

3. คตินิมิตอารมณ์ หมายถึง อารมณ์ 6 ที่จะได้รับในภพหน้าที่จะเกิด มี 2 ประการ

ก. อุปลภิตัพพคตินิมิตอารมณ์ คือ คตินิมิตตารมณ์ในภพที่จะเกิดโดยตรง เช่น จะเกิดเป็นมนุษย์ ก็จักเห็นครรภ์มารดา จะเกิดเป็นเทวดา จักได้เห็นเทพบุตรเทพธิดาหรือวิมาน จะเกิดเป็นสัตว์นรก จักได้เห็นเปลวไฟ เห็นนายนิรยบาล จะเกิดเป็นเปรต จักได้เห็นหุบเขาที่มีสภาพมืดมนเป็นต้น

ข. อุปโภคคตินิมิตอารมณ์ คือ เครื่องใช้สอยในภพนั้นๆ เช่น ถ้าจะเกิดเป็นเทวดา ก็จะเห็นตนเองได้นั่งอยู่บนเทวรถ กำลังเสวยสุธาโภชน์ร่วมกับเหล่าเทพ ถ้าจะไปเกิดเป็นมนุษย์ เห็นตนกำลังสนทนาปราศรัยกับคน ประกอบการงานอย่างใดอย่างหนึ่งบนมนุษย์โลก รู้สึกว่าตนอยู่ในครรภ์ ถ้าจะไปเป็นสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง จะเห็นอาหารสัตว์ชนิดนั้นหรือกำลังเล่นอยู่กับสัตว์เหล่านั้น ถ้าจะเป็นสัตว์นรก จะรู้สึกว่าตนกำลังถูกจองจำ ทุบตีด้วยอาวุธ ถูกสุนัขนรกไล่กัดเป็นต้น

ศึกษาความรู้เบื้องต้นเกี่ยวพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลักธรรมสำคัญที่นำไปสู่เป้าหมายสูงสุด โครงสร้างองค์รวมและลักษณะคำสอนในพระไตรปิฎก ศึกษาความสำคัญ ความหมาย และวิธีปฏิบัติในเรื่อง ทาน ศีล ภาวนา ศัพท์ทางพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นพื้นฐานในการศึกษา หัวข้อธรรมที่ละเอียดลึกซึ้ง หลักการ วิธีการปฏิบัติ และมารยาทพื้นฐานต่อพระรัตนตรัย

ความกตัญญู

 

ความกตัญญู

ความกตัญญู พระพุทธศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี คนดีย่อมเป็นที่ปราถนาที่ต้องการในที่ทุกหนทุกแห่งในทุกกิจการ และใน ทุกยุคทุกสมัย คนดีทำให้ครอบครัวเจริญ โรงเรียนเจริญ ชุมชนเจริญ สังคมและประเทศชาติเจริญ คนดีอยู่ใน ครอบครัวใด โรงเรียนใดและสังคมใด ครอบครัว โรงเรียน และสังคมนั้นๆ ย่อมมีความสุข ความกตัญญู คือ คุณสมบัติและสัญลักษณ์ของคนดี กตัญญูกับกตเวทีรวมเป็นกตัญญูกตเวที เป็นคุณธรรมคู่กันเสมอ เป็นหลักถือปฏิบัติใน การดำเนินชีวิตของสัตบุรุษ คือ คนดี หรือคนในอุดมคตินั่นเอง ในสังคมชาวพุทธ คนมีกตัญญูกตเวทีย่อมเป็น ผู้ควรค่าแก่ความรัก เกียรติ ศักดิ์ศรี และการยกย่องสรรเสริญจากผู้อื่น เพราะได้ปฏิบัติธรรมอันถือเป็นมงคลยิ่ง ข้อหนึ่ง คือ ความกตัญญู บุคคลย่อมมีชีวิตประสบแต่ความก้าวหน้าเจริญรุ่งเรือง ความคิดและความเชื่อตามวัฒนธรรมไทยนั้น สรรเสริญผู้มีความกตัญญูและตำหนิผู้ที่ไม่รู้จักบุญคุณคนอื่นเป็นอย่างมาก คนไทยมีความเชื่อว่าผู้ที่มีความกตัญญูต่อพ่อแม่ ครูอาจารย์ จะมีความเจริญรุ่งเรืองประสบความสำเร็จในชีวิต ส่วนผู้ที่เนรคุณนั้นจะประสบความวิบัติเป็นที่รังเกียจในสังคม ได้มีการเปรียบเทียบว่า คนที่เนรคุณนั้น  เป็นคนไร้ค่ามีจิตใจกระด้างดังเนื้อหิน เขาจะกรุณาคนอื่นได้อย่างไรในเมื่อคนที่มีบุญคุณต่อเขา ยังทำให้เขา สำนึกไม่ได้  กตัญญู เป็นธรรมอันเป็นมงคลที่ 25 ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้โดยเน้นให้นำไปพัฒนาคุณสมบัติของคนดีแปลตาม ตัวหนังสือคือผู้รู้ว่า คนอื่นทำความความดีอะไรไว้แก่ตนบ้าง เอาความหมายสั้นๆ ว่าา "ผู้รู้คุณคน" การรู้บุญคุณคน หรือรู้อุปการคุณที่ผู้อื่นทำให้ตนเองนับถือเป็นหลักแห่งความยุติธรรมและความเป็นธรรมอย่างหนึ่งในสังคมมนุษย์ เพราะเป็นการสอดคล้องกับหลักคำสอนว่า การทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ตามที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ มีคนทำดีให้ กับเราแล้ว และเราได้รับผลประโยชน์จากการทำดีของเขา เป็นต้นว่า ได้ลาภ ยศ สรรเสริญ และความสุข แต่เรารับรู้แต่ผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นแก่ตน ไม่รับรู้คุณความดีของเขา ย่อมถือได้ว่าไม่ยุติธรรมต่อกัน

ทิศหก

 

ทิศหก

ทิศหก บุคคลประเภทต่างๆ ที่เราต้องเกี่ยวข้องสัมพันธ์ ดุจทิศที่อยู่รอบตัวจัดเป็น ๖ ทิศ ดังนี้  ๑. ปุรัตถิมทิส ทิศเบื้องหน้า ได้แก่ บิดา มารดา  ๒. ทักขิณทิสทิศเบื้องขวา ได้แก่ ครูอาจารย์ ๓. ปัจฉิมทิส ทิศเบื้องหลัง ได้แก่ สามีภรรยา ๔. อุตตรทิส ทิศเบื้องซ้ายได้แก่ มิตรสหาย ๕. อุปริมทิส ทิศเบื้องบนได้แก่ พระสงฆ์ สมณพราหมณ์  ๖. เหฏฐิมทิส ทิศเบื้องล่าง ได้แก่ ลูกจ้างกับนายจ้าง  ๑. ปุรัตถิมทิส ทิศเบื้องหน้า ได้แก่ บิดา มารดา : (หัวข้อ) มารดาบิดาอนุเคราะห์บุตรธิดา ดังนี้ บุตรธิดาพึงบำรุงมารดาบิดา ดังนี้  ๑. ห้ามปรามจากความชั่ว  ๒. ให้ตั้งอยู่ในความด ๓. ให้ศึกษาศิลปวิทยา  ๔. หาคู่ครองที่สมควรให้  ๕. มอบทรัพย์สมบัติให้ในโอกาสอันสมควร  ๑. ท่านเลี้ยงเรามาแล้วเลี้ยงท่านตอบ  ๒. ช่วยทำกิจของท่าน  ๓. ดำรงวงศ์สกุล  ๔. ประพฤติตนให้เหมาะสมกับความเป็นทายาท  ๕. เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วทำบุญอุทิศให้ท่าน ๒. ทักขิณทิสทิศเบื้องขวา ได้แก่ ครูอาจารย์ : (หัวข้อ) ครูอาจารย์อนุเคราะห์ศิษย์ ดังนี้ ศิษย์พึงบำรุงครูอาจารย์ ดังนี้ ๑. ฝึกฝนแนะนำให้เป็นคนดี  ๒. สอนให้เข้าใจแจ่มแจ้ง ๓. สอนศิลปวิทยาให้สิ้นเชิง  ๔. ยกย่องให้ปรากฏในหมู่เพื่อน ๕. สร้างเครื่องคุ้มกันภัยในสารทิศคือ สอนให้ศิษย์ปฏิบัติได้จริง นำวิชาไปเลี้ยงชีพทำการงานได้ ๑. ลุกต้อนรับแสดงความเคารพ  ๒. เข้าไปหา  ๓. ใฝ่ใจเรียน ๔. ปรนนิบัติ  ๕. เรียนศิลปวิทยาโดยเคารพ ๓. ปัจฉิมทิส ทิศเบื้องหลัง ได้แก่ สามีภรรยา : (หัวข้อ) สามีพึงบำรุงภรรยา ดังนี้ ภรรยาอนุเคราะห์สามี ดังนี้ ๑. ยกย่องสมฐานะภรรยา ๒. ไม่ดูหมิ่น  ๓. ไม่นอกใจ  ๔. มอบความเป็นใหญ่ในงานบ้านให้  ๕. หาเครื่องประดับมาให้เป็นของขวัญ ตามโอกาส ๑. จัดงานบ้านให้เรียบร้อย  ๒.สงเคราะห์ญาติมิตรทั้งสองฝ่ายด้วยดี ๓. ไม่นอกใจ  ๔. รักษาสมบัติที่หามาได้  ๕. ขยันไม่เกียจคร้านในงานทั้งปวง  ๔. อุตตรทิส ทิศเบื้องซ้าย ได้แก่ มิตรสหาย : (หัวข้อ) พึงบำรุงมิตรสหาย ดังนี้ มิตรสหายอนุเคราะห์ตอบ ดังนี้ ๑. เผื่อแผ่แบ่งปัน  ๒. พูดจามีน้ำใจ  ๓. ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน  ๔. มีตนเสมอร่วมสุขร่วมทุกข์ด้วย  ๕. ซื่อสัตย์จริงใจต่อกัน ๑. เมื่อเพื่อนประมาทช่วยรักษาป้องกัน ๒. เมื่อเพื่อนประมาท ช่วยรักษาทรัพย์สมบัติของเพื่อน  ๓. ในคราวมีภัย เป็นที่พึ่งได้  ๔. ไม่ละทิ้งในยามทุกข์ยาก ๕. นับถือตลอดถึงวงศ์ญาติของมิตร  ๕. อุปริมทิส ทิศเบื้องบน ได้แก่ พระสงฆ์ สมณพราหมณ์ : (หัวข้อ) คฤหัสถ์พึงบำรุงพระสงฆ์ ดังนี้ พระสงฆ์อนุเคราะห์คฤหัสถ์ ดังนี้ ๑. จะทำสิ่งใดก็ทำด้วยเมตตา  ๒. จะพูดสิ่งใดก็พูดด้วยเมตตา  ๓. จะคิดสิ่งใด ก็คิดด้วยเมตตา  ๔. ต้อนรับด้วยความเต็มใจ  ๕. อุปถัมภ์ด้วยปัจจัย ๔ ๑. ห้ามปรามจากความชั่ว ๒. ให้ตั้งอยู่ในความดี  ๓. อนุเคราะห์ด้วยความปรารถนาดี  ๔. ให้ได้ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยฟัง ๕. ทำสิ่งที่เคยฟังแล้วให้แจ่มแจ้ง ๖. บอกทางสวรรค์ สอนวิธีดำเนินชีวิตให้ประสบความสุขความเจริญ  ๖. เหฏฐิมทิส ทิศเบื้องล่าง ได้แก่ ลูกจ้างกับนายจ้าง : (หัวข้อ) นายจ้างพึงบำรุงลูกจ้าง ดังนี้ ลูกจ้างอนุเคราะห์นายจ้าง ดังนี้ ๑. จัดการงานให้ทำตามกำลังความสามารถ  ๒. ให้ค่าจ้างรางวัลสมควรแก่งานและ ความเป็นอยู่ ๓. จัดสวัสดิการดีมีช่วยรักษาพยาบาลในยาม เจ็บไข้ เป็นต้น  ๔. ได้ของแปลกๆ พิเศษมา ก็แบ่งปันให้  ๕. ให้มีวันหยุดและพักผ่อนหย่อนใจตามโอกาส อันควร ๑. เริ่มทำงานก่อน  ๒. เลิกงานทีหลัง  ๓.เอาแต่ของที่นายให้  ๔. ทำการงานให้เรียบร้อยและดียิ่งขึ้น  ๕. นำความดีของนายไปเผยแพร่